Styl autokratyczny: Różnice pomiędzy wersjami
Z Encyklopedia Zarządzania
(LinkTitles.) |
m (cleanup bibliografii i rotten links) |
||
| (Nie pokazano 12 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Styl autokratyczny''' "bazuje on na zarządzaniu zorientowanym na władzę, której źródłem jest [[autorytet]] formalny; pracownicy są całkowicie uzależnieni od przełożonego będącego główną figurą w organizacji lub jej części"<ref>(B. Mikuła, A. Pietruszka-Ortyl 2019, s. 27)</ref>. W przypadku stylu autokratycznego dochodzi do scentralizowania władzy. [[Zarządzanie]] głównie charakteryzuje się wydawaniem poleceń, gdzie [[przełożony]] sam podejmuje decyzje. [[Kierownik]] [[autokrata]] jest skupiony na zadaniach, a nie na ludziach. Tworzy się dystans pomiędzy pracownikami a kierownikiem<ref>(M. Sidor-Rządkowska 2013, s. 31)</ref>. | |||
'''Styl autokratyczny''' | |||
'''Styl jaki wybierze kierownik jest uwarunkowany poprzez jego [[osobowość]], wiedzę i doświadczenie.''' Poprzez wcześniejsze obserwacje przełożony | '''Styl jaki wybierze kierownik jest uwarunkowany poprzez jego [[osobowość]], wiedzę i doświadczenie.''' Poprzez wcześniejsze obserwacje przełożony - [[pracownik]], zostały nakreślone schematy zachowania w organizacji. Kierownik posiada przekonanie, że podchodząc w odpowiedni sposób do swojej roli, będzie kierował z duża efektywnością. Wierzy on, że styl autokratyczny jest odpowiednim stylem kierowania podwładnymi<ref>(A. Stabryła, S. Wawak 2014, s.16)</ref>. | ||
Kierując w ten sposób pracownikami powoduje on straty w organizacji, ponieważ wykonując zlecone zadania nie wychylają się, nie przejmują żadnej inicjatywy. Nie mogą też samodzielnie podejmować decyzji, maleje ich [[odpowiedzialność]] za pracę<ref name="A. Michalska 2015, s. 21">(A. Michalska 2015, s. 21)</ref>. | Kierując w ten sposób pracownikami powoduje on straty w organizacji, ponieważ wykonując zlecone zadania nie wychylają się, nie przejmują żadnej inicjatywy. Nie mogą też samodzielnie podejmować decyzji, maleje ich [[odpowiedzialność]] za pracę<ref name="A. Michalska 2015, s. 21">(A. Michalska 2015, s. 21)</ref>. | ||
==TL;DR== | |||
Artykuł opisuje styl autokratycznego zarządzania, który opiera się na władzy i autorytecie przełożonego. Kierownik autokrata koncentruje się na zadaniach, a nie na ludziach, co prowadzi do dystansu pomiędzy nim a pracownikami. Styl ten powoduje brak inicjatywy i odpowiedzialności u pracowników. W artykule opisano także cechy stylu autokratycznego oraz rodzaje autokratycznych kierowników. Styl autokratyczny może być skuteczny w sytuacjach, gdzie potrzebna jest szybka decyzja lub ryzyko. | |||
==Cechy stylu autokratycznego== | ==Cechy stylu autokratycznego== | ||
Zasadnicze cechy, które możemy zauważyć u menedżera autokraty, to<ref>(P. Żukowski, R. Galla 2009, s.25)</ref><ref>(M. Sidor-Rządkowska 2013, s.128)</ref><ref>(A. Michalska 2015, s. 18)</ref>: | Zasadnicze cechy, które możemy zauważyć u menedżera autokraty, to<ref>(P. Żukowski, R. Galla 2009, s.25)</ref><ref>(M. Sidor-Rządkowska 2013, s.128)</ref><ref>(A. Michalska 2015, s. 18)</ref>: | ||
* sam przydziela zadania podwładnym według własnego uznania, | * sam przydziela zadania podwładnym według własnego uznania, | ||
| Linia 34: | Linia 22: | ||
