Dyskusja: Różnice pomiędzy wersjami
m (cleanup bibliografii i rotten links) |
m (cleanup bibliografii i rotten links) |
||
(Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
Linia 105: | Linia 105: | ||
<noautolinks> | <noautolinks> | ||
* Drabik L. (red.) (2019), ''Słownik języka polskiego PWN'', Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa | * Drabik L. (red.) (2019), ''Słownik języka polskiego PWN'', Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa | ||
* Gronbeck B., | * Gronbeck B., German K., Ehninger D., Monroe A. (2001), ''Zasady komunikacji werbalnej'', Zysk i S-ka, Poznań | ||
* Marciszewski W. (1994), | * Marciszewski W. (1994), ''Sztuka dyskutowania'', Fundacja na rzecz Informatyki, Logiki i Matematyki, Warszawa | ||
* Mette | * Mette K. (2009), ''Rządzenie'', Sic, Warszawa | ||
* Mikułowski-Pomorski J., Karwińska A., Pacholski M. (2002), | * Mikułowski-Pomorski J., Karwińska A., Pacholski M. (2002), ''Typy działań socjotechnicznych a funkcjonowanie organizacji'', , Akademia Ekonomiczna w Krakowie, Kraków | ||
* Odrowąż E. (2012), [https://www.zdch.uj.edu.pl/documents/87419401/94513464/5_Dyskusja_metoda_skutecznego_porozumiewania_sie.pdf | * Odrowąż E. (2012), ''[https://www.zdch.uj.edu.pl/documents/87419401/94513464/5_Dyskusja_metoda_skutecznego_porozumiewania_sie.pdf Dyskusja-metoda skutecznego porozumiewania się]'', Nauczanie przedmiotów przyrodniczych kształtujące postawy i umiejętności badawcze uczniów, Uniwersytet Jagielloński, Kraków | ||
* Pszczołowski T. (1998), ''Umiejętność przekonywania i dyskusji'', Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, Gdańsk | * Pszczołowski T. (1998), ''Umiejętność przekonywania i dyskusji'', Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, Gdańsk | ||
* Sękowski P. (2017), ''Logiczna analiza struktury i prawomocności argumentu tu quoque'', Uniwersytet Łódzki, Łódź | * Sękowski P. (2017), ''Logiczna analiza struktury i prawomocności argumentu tu quoque'', Uniwersytet Łódzki, Łódź |
Aktualna wersja na dzień 18:37, 7 sty 2024
Dyskusja (jest to termin pochodzenia łacińskiego: discutere - rozbić, rozłożyć [1]) - jest to ustna lub pisemna wymiana zdań na określony temat, która ma na celu dochodzenie do wspólnych wniosków [2]. Dyskusja jest działaniem prowadzonym w grupie dwóch i więcej osób i zmierzającym do rozwiązania jakiegoś problemu [3].
Jest to proces w którym przedstawia się tezy wspierane kompetentnymi argumentami i pozwala innym ludziom sprawdzić swoje tezy, lub przedstawić kontrargumenty [4].
Dyskusja jest jedną z form zapobiegania nieporozumieniom i uczenia się, bo w trakcie jej prowadzanie możemy lepiej zrozumieć poruszony problem i określić istniejące niezgodności. Proces dyskusji powoduje zmiany w podejściu, informuje, tworzy forum dla reprezentowania poglądów i przekazuje podstawową wiedzę, niezbędną do podjęcia decyzji [5].
Dyskusja jest doskonałą okazją do budowania więzi i lepszego zrozumienia między uczestnikami. Poprzez otwarte i szczerze wyrażanie swoich opinii, uczestnicy mają możliwość lepszego poznania siebie nawzajem. Dyskusja wymaga również empatii i umiejętności słuchania, co jest kluczowe dla budowania relacji. Dzięki dyskusji uczestnicy mają okazję do zrozumienia różnych punktów widzenia i doświadczeń innych osób. To z kolei tworzy podstawę do większego zrozumienia, akceptacji i współpracy.
Cechy dyskusji
Istotnymi cechami dyskusji są [6]:
- skuteczność argumentacji
- precyzyjność
- kultura zachowania
- kultura słowa.
Także możemy wymienić takie cechy dyskusji [7]:
- panowanie nad emocjami
- powstrzymywanie się od interwencji
- istnienie czynnika współpartnerstwa
- dążenie do przekonania rozmówcy.
