Ucieczka od pieniądza
| Ucieczka od pieniądza |
|---|
| Polecane artykuły |
Ucieczka od pieniądza odznacza się gwałtownym obniżeniem rzeczywistego popytu na pieniądz, występującym wówczas gdy wysoka inflacja i wysoka realna stopa procentowa powodują zwiększenie kosztu utrzymania pieniądza. (Społeczno-ekonomiczny skutek inflacji.)
Zakładając, że stopa inflacji wynosi λ, zaś nominana stopa procentowa r, to reczywista stopa procentowa równa będzie (r - λ).
Dochód rzeczywisty z nie przynoszącego odsetek pieniądza wynosić będzie po prostu -λ, co pokazuje jak szybko rzeczywista wartość pieniądza jest pochłaniana przez inflację.
W tej sytuacji zysk z posiadania oprocentowanych aktywów wyniesie (r - λ) - (-λ) = r.
Tak więc w powyżej opisanej sytuacji występuje tendencja do zmniejszania realnego popytu na pieniądz, aby minimalizować straty związane ze spadkiem jego realnej wartości. Korzystnym jest wówczas trzymać aktywa pieniężne chociażby pod postacią lokat oszczędnościowych.
Zaznaczyć trzeba jednak, że popyt realny na pieniądz nie spadnie nigdy do zera, ponieważ pewne transakcje towarowe muszą być dokonywane (np. zakupy). W takich okolicznościach podmioty podejmują z banków jak najmniejsze sumy pieniędzy oraz często odwiedzają banki w celu wpłacenia reszty pieniędzy na oprocentowany rachunek. Pojawiające się tu koszty "zdzierania zelówek" uwidaczniają dodatkowe nakłady jakie ponieść należy w celu zawierania transakcji podczas "uciekania od pieniądza".
W ujęciu makroekonomicznym sprowadza się to do osłabienia dynamiki gospodarki, ponieważ dodatkowe nakłady ponoszone w celu zawierania transakcji z użyciem gotówki pomniejszają zasoby, które mogłyby być wykorzystane w produkcji.
Bibliografia
- Kwiatkowski E., Milewski R. (2000), Inflacja w Podstawy ekonomii, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 564.
- Begg D., Fischer S., Dornbusch R. (2000), Makroekonomia, Polskie Wydawnitwo Ekonomiczne, Warszawa, s. 259.
Autor: Jacek Skulicz
