Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne

Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne uprawnia do świadczeń zdrowotnych, których celem jest ochrona zdrowia oraz leczenie chorób i urazów. W przypadku krajów o modelu rezydualnym (ubezpieczeń prywatnych) jest to jedyny dostępny rodzaj ubezpieczenia zdrowotnego (Lach D.E. 2002, s. 1).

W modelu ubezpieczeniowym dobrowolne ubezpieczenia mogą mieć charakter (Jeziorska M. 2016, s. 9):

• komplementarny - uwzględnia świadczenia, które nie są objęte finansowaniem ze środków publicznych, bądź koszty są częściowo pokrywane. Jest to rodzaj ubezpieczenia uzupełniającego;
• suplementarny - uwzględnia większą dostępność do świadczeń gwarantowanych, ich szerszy wybór oraz potencjalnie wyższą jakość;
• substytucyjny - dotyczy osób nieobjętych obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym i uwzględnia dobra równoległe do znajdujących się w koszyku świadczeń systemu bazowego.

Funkcjonowanie dobrowolnych ubezpieczeń może więc przyjąć charakter uzupełniający, równoległy, alternatywny, bądź mieszany.

Porównanie modeli

Komplementarny charakter ubezpieczenia zdrowotnego. W modelu komplementarnym dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne działa jako uzupełnienie ubezpieczenia obowiązkowego. Ma ono na celu pokrycie dodatkowych kosztów, które nie są objęte ubezpieczeniem publicznym. Przykładem może być możliwość korzystania z prywatnych lekarzy specjalistów, szybszy dostęp do niektórych procedur medycznych czy lepsza opieka pielęgniarska. W przypadku tego modelu, ubezpieczenie zdrowotne jest uzupełnieniem systemu publicznego i daje pacjentowi większe możliwości wyboru.

Suplementarny charakter ubezpieczenia zdrowotnego Model suplementarny zakłada, że ubezpieczenie zdrowotne działa jako dodatkowe źródło finansowania, które wspiera system publiczny. W tym przypadku, ubezpieczyciel niekoniecznie pokrywa dodatkowe koszty, ale może przyspieszyć dostęp do świadczeń medycznych lub zwiększyć ich jakość. Przykładem może być możliwość skorzystania z prywatnych szpitali czy zabiegów medycyny estetycznej. Ubezpieczenie zdrowotne w tym modelu jest opcją dla osób, które chcą mieć lepszą opiekę medyczną niż ta, którą zapewnia system publiczny.

Substytucyjny charakter ubezpieczenia zdrowotnego. W modelu substytucyjnym dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne pełni rolę alternatywy dla ubezpieczenia publicznego. Oznacza to, że osoba posiadająca takie ubezpieczenie nie jest objęta ubezpieczeniem publicznym i korzysta tylko i wyłącznie z prywatnej opieki medycznej. W takim przypadku, ubezpieczenie zdrowotne jest substytutem dla ubezpieczenia publicznego i zapewnia dostęp do prywatnych usług medycznych.

Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne w Polsce

W Polsce system ochrony zdrowia jest systemem powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego. Oznacza to, że ubezpieczenie dobrowolne jest możliwością dla osób nie zobligowanych do obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego i których miejscem zamieszkania jest Polska. Osoby podlegające ubezpieczeniu jako członek rodziny mogą ubiegać się o dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne pod warunkiem złożenia pisemnego oświadczenia, wyrażającego świadomą rezygnację ze świadczeń na rzecz własnego tytułu do dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego. Uzyskanie dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego wiąże się z koniecznością złożenia pisemnego wniosku do NFZ, na podstawie którego zawarta zostanie umowa pomiędzy wnioskodawcą a Funduszem. Objęcie ubezpieczeniem nastąpi od czasu określonego w umowie i jest ono uzależnione od uiszczenia składki, wpłacanej na rachunek NFZ. Ustanie ubezpieczenia zachodzi w następstwie rozwiązania umowy lub nieopłacenia składki. Wskutek niezapłacenia składki ubezpieczenie wygasa po upływie miesiąca od dnia, w którym korzystający zobowiązany był uiścić opłatę (Ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych 2004, s. 44).

Wartość składki określana jest na podstawie kwoty deklarowanego miesięcznego dochodu. Kwota ta nie może być jednak niższa od kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia przedsiębiorstw, podawanej przez Główny Urząd Statystyczny co kwartał. Comiesięczna składka stanowi 9% wspomnianej kwoty. Osoby ubiegających się o ubezpieczenie po przerwie większej lub równej 3 miesiące zobowiązane są do uiszczenia opłaty dodatkowej, z której możliwe jest zwolnienie przez dyrektora Funduszu na pisemny wniosek ubezpieczonego. Opłata jest zależna od długości przerwy w ubezpieczeniu zdrowotnym, a jej wysokość obliczana jest zgodnie z treścią Art. 68 pkt. 8 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem zdrowotnym uzależnione jest od terminowego opłacania składek.