* ukrywa konflikty w zespole, | * ukrywa konflikty w zespole, | ||
* bezpośrednio ocenia pracowników bez wcześniejszych ustaleń, | * bezpośrednio ocenia pracowników bez wcześniejszych ustaleń, | ||
* w ocenianiu podwładnych stosuje formułę | * w ocenianiu podwładnych stosuje formułę "tell and sell" ("powiedz i oczekuje wykonania"), przekazuje wyniki pracy bez możliwości odniesienia się do ocen, | ||
* w zespole nie budzi sympatii, lecz wzbudza nieufność, | * w zespole nie budzi sympatii, lecz wzbudza nieufność, | ||
* jego zarządzanie może być powodem donosicielstwa w zespole. | * jego zarządzanie może być powodem donosicielstwa w zespole. | ||
==Podział kierowników-autokratów == | <google>n</google> | ||
==Podział kierowników-autokratów== | |||
Wyodrębniono cztery rodzaje menadżerów, których cechuje styl autokratyczny<ref>(A. Michalska 2015, s. 19-20)</ref>: | Wyodrębniono cztery rodzaje menadżerów, których cechuje styl autokratyczny<ref>(A. Michalska 2015, s. 19-20)</ref>: | ||
* '''kierownicy autokraci''' | * '''kierownicy autokraci''' - sami dzielą pracę w zespole, nakreślają jego cele, egzekwują ich realizację poprzez [[system]] kar i nagród, nie biorą udziału w pracy zespołu, tworzą duży dystans w stosunku do podwładnych, stosunki interpersonalne panujące w zespole nie są dla nich ważne, | ||
* '''kierownicy autokraci surowi''' | * '''kierownicy autokraci surowi''' - działają sprawiedliwie według reguł i zasad, nie wychodzą poza schemat nawet w kwestii kreatywności pracowników, chcą posiadać jak najwięcej władzy, podwładni się ich boją ponieważ są zastraszani, | ||
* '''kierownicy autokraci życzliwi''' | * '''kierownicy autokraci życzliwi''' - są bezwzględni wobec pracowników, lecz w przypadku posłuszeństwa stosują też nagrody, przejawiają troskę o swoich podwładnych, ale uważają, że tylko oni wiedzą jak im pomóc, w zamian liczą na podziękowania, | ||
* '''kierownicy autokraci nieudolni''' | * '''kierownicy autokraci nieudolni''' - charakteryzuje ich nadużywanie władzy, gdyż ich nieprzewidywalność i wiara w to, że są nieomylni skutkuje kłamstwami oraz despotycznym zarządzaniem podwładnymi. | ||
==Oddziaływanie kierownika na podwładnych== | ==Oddziaływanie kierownika na podwładnych== | ||
Występują warunki, w których zastosowanie stylu autokratycznego sprawdza się. W głównej mierze zależy to od relacji pomiędzy kierownikiem a pracownikiem, rodzaju realizowanych zadań oraz wpływu jaki zostaje wywierany na podwładnych. Jeśli relacje są dobre, a pracownicy wykonują codzienne, proste zadania, będą posłusznie wykonywać polecenia. W przypadku złych relacji, gdzie trudność realizowanych zadań jest duża, podwładni będą ignorować kierownika demokratę. Sprawdzi się tutaj kierownik autokrata<ref>(M. Sidor-Rządkowska 2013, s.32-33)</ref>. | Występują warunki, w których zastosowanie stylu autokratycznego sprawdza się. W głównej mierze zależy to od relacji pomiędzy kierownikiem a pracownikiem, rodzaju realizowanych zadań oraz wpływu jaki zostaje wywierany na podwładnych. Jeśli relacje są dobre, a pracownicy wykonują codzienne, proste zadania, będą posłusznie wykonywać polecenia. W przypadku złych relacji, gdzie trudność realizowanych zadań jest duża, podwładni będą ignorować kierownika demokratę. Sprawdzi się tutaj kierownik autokrata<ref>(M. Sidor-Rządkowska 2013, s.32-33)</ref>. | ||
