Test Murraya

Test Murraya
Polecane artykuły
Tadeusz Marian Kotarbiński Psychologia społeczna Psychologia pozytywna Behawioryzm Herbert Simon Epistemologia Teoria cech Nauki społeczne Kształcenie

Test osobowości Murraya opracowany w 1935 roku przez amerykańskiego psychologa Henry’ego Murraya oraz jego długoletnią współpracownicę Christinę Morgan. Stał się "jednym z najważniejszych i powszechnie stosowanych empirycznych narzędzi klinicysty i badacza osobowości. W teście tym opracował autor sposoby oceniania i analizowania zdolności i tendencji kierunkowych człowieka.” W 1943 roku został wydany Podręcznik Testu Apercepcji Tematycznej.

TL;DR

Test osobowości Murraya opracowany przez Henry’ego Murraya i Christinę Morgan jest jednym z najważniejszych narzędzi badawczych w psychologii klinicznej. Murray był cenionym psychologiem i profesorem na Uniwersytecie Harvarda. Jego badania skupiały się na jednostce i wprowadził pojęcie "personologii". Murray wykorzystywał różne pojęcia, takie jak przebiegi, serie, programy serii i rozkłady czasowe, aby badać osobowość. Badania Murraya obejmowały zarówno intensywne badania małej liczby osób, jak i badania normalnych osób w warunkach naturalnych. Jego najważniejsze publikacje to "Explorations in personality" i "Manual of thematic Apperception Test".

Twórca

Henry Murray ur. w 1893 roku w Nowym Jorku, uczęszczał do Gorton School i Harvard College, gdzie w 1915 roku uzyskał tytuł Bachelor of Arts ze specjalizacją w zakresie historii. Po zakończeniu nauki wstąpił do Columbia College of Physicians and Surgeons, czyli Kolumbijskiego College’u Lekarzy i Chirurgów i ukończył go jako najlepszy student w 1919 roku. W rok później na Uniwersytecie Columbia uzyskał stopień Master of Arts w dziedzinie biologii i pracował jako wykładowca fizjologii na Harvardzie, po czym odbył dwuletnią praktykę chirurgiczną w Szpitalu Prezbiteriańskim w Nowym Jorku. Dołączył do zespołu Rockefellerowskiego Instytutu Badań Medycznych w Nowym Jorku i jako asystent brał udział w badaniach embriologicznych. Po tym dwuletnim epizodzie wstąpił na Uniwersytet Cambridge, gdzie prowadził badania biochemiczne, w wyniku których w roku 1927 uzyskał doktorat z biochemii. Po spotkaniu w Zurychu z Carlem Jungiem żywo zainteresował się psychologią.

W 1928 roku Murray został mianowany przez Mortona Prince’a zastępcą profesora i dyrektorem Kliniki Psychologicznej, a 9 lat później profesorem nadzwyczajnym.

Był jednym ze współzałożycieli Bostońskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego. W 1943 roku Murray opuścił Uniwersytet Harvarda i wstąpił do Wojskowego Korpusu Medycznego, gdzie jako major, a następnie podpułkownik zorganizował i prowadził placówkę dokonującą oceny kandydatów dla Biura Służb Strategicznych. Za poświęcenie się pracy w wojsku został w 1946 roku odznaczony orderem Legion of Merit.

Pracował jako wykładowca psychologii klinicznej na Wydziale Stosunków Społecznych i w 1950 roku otrzymał tytuł profesora. W 1949 roku założył na uniwersytecie Harvarda Psychological Clinic Annex – Dodatek Psychologiczno- Kliniczny tam też prowadził wraz ze swoimi doktorantami badania nad osobowością i opracował 88 wyczerpujących historii przypadków. Otrzymał w 1962 roku tytuł profesora emerytowanego, przyznano mu również Nagrodę Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego, Nagrodę Złotego Medalu amerykańskiej Fundacji Psychologicznej za osiągnięcia całego swojego życia w dziedzinie psychologii.

Personologia Murray’a

Termin "personologia” wprowadzony przez Murray’a w 1938 roku podkreśla fakt, że badania przez niego prowadzone koncentrują się na jednostce. Psycholog "określa tym pojęciem kierunek działalności własnej oraz innych badaczy zainteresowanych pełnym zrozumieniem indywidualnego przypadku. Podkreśla on stale organiczny, całościowy charakter zachowania wskazując, iż pojedynczo fragmentu zachowania nie można zrozumieć w oderwaniu od reszty funkcjonującej osoby.”

Struktura i definicja osobowości Murraya

Badacz wystrzegał się terminu "struktura” w odniesieniu do osobowości, uważał on, że jest ona zwykle w stanie płynnym. W celu przedstawienia natury osobowości wprowadził pewne definicje i pojęcia:

1. Osobowość jednostki jest abstrakcją sformułowaną przez teoretyka, Anie jedynie opisem zachowania się tej jednostki.
2. Osobowość jednostki odnosi się do wielu zdarzeń, które w idealnym przypadku obejmują całe jej życie. Historia osobowości jest osobowością.
3. Definicja osobowości powinna odzwierciedlać zarówno stałe i powtarzalne, jak nowe i jedyne w swoim rodzaju elementy zachowania.
4. Osobowość jest czynnikiem organizującym czy kierującym jednostką. Jej funkcje polegają na rozwiązywaniu konfliktów i przezwyciężaniu ograniczeń, na które narażona jest dana jednostka, na zaspokajaniu potrzeb jednostki i na planowaniu sposobów osiągnięcia przyszłych celów.
5. Osobowość zlokalizowana jest w mózgu. "Nie ma mózgu nie ma osobowości”[1].

