Ochotnicze hufce pracy: Różnice pomiędzy wersjami
m (Dodanie TL;DR) |
m (Dodanie MetaData Description) |
||
Linia 74: | Linia 74: | ||
[[Kategoria:Administracja publiczna]] | [[Kategoria:Administracja publiczna]] | ||
{{law}} | {{law}} | ||
{{#metamaster:description|Ochotnicze Hufce Pracy to instytucja rynku pracy wspierająca młodzież zagrożoną wykluczeniem społecznym i osoby do 25 roku życia.}} |
Wersja z 15:35, 12 paź 2023
Ochotnicze hufce pracy |
---|
Polecane artykuły |
Ochotnicze Hufce Pracy (OHP) - państwowa jednostka budżetowa oraz instytucja rynku pracy, nad którą nadzór sprawuje minister rodziny, pracy i polityki społecznej. Celem organizacji jest działalność, która dotyczy głównie młodzieży zagrożonej wykluczeniem społecznym, a także osobom bezrobotnym do 25 roku życia[1].
TL;DR
Ochotnicze Hufce Pracy (OHP) to państwowa jednostka budżetowa i instytucja rynku pracy, której celem jest pomoc młodzieży zagrożonej wykluczeniem społecznym i osobom bezrobotnym do 25 roku życia. OHP zostały powołane w 1958 roku i od tego czasu przeszły wiele zmian. Działają na terenie całej Polski i realizują zadania związane z zatrudnieniem i edukacją młodzieży. Obecnie OHP podzielone są na jednostki opiekuńczo-wychowawcze oraz jednostki zajmujące się rozwojem zawodowym. OHP realizują różne projekty mające na celu wsparcie młodzieży, a rocznie korzysta z ich usług około 430 tysięcy osób.
Historia Ochotniczych Hufców Pracy
O okolicznościach i dacie powstania Ochotniczych Hufców Pracy możemy dowiedzieć się z Uchwały Rady Ministrów (nr 201) z dnia 13 czerwca 1958 roku. W zakres obowiązków i zadań OHP, powołanych wówczas z inicjatywy Związku Młodzieży Socjalistycznej wpisana została pomoc w rozwoju gospodarki narodowej oraz edukacja zawodowa, pracę ideowo-wychowawcze i przeszkolenie wojskowe młodzieży[2]. Dwa dni od powołania OHP, w Mikołowie powstał pierwszy ochotniczy hufiec pracy. Kolejne z nich utworzone zostały w miejscach, w których zapewniano młodzieży pracę (m. in. przy rozbudowie oświęcimskich Zakładów Chemicznych, czy w kopalniach węgla kamiennego w Turoszowie i Bogatyni). W roku 1961 utworzono pierwsze hufce dla młodocianych, a trzy lata później ich liczba wzrosła do 367. W 1982 roku, na podstawie Uchwały Rady Ministrów nr 260 z dnia 16 grudnia, Ochotnicze Hufce Pracy po odłączeniu od ruchu młodzieżowego zostały przekształcone w jednostkę organizacyjną. Następnie do lat 90. XX wieku nad OHP nadzór sprawował Minister Obrony Narodowej oraz Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych. Okres ten określony został jako “uwojskowienie” Ochotniczych Hufców Pracy. Dopiero w 1990 roku powołane zostało kierownictwo cywilne, a dwa lata później Rada Ministrów wydała rozporządzenie, które określiło i sprecyzowało nowe zasady funkcjonowania OHP[3].
System organizacyjny OHP
Na podstawie Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, Ochotnicze Hufce Pracy tworzą[4]:
- Komendant Główny OHP sprawujący funkcję przy Komendzie Głównej OHP w Warszawie,
- Komendanci wojewódzcy, którzy sprawują funkcję i realizują zadania przy komendach wojewódzkich OHP,
- Dyrektorzy centrów kształcenia i wychowania,
- Dyrektorzy ośrodków szkolenia zawodowego,
- Dyrektorzy centrów edukacji i pracy młodzieży,
- Kierownicy ośrodków szkolenia i wychowania,
- Kierownicy rejonowych ośrodków szkolenia zawodowego młodzieży,
- Komendanci hufców pracy.
Ochotnicze Hufce Pracy prowadzą swoją działalność na terenie całej Polski. Jak podaje biuletyn informacji prasowej OHP, do podstawowych jednostek zaliczamy Komendę Główną OHP w Warszawie oraz podlegające pod nią 16 Komend Wojewódzkich, 49 Centrów Edukacji i Pracy Młodzieży, a także 7 Centrów Kształcenia i Wychowania[5].
