Socjotechniki kierownicze
| Socjotechniki kierownicze |
|---|
| Polecane artykuły |
Socjotechnika to nauka praktyczna, która zajmuje się tym, jak formułować reguły działania w oparciu o zależności między faktami i jak przy uwzględnieniu omawianych ocen realizować zamierzone skutki społeczne. W celu sprawnego kierowania daną organizacją, należy podjąć odpowiednie działania ukierunkowane na grupę bądź grupy ludzi znajdujących się w danej organizacji.
Zastosowanie
Zachowanie danej grupy nie może być wyjaśnione tylko poprzez odwołanie się do cech, postaw, motywacji i jednostek. Niezbędna jest także wiedza o ich usytuowaniu w społeczeństwie, wzajemnych powiązaniach, przynależności. W procesie formułowania dobrze zgranej i optymalnej grupy potrzebnej do wykonania danego zadania, projekty, etc., należy przeanalizować przyczyny skłaniające daną osobę do uczestnictwa w danym przedsięwzięciu. Wiedza o potrzebach, które zaspokajane są przez przynależność grupową daje nam możliwość wyboru odpowiednich technik oddziaływania zarówno na jednostkę jak i na całą grupę. Każda z osób będzie posiadać pakiet osobnych potrzeb jednakże u każdej z nich pojawią się potrzeby uniwersalne takie jak:
- potrzeba bezpieczeństwa,
- potrzeba uznania,
- potrzeba nowych doświadczeń,
- potrzeba oddźwięku emocjonalnego.
Sensem istnienia grupy celowej w organizacji jest wspólnota zadań, jednakże uczestnictwo w grupie powinno wiązać się z zaspokojeniem społecznych potrzeb człowieka. Sprawne i efektywne działanie grupy jest uwarunkowane od ustalonych norm i zasad. Ich skuteczność jest warunkowana przez ich logiczną spójność. By była ona zachowana należy przestrzegać następujących zasad:
- normy nie powinny zaprzeczać jedna drugiej, tak aby podejmowane działania również nie były sprzeczne,
- normy powinny być powiązane w sposób funkcjonalny,
- normy szczegółowe powinny być podporządkowane normom ogólnym.
Czynnikiem dynamizującym działania grupy, jest przyjmowanie przez jej uczestników, uczestników trakcie realizacji konkretnych celów, pewnych zadań dodatkowych. Poniżej wymienione zostały następujące funkcje, jakie najczęściej są podejmowane przez uczestników grupy:
- inicjator - ten który wysuwa nowe idee, problemy i sposoby rozwiązań,
- poszukujący informacji,
- analizujący związki,
- integrujący idee,
- ukierunkowujący działalność grupy,
- krytyk wskazujący minusy, słabe punkty,
- stymulujący działanie grupy,
- kronikarz grupy,
- motywujący do działania,
- negocjator, harmonizujący różnice,
- ułatwiający i przyspieszający przepływ informacji,
- komentator,
- zwolennik, przyjmujący rolę pasywną.
Bibliografia
- Karwińska A., Typy działań socjotechnicznych w organizacji wyd. AE Kraków 1988, str. 10.
- Karwińska A., Mikołowski J., Pacholski M., Typy działań socjotechnicznych a funkcjonowanie organizacji wyd. AE Kraków 2002, rozd. 2.3, str. 65-78.
Autor: Maciej Trocha