Cele dyskusji
Istnieje dużo różnych celów dyskusji i wśród nich możemy wymienić następujące [8]:
- rozwiązanie jakiegoś problemu
- nauczenie kogoś czegoś lub przekonanie go do czegoś
- ćwiczenie się umiejętności dialektycznej
- wykazanie się swoją wiedzą lub sprawnością.
Rodzaje dyskusji
Możemy wymienić takie rodzaje dyskusji [9]:
- Ze względu na liczbę uczestników i formę prowadzenia dyskusje dzielimy na:
- Dyskusja spontaniczna - jest to wymiana zdań na określony temat, który interesuje wszystkich uczestników rozmowy.
- Dyskusja zorganizowana - jest ona prowadzona w dużej grupie osób i ma parlamentarny charakter, co znaczy, że prowadzi rozmowę jedna osoba, która jest upoważniona do udzielenia głosu innym uczestnikom.
- Dyskusja przed zespołem rozstrzygającym - jest to rodzaj dyskusji, gdy w trakcie jej prowadzenia dwie lub więcej osób wykazują swoje zdanie na określony temat przed arbitrem, który decyduje o przyznaniu racji jednej ze stron.
- Ze względu na stanowisko, jakie zajmują wobec siebie uczestnicy możemy wyróżnić takie dyskusje:
- Dyskusja wojownicza - jest to rodzaj dyskusji, gdy dyskutanci mają przynajmniej dwa różnych zdania na określony temat. Strony dyskusji są negatywnie nastawione wobec siebie i nie zgadzają się w poglądach.
- Dyskusja budująca lub pogłębiająca - jest to rodzaj dyskusji, w którym chodzi o znalezienie wspólnego zdania, żeby rozwinąć temat.
- Ze względu na cel wyróżniamy takie rodzaje dyskusji:
- Dyskusja teoretyczna - jest to dyskusja, która ma na celu wykrycia prawdy w określonym pytaniu, jej przedmiotem są twierdzenia naukowe, filozoficzne, religijne itp.
- Dyskusja teoretyczna z konsekwencjami praktycznymi - jest to połączenie dyskusji teoretycznej z praktyczną.
- Dyskusja praktyczna - jest to dyskusja, która dąży do wykonania pewnych działań.
- Dyskusja ćwiczebna - jest to dyskusja przeprowadzona w celach szkoleniowych.
- Rozgrywka osobista - jest to dyskusja, celem której jest zdobycie zwycięstwa osobistego nad innymi uczestnikami.
Techniki dyskusji w zespole
Techniki dyskusji w zespołach [10]:
- dyskusja w małych grupach (face-to-face)
- dyskusja 66
- dyskusja panelowa
- dyskusja panelu przerywanego
- burza mózgów
- wykład
- sympozjum
- słuchający komitet
- odgrywanie ról
Warunki konieczne do zaistnienia dyskusji
Warunkami racjonalnej dyskusji są warunki następujące [11]:
- strony muszą mieć jakiś wzajemny interes
- poglądy stron muszą być rożne
- strony muszą wzajemnie wierzyć, że działają konstruktywnie
- strony muszą być zdolne do zmiany swoich poglądów.
Znaczenie dyskusji
Dyskusja odgrywa kluczową rolę w zarządzaniu i ma wiele korzyści dla organizacji. Przede wszystkim, umożliwia ona otwarte wyrażanie różnych punktów widzenia i poglądów, co prowadzi do lepszej jakości decyzji. Poprzez dyskusję, menedżerowie i pracownicy mają możliwość przedstawienia swoich opinii, uwag i sugestii, co przyczynia się do lepszego zrozumienia problemu i znalezienia optymalnego rozwiązania.
Dyskusja jest również niezbędna do budowania zaangażowania i motywacji w zespole. Poprzez aktywne uczestnictwo w dyskusji, pracownicy czują się bardziej docenieni i mają większe poczucie wpływu na podejmowane decyzje. Ponadto, dyskusja umożliwia identyfikację i rozwiązanie ewentualnych konfliktów, co przyczynia się do lepszego funkcjonowania zespołu.