Zadania Ochotniczych Hufców Pracy
Ochotnicze Hufce Pracy realizują swoje zadania w zakresach, które zostały zawarte w Ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Są to[1]:
- zatrudnienie oraz przeciwdziałanie marginalizacji i wykluczeniu społecznemu młodzieży,
- kształcenie i wychowanie młodzieży.
Aktualnie podstawowe jednostki Ochotniczych Hufców Pracy podzielone są na dwie grupy, które realizują odmienne zadania. Według informacji, które umieszczono w biuletynie informacji prasowej, w Polsce działa aktualnie 214 jednostek o charakterze opiekuńczo-wychowawczym (7 Centrów Kształcenia i Wychowania, 40 Ośrodków Szkolenia i Wychowania, a także 167 Hufców Pracy). Do drugiej z grup należą natomiast jednostki, które realizują zadania na rzecz rozwoju zawodowego (wyróżnić możemy 49 Centrów Edukacji i Pracy Młodzieży, 144 Młodzieżowe Centra Kariery, 49 Młodzieżowych Biur Pracy, a także 49 Mobilnych Centrów Informacji Zawodowej)[5].
Z wsparcia i usług jednostek korzysta w skali roku łącznie około 430 tysięcy młodzieży.
Projekty realizowane i zrealizowane przez Ochotnicze Hufce Pracy
W okresie swojej działalności Ochotnicze Hufce Pracy podjęły się realizacji takich projektów jak:
- "Od szkolenia do zatrudnienia – YEI"
- "Od szkolenia do zatrudnienia – EFS"
- "Stawiam na przyszłość"
- "OHP jako realizator usług rynku pracy"
- "Pomysł na siebie"
- "Równi na rynku pracy"
- "Obudź swój potencjał"
- "Akcja Aktywizacja - EFS"
- "Twoja wiedza – Twój sukces"
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, s. 18
- ↑ Uchwała Rady Ministrów w sprawie organizowania i pracy ochotniczych hufców pracy Związku Młodzieży Socjalistycznej, 1958
- ↑ Świętokrzyska Wojewódzka Komenda OHP, Zarys historii Ochotniczych Hufców Pracy
- ↑ Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zadań i organizacji Ochotniczych Hufców Pracy, 2011
- ↑ 5,0 5,1 Biuletyn Informacji Publicznej Komendy Głównej Ochotniczych Hufców Pracy, Informacje Ogólne
Bibliografia
- Biuletyn Informacji Publicznej Komendy Głównej Ochotniczych Hufców Pracy (2020),
- Jasiński Z., Nycz E. (2010), Identyfikacja potrzeb i oczekiwań młodzieży na rynku pracy - konteksty społeczno-pedagogiczne realizacji projektu, Wydawnictwo Instytut Śląski, Opole,
- Komenda Główna OHP (2020),
- Jordan A. (2012) Rola Ochotniczych Hufców Pracy w kształceniu młodzieży u progu dorosłości, Oświata dorosłych wobec jednostek i grup defaworyzowanych: ku społecznej jedności, 270-283, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego, Kraków,
- Klementowska A. (2014), Ochotnicze Hufce Pracy wobec zmian na rynku edukacyjno-zawodowym, Przegląd Pedagogiczny, nr 2, s. 98-107, Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego, Bydgoszcz,
- Miłoń, M., Kostępski, K. (2018) Aktywizacja zawodowa młodzieży przez Ochotnicze Hufce Pracy - zapobieganie bezrobociu i wykluczeniu społecznemu, Kontrola Państwowa, nr 5 (382), s. 57-69,
- Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zadań i organizacji Ochotniczych Hufców Pracy (2011), Dz.U. 2011 nr 155 poz. 920,
- Uchwała nr 201 Rady Ministrów z dnia 13 czerwca 1958 r. w sprawie organizowania i pracy ochotniczych hufców pracy Związku Młodzieży Socjalistycznej,
- Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (2004), Dz.U. 2004 nr 99 poz. 1001,
- Majkowski G. (2017), Wartości komunikowane przez młodzież z Ochotniczych Hufców Pracy, Colloquium Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych AMW, nr 4, s. 105-118, Akademia Marynarki Wojennej, Gdynia,
Autor: Szymon Piórek
Treść tego artykułu została oparta na aktach prawnych. Zwróć uwagę, że niektóre akty prawne mogły ulec zmianie od czasu publikacji tego tekstu. |