Podejście funkcjonalno-wzorcujące

Podejście funkcjonalno-wzorcujące
Polecane artykuły
Metoda analizy dyrektywnej Eksploracja danych Podejście diagnostyczno-funkcjonalne Symulacja Analiza preferencji 7 narzędzi TQC Badanie pracy biurowej Projektowanie systemów informatycznych Metoda simpleks

Wyróżniamy trzy podejścia organizatorskie: podejście opisowo-ulepszające, funkcjonalno-wzorujące oraz podejście diagnostyczno-funkcjonalne.

Podejście funkcjonalno-wzorujące opiera się na pytaniu: czemu służy system organizacyjny? Możemy to tłumaczyć jako określenie funkcji, celów i zadań badanego systemu. Poszukując wariantów usprawnień systemu organizacyjnego w przedsiębiorstwie należy opierać się na najnowszych, wzorcowych rozwiązaniach (tzw. rozwiązaniach obcych). Podejście to wiąże się z zastosowaniem metody prognostycznej.

Różne warianty usprawnień otrzymujemy poprzez analizę informacji z zewnątrz, a nie wewnątrz przedsiębiorstwa i stosując metodę idealizacji.

Etapy

Metodyki oparte na podejściu funkcjonalno-wzorującym są często nazywane metodami systemowymi. Ich początek wiązał się z zastosowaniem badań operacyjnych do analizy systemów organizacyjnych. Znacznej wagi nabrały informacje o charakterze ilościowym i parametry ekonomiczne. W wielu wypadkach pozwalało to stworzyć optymalne, wzorcowe rozwiązania organizacyjne.

Do przedstawienia wyników analizy w tym podejściu stosowane są modele graficzne i matematyczne. Do tworzenia tych modeli stosowany jest cykl, obejmujący etapy:

1. Rozpoznania problemu
2. Budowy modelu matematycznego
3. Ustalenia parametrów modelu
4. Rozwiązania modelu
5. Interpretacji i oceny wyników
6. Opracowania zaleceń praktycznych

Zastosowania

Kolejnym nurtem, który miał wpływ na ukształtowanie się podejścia funkcjonalno-wzorującego była analiza wartości, zapoczątkowana przez D. L. Miles`a. Według niej punktem wyjścia zmian w systemie powinna być identyfikacja funkcji spełnianych przez ten system. Pozwalało to na krytyczną ocenę funkcji i celów spełnianych przez organizację i wyeliminowanie tych zbędnych. Analiza wartości opiera się na metodach heurystycznych.

Ostatnim przykładem tego podejścia jest koncepcja systemu idealnego G. Nadlera, polegająca na dążeniu do sukcesywnego zbliżania badanego systemu do ideału, rozpatrując go jako całość. Funkcje systemu są zatem rozumiane jako cele, którym dany system powinien służyć. Metodę tą doskonale obrazuje tzw. trójkąt Nadlera, w którym na szczycie jest system idealny teoretyczny a idąc w dół pojawia się system idealny perspektywiczny, system idealny realizowalny technologicznie, system proponowany, system ulepszony i na końcu system aktualny.

Bibliografia

• Martyniak Z., Organizatoryka, PWE, Warszawa 1987
• Mikołajczyk Z., Techniki Organizatorskie w rozwiązywaniu problemów zarządzania, PWN, Warszawa 1994

Autor: Krzysztof Król