Kolejną korzyścią wynikającą z dyskusji jest rozwijanie umiejętności komunikacyjnych i krytycznego myślenia. W trakcie dyskusji, uczestnicy muszą słuchać uważnie, analizować argumenty i skutecznie prezentować swoje stanowisko. Poprzez regularne uczestnictwo w dyskusjach, pracownicy rozwijają swoje umiejętności negocjacyjne, perswazyjne i rozwiązywania problemów.
Warto również podkreślić, że dyskusja sprzyja twórczemu myśleniu i innowacyjności. Poprzez wymianę różnych perspektyw i pomysłów, możliwe jest wygenerowanie nowych koncepcji i rozwiązań. Otwarta i konstruktywna dyskusja sprzyja innowacyjności organizacji poprzez stymulowanie kreatywności i myślenia "poza pudełkiem" (out of the box).
Skuteczność argumentacji
Aby osiągnąć skuteczną argumentację w dyskusji, warto pamiętać o kilku kluczowych elementach. Po pierwsze, należy dobrze zrozumieć temat, który jest przedmiotem dyskusji. Wiedza na ten temat pozwoli nam lepiej sformułować nasze argumenty i odpowiednio je poprzeć. Kolejnym ważnym aspektem jest umiejętność słuchania drugiej strony. Dzięki temu będziemy mogli lepiej zrozumieć jej punkt widzenia i odpowiednio na niego zareagować.
W dyskusji istnieje wiele technik argumentacyjnych, które mogą pomóc w skutecznym przekazaniu naszych argumentów. Przykładem takiej techniki jest technika analogii, która polega na porównaniu badanego zagadnienia do innego, dobrze znanego przypadku. Inną skuteczną techniką jest technika przekonywania poprzez fakty i dowody. Poparcie naszych argumentów konkretnymi faktami i dowodami zwiększa ich wiarygodność i siłę perswazji. Ważnym elementem skutecznej argumentacji jest także umiejętność odpowiedniego zarządzania czasem. Niezbyt długie, ale jednocześnie niezbyt krótkie argumenty będą bardziej przekonujące i łatwiej zrozumiane przez drugą stronę.
Kultura i emocje w dyskusji
Kultura zachowania odgrywa istotną rolę w przebiegu dyskusji. Właściwe zachowanie wpływa na atmosferę i skuteczność tej formy komunikacji.
Sposób, w jaki uczestnicy dyskusji zachowują się względem siebie, ma duże znaczenie dla przebiegu dyskusji. Szacunek i uprzejmość są fundamentami kultury zachowania w dyskusji. Wzajemne szanowanie i okazywanie uprzejmości tworzą atmosferę sprzyjającą wymianie konstruktywnych argumentów. Dlatego ważne jest, aby uczestnicy dyskusji słuchali siebie nawzajem, nie przerywali sobie i nie używali obraźliwych słów.
W dyskusji wartość szacunku i uprzejmości jest nieoceniona. Szanowanie innych uczestników dyskusji, ich poglądów i doświadczeń jest kluczowe dla budowania zaufania i dobrej atmosfery. Uprzejmość, w tym wyrażanie wdzięczności za wysłuchanie i uwzględnienie cudzych argumentów, pomaga utrzymać konstruktywny charakter dyskusji. Kultura zachowania odzwierciedla nasze wartości i wpływa na to, jak zostaniemy odebrani przez innych uczestników dyskusji.
W dyskusji właściwe używanie języka ma kluczowe znaczenie. Sposób, w jaki wyrażamy swoje argumenty, wpływa na sposób, w jaki zostaną one odebrane przez drugą stronę.
Właściwe używanie języka w dyskusji ma wpływ na jej przebieg i skuteczność. Ważne jest, aby być jasnym i precyzyjnym w sformułowaniu swoich argumentów. Unikanie niejasnych lub dwuznacznych sformułowań ułatwia zrozumienie naszych intencji. Kolejnym ważnym aspektem jest unikanie używania języka emocjonalnego lub obraźliwego. Tego rodzaju język może prowadzić do eskalacji konfliktu i negatywnie wpływać na atmosferę dyskusji.
Aby unikać obraźliwych lub agresywnych słów w dyskusji, warto pamiętać o kilku zasadach. Po pierwsze, należy unikać personalnych ataków i skupić się na argumentach. Zamiast obrażać drugą stronę, warto skupić się na konkretnych faktach i dowodach. Po drugie, warto kontrolować emocje i unikać impulsywnych reakcji. Czasami warto zrobić krótką przerwę, aby ochłonąć i wrócić do dyskusji z większą opanowaniem. Ważne jest także akceptowanie różnych punktów widzenia i szukanie kompromisu.
