Strategia dywersyfikacji równoległej
| Strategia dywersyfikacji równoległej |
|---|
| Polecane artykuły |
Strategia dywersyfikacji - wiąże się z poszukiwaniem nowych możliwości poprzez wprowadzenie nowych (dotychczas nieistniejących w ofercie przedsiębiorstwa) produktów na nowe rynki. Strategia dywersyfikacji jest jedną z najbardziej ryzykownych i kosztochłonnych strategii, wymaga nakładów związanych z procesem wytworzenia nowego produktu (planowanie, zakup technologii, zakup maszyn i urządzeń, licencji itp.) oraz zdobycia nowych rynków (segmentacja rynku, wypieranie konkurencji, intensywna dystrybucja i działalność promocyjna).
Rodzaje
Ze względu na głębokość dywersyfikacji strategie można podzielić na:
- Strategie dywersyfikacji ześrodkowanej
- Strategie dywersyfikacji konglomeratowej
W ramach strategii dywersyfikacji ześrodkowanej wyróżniamy 3 rodzaje:
- dywersyfikacja pozioma,
- dywersyfikacja pionowa,
- dywersyfikacja równoległa (lateralna).
Strategia dywersyfikacji równoległej
Polega ona na rozbudowie "bocznej" systemu przedsiębiorstwa. Związana jest z wprowadzeniem nowego produktu (-ów) nie związanego z dotychczasowym asortymentem rynkowym oraz dotychczasowymi grupami nabywców (zwykle brak jakiejkolwiek synergii).
W przypadku obszaru produkcyjnego chodzi tu o wytwarzanie zupełnie innego rodzaju wyrobów, które zmienia strukturę produkcyjną i rynkową przedsiębiorstwa. Oferowane towary zostają poszerzone o nowe wyroby, które nie wykazują związku z poprzednią działalnością przedsiębiorstwa, jest więc to wejście na obszar działalności, na którym przedsiębiorstwo wcześniej się nie obracało.
Dywersyfikacja równoległa stwarza nowe szanse i możliwości rozwoju. Wybór takiej strategii powoduje tzw. fuzje skośne, czyli łączenie się nie powiązanych ze sobą branż, które często prowadzą do tworzenia konglomeratów. Wdrożenie strategii dywersyfikacji równoległej wiąże się z równoczesną działalnością w różnych segmentach rynku, w warunkach dużego zróżnicowania otoczenia i dlatego w porównaniu z innymi strategiami rozwoju jest najbardziej ryzykowna, ale umożliwia najlepsze rozłożenie ryzyka finansowego, które związane jest z cyklicznością i sezonowością wahań sprzedaży.
Zastosowania
W porównaniu z dywersyfikacją poziomą i pionową można stwierdzić, że dywersyfikacja równoległa stwarza nieograniczone możliwości w obszarze zainteresowania przedsiębiorstwa, podczas gdy dwie pozostałe ograniczają go poprzez nakreślenie naturalnych granic zróżnicowania.
Jeżeli chodzi o aspekt branżowy dywersyfikacji równoległej to rozwinęła się ona najbardziej w przemyśle elektrotechnicznym i chemicznym, dzięki dużej ilości badań i licznie zachodzących fuzji. Dywersyfikacją równoległą charakteryzują się przedsiębiorstwa z branż o dużym wskaźniku produktywności, dużym udziale pracowników technicznych wśród zatrudnionych oraz organizacje o większym i szybszym niż inne rozwoju.
W praktyce przedsiębiorstwa z reguły nie stosują tylko jednego rodzaju strategii dywersyfikacji. Zazwyczaj jest to kombinacja jej trzech rodzajów, gdzie dywersyfikacja równoległa i pozioma stwarzają przedsiębiorstwu większe możliwości umocnienia wewnętrznej i zewnętrznej pozycji.
Bibliografia
- Halina Chwistecka-Dudek, Strategie dywersyfikacji przedsiębiorstw, Akademia Ekonomiczna Im. Karola Adamieckiego, Katowice 1993, str. 62-66,
- Mirosław Rajzer, Strategie dywersyfikacji przedsiębiorstw, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2001, str. 83-89,
- Zdzisław Pierścionek, Strategie rozwoju firmy, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, str. 268-269.
Autor: Szymon Karcz
