Rzeczoznawca majątkowy

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 23:07, 21 maj 2020 autorstwa 127.0.0.1 (dyskusja) (LinkTitles.)
Rzeczoznawca majątkowy
Polecane artykuły

Rzeczoznawca majątkowy - osoba fizyczna, świadcząca usługi, która posiada odpowiednie uprawnienia do dokonywania wyceny nieruchomości, a także jej zawartości tj. maszyny i inne urządzenia. Nabyte uprawnienia zostają zatwierdzone wpisem do centralnego rejestru rzeczoznawców majątkowych. Niniejszym osoba ubiegająca się o to stanowisko dostaje wyłączne prawo do wykonywania zawodu oraz używania tytułu „rzeczoznawca majątkowy”, który podlega ochronie prawnej[1][2]. Zalicza się go do tzw. wolnych zawodów[3]. Wykonując swoją pracę jest zobligowany do przyjmowania postawy bezstronnej, a przy tym przestrzegania zasad dotyczących przepisów prawa oraz etyki zawodowej, jak i standardów zawodowych. Zabronione jest mu udzielanie wszelkich informacji osobom postronnym, jednak istnieją takie przypadki i przepisy, które tego wymagają (art. 157, art. 194, art. 195 i art. 195a)[4].

Możliwości realizowania pracy rzeczoznawcy majątkowego jest kilka[5]:

  • prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej
  • utworzenie spółki osobowej
  • wykonywanie zawodu u prowadzącego już swoją działalność przedsiębiorcy, na mocy stosunku pracy lub umowy cywilnoprawnej.

Jak podaje M. Uhruska zdecydowaną większość stanowią firmy osób prywatnych, które indywidualnie prowadzą działalność gospodarczą, ale również spółki cywilne i jawne. Rzadziej natomiast spotyka się spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz inne formy zarządzania firmą[6].

Wymagania zawodowe

Oprócz rzetelności, sumienności, odpowiedzialności, przyjmowania postawy obiektywnej oraz przestrzegania prawa i tajemnicy zawodowej, rzeczoznawca majątkowy powinien[7]:

  • posiadać umiejętność nawiązywania kontaktów z klientami
  • cechować się analitycznością umysłu
  • charakteryzować się zdolnością analizowania i weryfikowania dokumentacji wyceny nieruchomości.

Warunki uprawniające do wykonywania zawodu

Tytuł rzeczoznawcy majątkowego nadaje się osobie fizycznej tylko wtedy, gdy[1][8]:

  • posiada wykształcenie wyższe
  • jest absolwentem studiów podyplomowych w zakresie wyceny nieruchomości (nie dotyczy osób, które ukończyły studia wyższe, uwzględniające podstawę programową jak w przypadku studiów podyplomowych w zakresie wyceny nieruchomości)
  • praktykowała zdobytą wiedzę i umiejętności w obrębie szacowania nieruchomości przez okres co najmniej 6 miesięcy
  • uzyskała wynik pozytywny podczas postępowania kwalifikacyjnego oraz przeszła egzamin, uprawniający ją do wykonywania zawodu
  • posiada całkowitą zdolność do czynności prawnych
  • nie doświadczyła kary za przestępstwa przeciwko mieniu, dokumentom, za przestępstwa gospodarcze, za fałszowanie pieniędzy, papierów wartościowych, znaków urzędowych, za składanie fałszywych zeznań oraz za przestępstwa skarbowe.

Możliwości rozwoju

Zawód jakim jest rzeczoznawca majątkowy wymaga stałych doskonaleń kwalifikacji w celu pogłębiania wiedzy i nabywania umiejętności. To z kolei pozwala mu na zwiększanie jakości świadczonych usług, ale także poszerzenie ich zakresu.

Posiadając minimum trzyletnie doświadczenie zawodowe może starać się o tytuł uznania zawodowego REV (Recognised European Valuer). Jego okres ważności upływa po 5 latach, jednak istnieje możliwość przedłużenia świadectwa.

Kolejnym tytułem o jaki może ubiegać się rzeczoznawca majątkowy jest MRI-CS (Member of RICS). Przynależność do RICS (The Royal Institution of Charted Surveyors) gwarantuje potwierdzenie kompetencji i kwalifikacji w przeważającej części krajów na świecie. Jest to tytuł międzynarodowy[9].

Przypisy

  1. 1,0 1,1 Sitek M., Tomski P. (2011), s.10
  2. Chojnowski K. i in. (2013), s.6
  3. Sitek M., Tomski P. (2011), s.11
  4. Ustawa o gospodarce nieruchomościami 1997, s.113
  5. Ziółkowska B. (2012), s.175
  6. Uhruska M. (2009), s.34
  7. Chojnowski K. i in. (2013), s.7
  8. Ustawa o gospodarce nieruchomościami 1997, s.114-115
  9. Chojnowski K. i in. (2013), s.8

Bibliografia

Uwaga.png

Treść tego artykułu została oparta na aktach prawnych.

Zwróć uwagę, że niektóre akty prawne mogły ulec zmianie od czasu publikacji tego tekstu.

Autor: Monika Ryrych