Podejście diagnostyczno-funkcjonalne

Podejście diagnostyczno-funkcjonalne
Polecane artykuły
Badanie pracy biurowej Metoda RAPPOS Metoda analizy dyrektywnej Cykl organizacyjny Analiza progowa Podejście opisowo-ulepszające Podejście funkcjonalno-wzorcujące Założenia koncepcji wariantowania Kwalitologia

Jest to jedno z trzech podejść do projektowania worganizowaniu. Narodziło się ono na skutek krytyki podejścia funkcjonalnego w latach sześćdziesiątych, któremu to zarzucano trudności i niepowodzenia w jego praktycznym stosowaniu. Zaczęto więc szukać nowych metodologii które godziły by ze sobą podejście opisowo-ulepszające z podejściem funkcjonalno-wzorcującym (Z. Martyniak 1987, s. 155).

W celu wydobycia zalet i eliminacji wad dokonano syntezy wspomnianych podejść (Z. Mikołajczyk, s. 52). Na skutek tego powstało nowe podejście które nazwano diagnostyczno-funkcjonalnym. Wychodząc od dokładnego opisu i analizy stanu istniejącego obejmuje ono swym zakresem identyfikację i analizę funkcji systemu organizacyjnego oraz metodę idealizacji w znajdowaniu rozwiązań optymalnych. Projektowanie organizatorskie tą metodą polega na badaniu stanu wyjściowego, (dotychczasowego) A, zarysowaniu stanu pożądanego B oraz na poszukiwaniu sposobów i dróg prowadzących od A do B. Główne założenie tej metodyki mówi, że organizację dotychczas funkcjonującego systemu można usprawnić tylko poprzezidentyfikację, diagnozę i ocenę stanu istniejącego, wykrycie wszelkich nieprawidłowości oraz zaprojektowanie i wdrożenie niezbędnych usprawnień.

Metodyki

Do najważniejszych metodyk stosowanych w tym podejściu zaliczamy:

Metoda prognostyczna (Trzcieniecki 1979)obejmuje:

• ustalenie celów,
• określenie zadań,
• analiza stanu faktycznego,
• projektowanie wzorcowego systemu organizacyjnego,
• ustalenie warunków ograniczających i tworzenie wariantów rozwiązań,
• wybór wariantu optymalnego
• wdrożenie projektu w życie (Z. Martyniak 1987, s. 157)

Etap analizy stanu faktycznego jest niezbędnym etapem postępowania w procesie usprawniania jednostek istniejących organizacji. A jego obecność przed etapem projektowania podkreśla jego ważną rolę.

Metoda RAPPOS Została ona zaproponowana przez F. Liptaka. Drugi krok jej realizacji to diagnostyka wyodrębnionego systemu, co pokazuje że zasadnicze znaczenie w tej metodzie ma pierwiastek diagnostyczny.

Oprócz tych dwóch metodyk w podejściu diagnostycznym istnieją jeszcze inne, bardziej ogólne metody opracowane przez polskich autrów: H. Mrełę, Z. Mikołajczyk T. Strzeleckiego.(Z. Martyniak 1987, str162)

Bibliografia

• Bowey, A. M. (1980). 7 Approaches to organization theory. Organizations as systems, 77.
• Gordon, J. R. (1987). A diagnostic approach to organizational behavior. Boston: Allyn and Bacon.
• Martyniak Z., Organizatoryka, Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 1987
• Mikołajczyk Z, Techniki organizatorskie w rozwiązywaniu problemów zarządzania

Autor: Justyna Milczarek