Styl autokratyczny ma zastosowanie w sytuacjach, gdzie trzeba szybko podjąć decyzję lub [[ryzyko]]. Stosując ten styl w organizacji, gdzie kierownika i podwładnych bardzo różnią [[kwalifikacje]], [[wiedza]] czy doświadczenie, może skutkować pozytywnymi efektami<ref name="A. Michalska 2015, s. 21"/>. | Styl autokratyczny ma zastosowanie w sytuacjach, gdzie trzeba szybko podjąć decyzję lub [[ryzyko]]. Stosując ten styl w organizacji, gdzie kierownika i podwładnych bardzo różnią [[kwalifikacje]], [[wiedza]] czy doświadczenie, może skutkować pozytywnymi efektami<ref name="A. Michalska 2015, s. 21"/>. | ||
{{infobox5|list1={{i5link|a=[[Lider]]}} — {{i5link|a=[[Autokracja]]}} — {{i5link|a=[[Typowe błędy kierownictwa]]}} — {{i5link|a=[[Style kierowania wg Lewina, Lippitta i White]]}} — {{i5link|a=[[Rozmieszczenie uprawnień decyzyjnych]]}} — {{i5link|a=[[Skrzynka Reddina]]}} — {{i5link|a=[[Styl dyrektywny]]}} — {{i5link|a=[[Styl kierowania]]}} — {{i5link|a=[[Flegmatyk]]}} }} | |||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
| Linia 53: | Linia 45: | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
* Galla R., Żukowski P. (2009), [ | <noautolinks> | ||
* Michalska A. (2015), | * Galla R., Żukowski P. (2009), ''[https://bazhum.muzhp.pl/media//files/Problemy_Profesjologii/Problemy_Profesjologii-r2009-t-n1/Problemy_Profesjologii-r2009-t-n1-s21-40/Problemy_Profesjologii-r2009-t-n1-s21-40.pdf Style kierowania przejawiane przez menedżerów w zarządzaniu organizacją]'', Problemy profesjologii, nr 1 | ||
* | * Michalska A. (2015), ''Style kierowania menedżerów w sytuacjach trudnych'', Wydawnictwo Uczelniane Uniwersytetu Techniczno-Przyrodniczego, Bydgoszcz | ||
* Sidor-Rządkowska M. (2013), | * Pietruszka-Ortyl A., Mikuła B. (2019), ''Zachowania organizacyjne. Zarys problematyki'', Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Kraków | ||
* Stabryła A., Wawak S. (2014), [https://books.google.pl/books?id=8ZWSBAAAQBAJ&printsec=frontcover&hl=pl#v=onepage&q&f=false | * Sidor-Rządkowska M. (2013), ''Kształtowanie nowoczesnych systemów ocen pracowników'', Wolters Kluwer, Warszawa | ||
* Stabryła A., Wawak S. (2014), ''[https://books.google.pl/books?id=8ZWSBAAAQBAJ&printsec=frontcover&hl=pl#v=onepage&q&f=false Problemy zarządzania organizacjami w społeczeństwie informacyjnym]'', Mfiles. pl | |||
</noautolinks> | |||
[[Kategoria:Style kierowania]] | [[Kategoria:Style kierowania]] | ||
{{a|Alicja Wojciechowska}} | {{a|Alicja Wojciechowska}} | ||
{{#metamaster:description|Styl autokratyczny w zarządzaniu to centralizacja decyzji i władzy. Pracownicy są uzależnieni od kierownika, co ogranicza ich inicjatywę. Dowiedz się więcej.}} | |||
Aktualna wersja na dzień 23:33, 29 lis 2023
Styl autokratyczny "bazuje on na zarządzaniu zorientowanym na władzę, której źródłem jest autorytet formalny; pracownicy są całkowicie uzależnieni od przełożonego będącego główną figurą w organizacji lub jej części"[1]. W przypadku stylu autokratycznego dochodzi do scentralizowania władzy. Zarządzanie głównie charakteryzuje się wydawaniem poleceń, gdzie przełożony sam podejmuje decyzje. Kierownik autokrata jest skupiony na zadaniach, a nie na ludziach. Tworzy się dystans pomiędzy pracownikami a kierownikiem[2].