Emocje są nieodłączną częścią dyskusji. Umiejętne radzenie sobie z emocjami może mieć istotny wpływ na przebieg dyskusji i osiągnięcie zamierzonych celów.
Podczas dyskusji warto mieć świadomość swoich emocji i umieć z nimi radzić. Ważne jest rozpoznawanie i nazwanie swoich emocji, aby móc skutecznie nimi zarządzać. Warto również dbać o swoje samopoczucie przed dyskusją, na przykład poprzez relaksację lub medytację. Podczas dyskusji możemy skupić się na oddechu i próbować utrzymać spokój. Korzystne może być również staranie się zrozumieć emocje drugiej strony i okazać empatię.
Emocje mają duży wpływ na przebieg dyskusji i osiągnięcie zamierzonych celów. Silne emocje, takie jak gniew czy frustracja, mogą negatywnie wpływać na naszą zdolność do logicznego myślenia i konstruktywnej argumentacji. Dlatego ważne jest, aby umieć radzić sobie z emocjami i utrzymać spokój. Emocje mogą również wpływać na sposób, w jaki druga strona odbiera nasze argumenty. Jeśli nasze emocje są widoczne, mogą wpływać na wiarygodność naszych argumentów. Dlatego warto być świadomym swoich emocji i starać się utrzymać równowagę podczas dyskusji.
Dyskusja — artykuły polecane |
Etapy tworzenia zespołu — Konflikt interpersonalny — Cechy zespołu — Konflikt — Zasady komunikowania werbalnego — Test Kilmana — Zespołowe podejmowanie decyzji — Negocjator — Test inteligencji |
Przypisy
- ↑ Szwed Cz. 2002
- ↑ Doroszewski W. 1958
- ↑ Marciszewski W. 1994,s.92
- ↑ Gronbeck B. i in. 2001,s.339
- ↑ Mette Kjaer A. 2009, s.69
- ↑ Skudrzykowa A i in.2000, s.27
- ↑ Wilkoń A. 2002, s. 232,235
- ↑ Marciszewski W. 1994, s.25
- ↑ Pszczołowski T. 1998
- ↑ Mikułowski-Pomorski J. 2002, s.120-131
- ↑ Sękowski P. 2017, s.74
Bibliografia
- Drabik L. (red.) (2019), Słownik języka polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
- Gronbeck B., German K., Ehninger D., Monroe A. (2001), Zasady komunikacji werbalnej, Zysk i S-ka, Poznań
- Marciszewski W. (1994), Sztuka dyskutowania, Fundacja na rzecz Informatyki, Logiki i Matematyki, Warszawa
- Mette K. (2009), Rządzenie, Sic, Warszawa
- Mikułowski-Pomorski J., Karwińska A., Pacholski M. (2002), Typy działań socjotechnicznych a funkcjonowanie organizacji, , Akademia Ekonomiczna w Krakowie, Kraków
- Odrowąż E. (2012), Dyskusja-metoda skutecznego porozumiewania się, Nauczanie przedmiotów przyrodniczych kształtujące postawy i umiejętności badawcze uczniów, Uniwersytet Jagielloński, Kraków
- Pszczołowski T. (1998), Umiejętność przekonywania i dyskusji, Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, Gdańsk
- Sękowski P. (2017), Logiczna analiza struktury i prawomocności argumentu tu quoque, Uniwersytet Łódzki, Łódź
- Skudrzykowa A., Urban K. (2000), Mały słownik terminów z zakresu socjolingwistyki i pragmatyki językowej, Spółka Wydawniczo-Księgarska, Warszawa
- Szmeja M. (2010), Pamięć zbiorowa w publicznym dyskursie. Dyskusja internetowa sąsiadujących z sobą grup regionalnych, Studia Humanistyczne. Tom 8
- Szwed C. (2002), Znaczenie gestów w negocjacjach, Wyższa Szkoła Informatyki i Zarządzania, Bielsko-Biała
- Wilkoń A. (2002), Spójność i struktura tekstu, Uniwersitas, Kraków
- Żmijewska-Kwiręg S. (2010), Dyskusje i debaty, Żywa lekcja samorządności, Ceo, Warszawa
Autor: Yuliia Ivanitska