Leasing konsumencki: Różnice pomiędzy wersjami
(LinkTitles.) |
m (Dodanie MetaData Description) |
||
Linia 51: | Linia 51: | ||
[[Kategoria:Prawo]] | [[Kategoria:Prawo]] | ||
{{law}} | {{law}} | ||
{{#metamaster:description|Leasing konsumencki - umowa leasingu dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Przedmiot leasingu nie jest wykorzystywany w działalności gospodarczej.}} |
Wersja z 12:13, 11 paź 2023
Leasing konsumencki |
---|
Polecane artykuły |
Leasing konsumencki jest to umowa leasingu charakteryzująca się tym, że jedną ze stron jest osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej (leasingobiorca) , lub przedmiot leasingu nie jest wykorzystywany w działalności gospodarczej (Z. Biskupski 2014, s. 31).
Przedmiot leasingu konsumenckiego
Za przedmiot leasingu konsumenckiego można uznać rzeczy nowe, rzeczy nabyte przez finansującego celem oddania do leasingu lub rzeczy, które wcześniej były własnością finansującego. Mogą to być rzeczy ruchome, jak np. samochód, nieruchomości, a także wartości niematerialne i prawne (W. Stachowiak 2011, s. 5).
Leasing konsumencki w kodeksie cywilnym
Wedle kodeksu cywilnego, umowa leasingu polega na nabyciu danej rzeczy od określonego zbywcy i przekazaniu jej korzystającemu, w zakresie działalności przedsiębiorstwa. Korzystający jest zobowiązany do zapłaty, uzgodnionego w ramach umowy, wynagrodzenia pieniężnego. Przepisy kodeksu cywilnego jasno określają zatem finansującego umowę, jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą, nie regulują jednak pojęcia osoby korzystającego. Oznacza to , że może nim być zarówno osoba prowadząca działalność gospodarczą, jak i osoba fizyczna, zawierająca umowę prywatnie. Powyższe informacje oznaczają więc, że umowa leasingu konsumenckiego może zostać zawarta na zasadach umowy leasingu operacyjnego lub finansowego (M. Breda i in. 2017, s. 143 – 144).
Leasing konsumencki na zasadach umowy leasingu operacyjnego
W przypadku leasingu konsumenckiego zawieranego na zasadach umowy leasingu operacyjnego wymagane jest, aby umowa zawarta została na czas oznaczony – nie istnieją wymogi co do czasu jej trwania. Ponadto suma opłat leasingowym netto, w tym przypadku musi odpowiadać co najmniej wartości początkowej środków trwałych, wartości niematerialnych lub prawnych. Wedle tego, okres zawarcia umowy leasingu konsumenckiego może być krótszy niż 40% normatywnego czasu amortyzacji. Jeśli więc po zakończeniu umowy finansujący przenosi prawa własności na rzecz korzystającego (M. Breda i in. 2017, s. 144):
- przychód ze sprzedaży przedmiotu leasingu równa się cenie określonej w umowie sprzedaży lub jeżeli jej wartość jest niższa niż hipotetyczna wartość netto tego przedmiotu, to przychód określany jest na podstawie wartości rynkowej według zasad zawartych w art. 14 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
- koszt uzyskania przychodów ze sprzedaży równy jest rzeczywistej wartości netto.
Leasing konsumencki na zasadach umowy leasingu finansowego
W przypadku umowy na zasadach leasingu finansowego, umowa zawierana jest na czas oznaczony, a suma opłat z niej wynikających, po odliczeniu podatku od towarów i usług, musi odpowiadać co najmniej wartości początkowej środków trwałych, wartości niematerialnych lub prawnych. Powinno się także zrezygnować z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, gdyż korzystający, ze względu na nieprowadzenie działalności gospodarczej nie rozlicza amortyzacji przedmiotu leasingu. Nie jest on również zobowiązany do rozliczenia kosztów uzyskania przychodów. Rozliczenie finansującego dotyczy natomiast przychodów w części odsetkowej raty leasingowej (M. Breda i in. 2017, s. 154 - 155).
Rodzaje umów leasingu konsumenckiego
Leasingobiorca podczas trwania umowy nie nabywa własności przedmiotu leasingu, jednak istnieje możliwość ustalenia po czyjej stronie pozostanie własność w momencie wygaśnięcia umowy. Możliwe są następujące rozwiązania (W. Stachowiak 2011, s. 8):
- przeniesienie prawa własności na konsumenta automatycznie w chwili zapłaty ostatniej raty leasingowej,
- zobowiązanie konsumenta do nabycia przedmiotu leasingu po zapłaceniu ostatniej raty,
- dobrowolna możliwość nabycia przedmiotu leasingu przez konsumenta (za zawartą w umowie cenę),
- brak możliwości nabycia przedmiotu leasingu przez konsumenta.
Bibliografia
- Biskupski Z. (2014) Leasing w praktyce, Wydawnictwo Wiedza i Praktyka, Warszawa
- Breda M. (red.) (2017), Leasing w ujęciu podatkowym, bilansowym oraz prawnym, Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa
- Grochowski M. (2016), Umowa leasingu w orzecznictwie sądów powszechnych, Instytut Wymiaru Sprawiedliwości, Warszawa
- Russel P. (2012), Consumer lease development in Poland : legal determinants, Journal of Management and Financial Sciences, nr 9
- Stachowiak W. (2011), Przewodnik po leasingu konsumenckim. Poradnik dla konsumentów, Ministerstwo gospodarki, Warszawa
- Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (1964), Dz.U. nr 16 poz. 93
Autor: Paulina Struś
Treść tego artykułu została oparta na aktach prawnych. Zwróć uwagę, że niektóre akty prawne mogły ulec zmianie od czasu publikacji tego tekstu. |