Metoda normalizacji ilorazowej: Różnice pomiędzy wersjami
m (Infobox update) |
(LinkTitles.) |
||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
[[Metoda]] agregatowa jest to holistyczna (kompleksowa) ocena kondycji finansowej przedsiębiorstwa, dotycząca jego globalnej działalności, a polegająca na syntezie pojedynczych kryteriów diagnostycznych w jeden zespolony miernik, który daje możliwość rozpoznania stanu ekonomicznego firmy. | [[Metoda]] agregatowa jest to holistyczna (kompleksowa) [[ocena]] kondycji finansowej przedsiębiorstwa, dotycząca jego globalnej działalności, a polegająca na syntezie pojedynczych kryteriów diagnostycznych w jeden zespolony [[miernik]], który daje możliwość rozpoznania stanu ekonomicznego firmy. | ||
Przede wszystkim metoda ta ma nam pomóc zdiagnozować, czy dana [[firma]] może realizować [[cele]] rozwojowe i ma odniesienie głównie do [[cel]]ów związanych ze zwiększaniem efektów ekonomicznych danego podmiotu gospodarczego (z racji tego, że badamy kondycję finansową firmy). | Przede wszystkim metoda ta ma nam pomóc zdiagnozować, czy dana [[firma]] może realizować [[cele]] rozwojowe i ma odniesienie głównie do [[cel]]ów związanych ze zwiększaniem efektów ekonomicznych danego podmiotu gospodarczego (z racji tego, że badamy kondycję finansową firmy). | ||
Wersja z 06:16, 20 maj 2020
| Metoda normalizacji ilorazowej |
|---|
| Polecane artykuły |
Metoda agregatowa jest to holistyczna (kompleksowa) ocena kondycji finansowej przedsiębiorstwa, dotycząca jego globalnej działalności, a polegająca na syntezie pojedynczych kryteriów diagnostycznych w jeden zespolony miernik, który daje możliwość rozpoznania stanu ekonomicznego firmy.
Przede wszystkim metoda ta ma nam pomóc zdiagnozować, czy dana firma może realizować cele rozwojowe i ma odniesienie głównie do celów związanych ze zwiększaniem efektów ekonomicznych danego podmiotu gospodarczego (z racji tego, że badamy kondycję finansową firmy).
Do agregatowej oceny kondycji finansowej przedsiębiorstwa może posłużyć między innymi metoda normalizacji ilorazowej, która oparta jest na zasadzie wskaźnikowej oceny sprawdzającej i zmierza ku ujednoliceniu interpretacji indywidualnych kryteriów oceny.
Przebiega ona według następującej procedury:
- określenie cech obiektu-wzorca
- kwalifikowanie cech obiektu-wzorca
- przeprowadzenie normalizacji cech
- obliczenie wskaźnika agregatowej oceny i-tego obiektu
Bibliografia
A. Stabryła, Zarządzanie strategiczne w teorii i praktyce, PWN, 2000, s. 360
Autor: Monika Fuks
