Harmonogram Adamieckiego
| Harmonogram Adamieckiego |
|---|
| Polecane artykuły |
Harmonogram to wykres planowanego przebiegu czynności, robót, produkcji w ciągu pewnego czasu.
Harmonogram Adamieckiego jest graficzną metodą analizy i planowania, a więc ma coś wspólnego z wykresem Gantta, który to z kolei jest graficznym sposobem planowania i kontroli.
Sposób budowy
Harmonogramy Adamieckiego tworzymy w układzie współrzędnych, a poszczególne osie opisujemy w następujący sposób:
- Na osi poziomej obieramy jednostkę czasu, a na osi pionowej zaznaczamy odpowiednie działania lub czynności wykonywane przez konkretne jednostki.
- Po opisaniu układu współrzędnych nadchodzi pora na zaznaczenie długości trwania poszczególnych działań, które będą odcinkami o odpowiedniej długości położonymi równolegle do skali czasu (proste przerywane, położone w sposób prostopadły lub ukośny do osi odciętych zobrazują przejścia międzystanowiskowe).
- Aby stworzyć harmonogram wybranego procesu pracy należy zacząć od podziału danego procesu na czynności, a także trzeba określić zależności przedmiotowe jak i ustalić czas niezbędny do realizacji poszczególnych czynności.
- Po zakończeniu tych czynności można dopiero przystąpić do kreślenia przebiegu danego działania zespołowego w formie harmonogramu.
Historia metody
Historia powstania owych harmonogramów jest dość ciekawa. 29 letni Karol zatrudniony na stanowisku asystenta szefa walcowni w Hucie Bankowej, irytowany zarzutami pod kątem polskich pracowników, którzy to rzekomo charakteryzowali się opieszałością w pracy, postanowił dociec prawdziwej przyczyny ich niskiej wydajności. Nieoficjalne badania, które prowadził, zmusiły go do niejawnej i dyskretnej obserwacji robotników. Po dwóch latach wytężonej pracy Adamiecki dysponował wystarczającymi danymi aby stwierdzić przyczynę strat czasu. Był nią brak harmonii między poszczególnymi operacjami. Lekarstwem na ówczesny stan miały być harmonogramy obnażające marnotrawstwo czasu a także wspomagające projektowanie systemu pracy z jak najmniejszymi przestojami i oczekiwaniami. Debatując na temat reengineeringu, grzechem byłoby usunięcie Adamieckiego z listy prekursorów współczesnych nauk o zarządzaniu. Usprawniając proces walcowania, Adamiecki nie zabrnął w banalne usprawnienia, ale dokonał znacznie więcej - radykalnie zrekonstruował cały proces, co zapewniło mu miejsce pośród klasyków polskiej myśli organizatorskiej.
Bibliografia
- Martyniak Z., Historia mysli organizatorskiej, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Krakowie, Kraków 2002, str. 81-89,
- Martyniak Z., Organizacja i zarządzanie. 60 problemów teorii i praktyki, Antykawa 1996, str. 29-33,
- Kopaliński W., Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, Oficyna Wydawnicza Rytm, 2004,
- Stabryła A., Trzecieniecki J., Organizacja i zarządzanie, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1986, str. 442-446.
Autor: Sławomir Gawron