Wykorzystywane pojęcia

W swych pracach Murray wykorzystywał wiele pojęć, które należy zdefiniować, by móc opisać sposób, w jaki przeprowadzał on badania nad osobowością.

Przebiegi i serie najkrócej można zdefiniować to pojęcie jako interakcje przedmiot-przedmiot lub podmiot- podmiot o czasie trwania wystarczającym do tego, by zawrzeć w sobie istotne elementy danej sekwencji zachowania. Mogą występować:

• przebiegi wewnętrzne np. marzenie na jawie, rozwiązywanie problemów, planowanie w samotności)
• przebiegi zewnętrzne, czyli interakcje z osobami lub przedmiotami w otoczeniu. One mają aspekt subiektywny –doznaniowy oraz obiektywny-zachowaniowy.

Programy serii uporządkowane kolejno układy celów cząstkowych, sięgające w przyszłość nawet na miesiące lub lata, które – jeśli wszystko idzie dobrze doprowadzają do pewnego pożądanego stanu końcowego

Rozkłady czasowe pozwalają zredukować konflikty pomiędzy rywalizującymi potrzebami i obiektami stanowiącymi ich cel, umożliwiając wyrażanie tych tendencji w różnym czasie.

Porządkowanie to termin określający programy serii oraz rozkłady czasowe, stosowany przez Murraya w późniejszych latach działalności. Pojęcie to obejmowało proces planowania oraz jego wynik – opracowany program lub rozkład czasowy. Zdolności i osiągnięcia- uważał te cechy osobowości za bardzo istotne przy badaniu, brał pod uwagę zdolności i osiągnięcia fizyczne, mechaniczne, przywódcze, społeczne, ekonomiczne, erotyczne, intelektualne.

Instytucje osobowości struktury, które trwają w czasie i są nieodzowne dla zrozumienia zachowania. Badacz zapożyczył przy tym opisie terminologię psychoanalityczną:

• ID magazyn pierwotnych i nieakceptowanych impulsów. Źródło energii, wszelkich motywów, nierozumna, nieuspołeczniona jaźń. Może zawierać zdaniem Murray'a także impulsy akceptowane przez ego i społeczeństwo.
• EGO musi powstrzymywać i wypierać pewne impulsy lub motywy, organizować, planować sposób przejawiania się innych motywów. Główny organizator, integrator zachowania.
• SUPEREGO implantowany kulturowo, zinternalizowany system, którego działanie w danej jednostce polega na regulowaniu zachowania w taki sam prawie sposób, w jaki niegdyś działały czynniki znajdujące się poza jednostką.

Pojęcia związane z teorią motywacji: potrzeba, presja, redukcja napięcia, temat, integraf potrzeby, temat jednostkowy, regeneracja, wartości oraz wektory.

Badania Murray’a

• Intensywne badania małej liczby osób normalnych [2]

Zrozumienie zachowania wymaga kompletnego, szczegółowego badania indywidualnych osób. Prawidłowości grupowe są ważne, gdy towarzyszy im dokładne badanie odchyleń w ramach tej grupy oraz warunków, które powodują te odchylenia lub im towarzyszą. Podanie wyniku charakteryzującego 80% członków danej grupy ma mała wartość, o ile nie można podać wyjaśnienia, dlaczego pozostałe 20% osób nie pasuje do ustalonego wzorca.

• Badanie normalnych osób w warunkach naturalnych

Wybieranie przez Murray’a osób normalnych jako głównego obiektu badań stanowiło naturalne uzupełnienie historii przypadków, które zbierano w klinikach psychiatrycznych.

Najważniejsze publikacje

Informacje o badaniach nad ludzką osobowością znalazły częściowy wyraz w opublikowanych przez niego pracach:

• Explorations in personality., 1938 (Badania osobowości); praca stanowiąca podsumowanie myśli i badań Zespołu Harwardzkiej Kliniki Psychologicznej
• Manual of thematic Apperception Test., 1943 (Podręcznik Testu Apercepcji Tematycznej).
• A clinical study of sentiments., 1945 (Kliniczne studium sentymentów); praca napisana wspólnie z Christiną Morgan
• Assesment of me., 1948.
• Toward a general theory of action., 1951 (Ku ogólnej teorii poznania); praca napisana wspólnie z Clydem Kluckhohnem
• Psychology: a study of a scence., 1959 (Psychologia studium nauki).
• Studies of stressful interpersonal disputations., 1963 (Badania nad stresującymi sporami interpersonalnymi).

Bibliografia

• [1] Rozwój psychiczny człowieka w ciągu życia, pod red. M. Tyszkowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1988, s. 87
• [2] C.S. Hall, G. Lindzey, Teorie osobowości, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, s. 195-226

Autor: Rafał Lipski