Sangwinik

Sangwinik (łac. sanguis - krew) - jeden z czterech typów temperamentu według podziału greckiego filozofa Hipokratesa (V wiek p.n.e.).

Teoria Hipokratesa zakłada istnienie czterech podstawowych typów temperamentu człowieka, które swoje nazwy zawdzięczają łacińskim wyrazom określającym płyny. Według tego podziału sangwinikowi odpowiada sanguis = krew (P.G. Zimbardo 1999, s. 522).

Koncepcja tego greckiego lekarza i filozofa stała się inspiracją i pierwowzorem badań innych wybitnych naukowców, w szczególności Galena i I.P. Pawłowa. Pawłow stworzył typologię układu nerwowego, która również zakłada istnienie czterech typów temperamentów i opiera się na założeniach Hipokratesa - Galena (Zdrojewski i Gajewski 2009, s. 175).

Według teorii Pawłowa sangwinik jest typem silnym, zrównoważonym i ruchliwym. Charakteryzuje się odpornym i sprawnym życiowo układem nerwowym, który na skali temperamentów zajmuje tak zwany złoty środek (obok flegmatyka). Dodatnie i hamulcowe odruchy warunkowe nie stanowią dla niego problemu. Co więcej, sangwinik bardzo rzadko popada w choroby nerwowe, nawet przy trudnych, niesprzyjających warunkach życiowych. Autor tej teorii - Pawłow - uważa ten typ temperamentu za najbardziej doskonały spośród wszystkich czterech (J. Strelau 1985, s. 31).

TL;DR

Sangwinik to jeden z czterech typów temperamentu według Hipokratesa. Sangwinicy są silni, zrównoważeni i ruchliwi. Mają łatwość nawiązywania kontaktów, są towarzyscy i ekspresyjni. Mają jednak problemy z determinacją, zapamiętywaniem, punktualnością i organizacją. Połączenie sangwinika z cholerykiem może dać dobre rezultaty, ale też prowadzić do impulsywności i władczości. Połączenie z flegmatykiem uzupełnia braki sangwinika i jest idealne dla przyjaźni. Połączenie z melancholikiem prowadzi do konfliktów. Sangwinicy są kreatywni, ale mają trudności z realizacją projektów. W pracy preferują różnorodność i elastyczne godziny. Mają tendencję do przeładowania się zadaniami, spóźniania się i zapominania. Motywacja i docenienie są kluczowe dla ich produktywności. W roli menadżera są entuzjastyczni, ale mają trudności z decyzjami i organizacją.

Mocne strony sangwinika

• Sprawia, że lgną do niego ludzie
• Jest bardzo dobrym rozmówcą i mówcą
• Jest bardzo towarzyski
• Posiada wyjątkową pamięć do kolorów
• Jest ekspresyjny i wylewny
• Jest ciekawy świata i ludzi
• Lubi tworzyć i kreatywnie myśleć
• Potrafi być inspiracją dla innych
• Posiada urok osobisty (F. Littauer 2014, s. 28)

Słabe strony sangwinika

• Nie potrafi dostrzec swoich wad
• Brakuje mu determinacji w dążeniu do celu
• Bardzo dużo mówi
• Jest egocentrykiem
• Ma problemy z zapamiętywaniem
• Jest niepunktualny
• Przerywa wypowiedź rozmówcy
• Jest roztargniony i niezorganizowany (F. Littauer 2014, s. 99)

Połączenia osobowości

Każdy z nas stanowi niepowtarzalny, wyjątkowy zespół cech, które nas charakteryzują. Najczęściej odnajdujemy większość z nich w jednym z czterech profili osobowości. Trzeba jednak pamiętać, że podział ten nie jest jednoznaczny. Zazwyczaj człowiek posiada cechy co najmniej dwóch różnych typów temperamentu (przy jednoczesnej dominacji jednego z nich). Chcąc omówić połączenia sangwinika z innymi osobowościami, konieczne jest aby wyróżnić:

Połączenia naturalne

Naturalną kombinacją temperamentów jest połączenie sangwinika z cholerykiem. Takie połączenie zapewnia predyspozycje do bycia bardzo dobrym przywódcą. Posiadając optymizm i urok osobisty sangwinika, a także upór i determinację choleryka, człowiek powinien potrafić w umiejętny sposób zarządzać ludźmi i motywować ich do pracy. Sytuacja wygląda zupełnie inaczej, gdy dochodzi do kombinacji negatywnych cech obu tych osobowości. Istnieje bowiem ryzyko, że władczość i nerwowość choleryka w połączeniu z roztargnieniem i lekkomyślnością sangwinika spowodują, że człowiek stanie się wyjątkowo impulsywny, chaotyczny i nastawiony jedynie na władzę.

Połączenia uzupełniające się

Temperamentem, który doskonale pasuje do sangwinika i jednocześnie uzupełnia jego braki jest flegmatyk. Ludzie charakteryzujący się połączeniem tych dwóch typów osobowości są najlepszymi kandydatami na przyjaciół. Opanowanie i łagodne usposobienie flegmatyka bardzo dobrze wpływają na towarzyskiego sangwinika, wyciszając go i uspokajając. Osoby łączące w sobie otwartość i emocjonalność ze stabilnością i wyrozumiałością, świetnie nadają się do pracy z ludźmi, odnajdują się więc np. w służbach publicznych czy też w zespołach pracowniczych. Jednak także w tym rodzaju połączenia należy zwrócić szczególną uwagę na negatywne cechy obu osobowości, które w kombinacji mogą skutkować lenistwem, obniżonym zapałem do pracy oraz zmniejszoną ambicją.