Ubezpieczenie dobrowolne może również oznaczać ubezpieczenie prywatne, które umożliwia skorzystania ze świadczenia finansowanego przez ubezpieczyciela, w zakładzie niepublicznym. Świadczenia dostępne z tytułu ubezpieczenia prywatnego mają charakter suplementarny w stosunku do oferty publicznego systemu (Piechota A. 2014, s. 3).

Zalety dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego

Alternatywa dla publicznego systemu ochrony zdrowia . Jedną z głównych zalet dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego jest możliwość korzystania z alternatywnego systemu ochrony zdrowia wobec publicznego. W Polsce publiczny system zdrowia często boryka się z problemami, takimi jak długie kolejki do specjalistów czy brak dostępu do nowoczesnych technologii medycznych. Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne daje możliwość skorzystania z prywatnych placówek medycznych, które często oferują szybszy dostęp do specjalistów oraz nowoczesne i bardziej zaawansowane metody leczenia.

Również aspektem, który przemawia za dobrowolnym ubezpieczeniem zdrowotnym, jest indywidualne podejście do pacjenta. W publicznym systemie ochrony zdrowia często brakuje czasu i zasobów, aby zapewnić pełną i szczegółową opiekę medyczną. W przypadku dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego pacjent ma możliwość skorzystania z indywidualnego planu leczenia, który jest tworzony na podstawie jego potrzeb i oczekiwań. To pozwala na lepszą kontrolę nad własnym zdrowiem i większe zaangażowanie w proces leczenia.

Dostęp do specjalistycznych usług medycznych . Kolejną zaletą dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego jest możliwość korzystania z specjalistycznych usług medycznych. W publicznym systemie ochrony zdrowia dostęp do niektórych specjalistów może być ograniczony, a czas oczekiwania na wizytę może być bardzo długi. Dzięki dobrowolnemu ubezpieczeniu zdrowotnemu pacjent ma możliwość skorzystania z konsultacji u specjalisty w krótszym czasie oraz dostępu do bardziej zaawansowanych badań diagnostycznych. To pozwala na szybsze postawienie diagnozy i rozpoczęcie odpowiedniego leczenia.

Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne często również obejmuje dostęp do specjalistycznych procedur medycznych, które mogą nie być dostępne w publicznym systemie ochrony zdrowia. Pacjent ma możliwość skorzystania z operacji, zabiegów rehabilitacyjnych czy terapii, które nie są refundowane przez NFZ. To daje większe możliwości w leczeniu i poprawie zdrowia.

Opieka stomatologiczna . W ramach dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego pacjent ma również dostęp do kompleksowej opieki stomatologicznej. W publicznym systemie ochrony zdrowia opieka stomatologiczna często jest ograniczona, zarówno pod względem dostępności jak i zakresu usług. Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne pozwala na skorzystanie z wizyt kontrolnych, leczenia zębów czy stomatologii estetycznej. To daje większą pewność, że nasze zęby i jamy ustne są w dobrym stanie, co ma bezpośredni wpływ na nasze ogólne zdrowie.

Dodatkowe korzyści i programy zdrowotne . Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne często oferuje również dodatkowe korzyści i programy zdrowotne dla swoich ubezpieczonych. Mogą to być programy profilaktyczne, takie jak bezpłatne badania okresowe czy szczepienia, które pomagają w zapobieganiu chorobom. Często ubezpieczyciele oferują również programy zdrowotne, takie jak rabaty na usługi medyczne, fitness czy spa. To daje dodatkową wartość dla ubezpieczonych i zachęca do dbania o własne zdrowie.

Dodatkowo, dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne może obejmować również opiekę medyczną za granicą. Dzięki temu, w przypadku nagłego zachorowania lub wypadku podczas podróży, pacjent ma pewność, że otrzyma odpowiednią opiekę medyczną i nie zostanie obciążony wysokimi kosztami leczenia.

Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne — artykuły polecane

Zasiłek celowy — Ubezpieczenie zdrowotne — Odprawa pośmiertna — Ubezpieczenie rentowe — Świadczenie wychowawcze — Zasiłek rodzinny — Świadczenie socjalne — Ubezpieczenie emerytalne — Pracownicze programy emerytalne

Bibliografia

• Białynicki-Birula P. (2007), Funkcjonowanie współczesnych modeli ochrony zdrowia, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, nr 759
• Jeziorska M. (2016), Dodatkowe ubezpieczenia zdrowotne jako instrument mogący usprawnić funkcjonowalnie systemu ochrony zdrowia w Polsce, Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica, Tom 1 Nr 318
• Lach D. (2002), Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne na tle rozwiązań przyjętych w systemach wybranych państw, Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, Tom 64 z. 4
• Piechota A. (2014), Miejsce i rola ubezpieczeń w systemie ochrony zdrowia w Polsce, Studia Ekonomiczne. Zeszyty naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, Tom 198 cz. 2
• Strona internetowa: Ubezpieczenie dobrowolne, Narodowy Fundusz Zdrowia
• Ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych Dz.U. 2004 nr 210 poz. 2135

Autor: Agata Tabor

Treść tego artykułu została oparta na aktach prawnych. Zwróć uwagę, że niektóre akty prawne mogły ulec zmianie od czasu publikacji tego tekstu.