Przeciwieństwa

Najczęstsze wewnętrzne konflikty występują u osób, które łączą w sobie cechy sangwinika i melancholika. Sangwinik bowiem jest typem towarzyskim, spontanicznym i kreatywnym, natomiast melancholik pragnie być perfekcyjny i za wszelką cenę dąży do doskonałości. Różnice między tymi rodzajami temperamentu są więc wyraźnie widoczne. Mogą one prowadzić do licznych problemów emocjonalnych, wahań nastroju czy też trudności z podejmowaniem decyzji (F. Littauer 2014, s. 162).

Sangwinik w pracy

Sangwinik jako pracownik

• Sangwinicy są bardzo kreatywni i otwarci na nowe pomysły, jednak często mają duże problemy z ich realizacją. Spowodowane są one szybkim zniechęcaniem się i skierowaniem swojej uwagi w stronę kolejnego projektu.
• Dla sangwiników bardzo ważna jest różnorodność wykonywanych przez nich obowiązków. Nie odnajdują się oni w pracy obarczonej rutyną i powtarzalnością wykonywanych zadań. Z reguły lubią, gdy dużo się dzieje. Oczekują wyzwań, które rozwiną ich umiejętności i poszerzą kompetencje. Często preferują elastyczne godziny pracy, które nie ograniczają ich spontaniczności i skłonności do zmian.
• Silnie rozwinięta empatia i ciekawość sangwiników sprawiają, że często podejmują się oni realizacji naraz zbyt wielu projektów i zadań. Bardzo ciężko przychodzi im odmawianie, ponieważ czują się oni w obowiązku pomóc - zastąpić kogoś, wykonać dodatkową pracę. Niestety, wiąże się to z przeciążeniem organizmu i psychiki sangwinika, który zaczyna myśleć wtedy jedynie o ucieczce i ostatecznie często nie wywiązuje się z umów czy danych obietnic.
• Sangwinicy mają skłonność do spóźniania się i zapominania o umówionych spotkaniach. Przez ich przepełnione kalendarze i długie listy zadań do wykonania, zdarza im się stracić kontrolę nad swoim czasem. Stąd ich problemy z punktualnością i zapamiętywaniem ważnych wydarzeń.
• Sangwinicy działają o wiele sprawniej i produktywniej, gdy są chwaleni. Nawet mała zachęta jest w stanie zmotywować ich do dalszej pracy. Wiąże się to z ich potrzebą bycia zauważonym i docenionym (F. Littauer 2014, s. 197).

Zawody dla sangwinika:

1. Umożliwiające ciągły kontakt z ludźmi.
2. Związane z dużą aktywnością, zapotrzebowaniem na energię.
3. Wymagające podjęcia jakiejś inicjatywy (M. Polczyk 2007, s. 39).

Sangwinik w roli menadżera:

• każdy dzień traktuje jako nowe wyzwanie,
• potrafi skutecznie motywować innych do pracy,
• jest pełen energii i entuzjazmu,
• robi bardzo dobre pierwsze wrażenie,
• profesjonalnie reprezentuje firmę i zespół,
• potrafi twórczo myśleć,
• nie potrafi odmawiać, w wyniku czego bierze na siebie za dużo zadań i obowiązków,
• ma trudności z zapamiętywaniem dat i terminów,
• w podejmowaniu decyzji kieruje się swoimi emocjami,
• spóźnia się,
• często zapomina o różnych sprawach (Depta i Wojtaszek 2015, s. 44).

Sangwinik — artykuły polecane

Flegmatyk — Melancholik — Choleryk — Niska samoocena — Nonkonformizm — Cechy sprawnego negocjatora — Introwertyk — Typowe błędy kierownictwa — Autokrata

Bibliografia

• Depta A., Wojtaszek H. (2015), Znaczenie temperamentu w zarządzaniu organizacją, Zeszyty Naukowe Politechniki Łódzkiej, nr 1203
• Eliasz A., (1974) Temperament a osobowość, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław
• Filak K. (2019), Sztuka motywacji, czyli jak pracować z klientem niezmotywowanym
• Janaszek K. (2013), Predyspozycje indywidualne studentów wyróżniających się, "Studia Rossica Posnaniensia", nr 38
• Littauer F. (2014), Osobowość Plus. Jak zrozumieć innych przez zrozumienie siebie?, Logos Oficyna Wydawnicza, Warszawa
• Mietzel G., (1999), Wprowadzenie do psychologii. Podstawowe zagadnienia, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk
• Pawłow I. (1952), Dwadzieścia lat badań wyższej czynności nerwowej (zachowania się) zwierząt, PZWL, Warszawa
• Pietruszka-Ortyl A., Mikuła B. (2019), Zachowania organizacyjne. Zarys problematyki, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Kraków
• Polczyk M. (2007), Jak i gdzie skutecznie szukać pracy?, Wolters Kluwer, Warszawa
• Strelau J. (1985), Temperament Osobowość Działanie, PWN, Warszawa
• Stroińska E. (2015), Wpływ temperamentu pracownika zdalnego na poziom satysfakcji z pracy, Przedsiębiorczość i zarządzanie, tom XVI, zeszyt 3, część III
• Zdrojewski E., Gajewski D. (2009), Koncepcje osobowościowe i ich zastosowanie w procesie naboru pracowników, Zeszyty Naukowe Instytutu Ekonomii i Zarządzania, nr 13
• Zimbardo P. (1999), Psychologia i życie, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa

Autor: Anna Telesz