Styl jaki wybierze kierownik jest uwarunkowany poprzez jego osobowość, wiedzę i doświadczenie. Poprzez wcześniejsze obserwacje przełożony - pracownik, zostały nakreślone schematy zachowania w organizacji. Kierownik posiada przekonanie, że podchodząc w odpowiedni sposób do swojej roli, będzie kierował z duża efektywnością. Wierzy on, że styl autokratyczny jest odpowiednim stylem kierowania podwładnymi[3]. Kierując w ten sposób pracownikami powoduje on straty w organizacji, ponieważ wykonując zlecone zadania nie wychylają się, nie przejmują żadnej inicjatywy. Nie mogą też samodzielnie podejmować decyzji, maleje ich odpowiedzialność za pracę[4].
TL;DR
Artykuł opisuje styl autokratycznego zarządzania, który opiera się na władzy i autorytecie przełożonego. Kierownik autokrata koncentruje się na zadaniach, a nie na ludziach, co prowadzi do dystansu pomiędzy nim a pracownikami. Styl ten powoduje brak inicjatywy i odpowiedzialności u pracowników. W artykule opisano także cechy stylu autokratycznego oraz rodzaje autokratycznych kierowników. Styl autokratyczny może być skuteczny w sytuacjach, gdzie potrzebna jest szybka decyzja lub ryzyko.
Cechy stylu autokratycznego
Zasadnicze cechy, które możemy zauważyć u menedżera autokraty, to[5][6][7]:
- sam przydziela zadania podwładnym według własnego uznania,
- dokładnie formułuje polecenia, bądź rozkazy,
- nie pozwala na dyskusje z pracownikiem,
- kontroluje wykonywanie zadań,
- ustala cele, kierunek, który ma obrać zespół,
- ważna jest ilość wykonanych zadań, a nie jakość,
- nie bierze udziału w pracy zespołu,
- nie interesują go stosunki interpersonalne w zespole,
- utrzymuje duży dystans na linii przełożony-podwładny,
- często stosuje sankcje, przymus,
- motywuje pracowników strachem przed nim samym oraz jego karami,
- ukrywa konflikty w zespole,
- bezpośrednio ocenia pracowników bez wcześniejszych ustaleń,
- w ocenianiu podwładnych stosuje formułę "tell and sell" ("powiedz i oczekuje wykonania"), przekazuje wyniki pracy bez możliwości odniesienia się do ocen,
- w zespole nie budzi sympatii, lecz wzbudza nieufność,
- jego zarządzanie może być powodem donosicielstwa w zespole.
Podział kierowników-autokratów
Wyodrębniono cztery rodzaje menadżerów, których cechuje styl autokratyczny[8]:
- kierownicy autokraci - sami dzielą pracę w zespole, nakreślają jego cele, egzekwują ich realizację poprzez system kar i nagród, nie biorą udziału w pracy zespołu, tworzą duży dystans w stosunku do podwładnych, stosunki interpersonalne panujące w zespole nie są dla nich ważne,
- kierownicy autokraci surowi - działają sprawiedliwie według reguł i zasad, nie wychodzą poza schemat nawet w kwestii kreatywności pracowników, chcą posiadać jak najwięcej władzy, podwładni się ich boją ponieważ są zastraszani,
- kierownicy autokraci życzliwi - są bezwzględni wobec pracowników, lecz w przypadku posłuszeństwa stosują też nagrody, przejawiają troskę o swoich podwładnych, ale uważają, że tylko oni wiedzą jak im pomóc, w zamian liczą na podziękowania,
- kierownicy autokraci nieudolni - charakteryzuje ich nadużywanie władzy, gdyż ich nieprzewidywalność i wiara w to, że są nieomylni skutkuje kłamstwami oraz despotycznym zarządzaniem podwładnymi.
Oddziaływanie kierownika na podwładnych
Występują warunki, w których zastosowanie stylu autokratycznego sprawdza się. W głównej mierze zależy to od relacji pomiędzy kierownikiem a pracownikiem, rodzaju realizowanych zadań oraz wpływu jaki zostaje wywierany na podwładnych. Jeśli relacje są dobre, a pracownicy wykonują codzienne, proste zadania, będą posłusznie wykonywać polecenia. W przypadku złych relacji, gdzie trudność realizowanych zadań jest duża, podwładni będą ignorować kierownika demokratę. Sprawdzi się tutaj kierownik autokrata[9]. Styl autokratyczny ma zastosowanie w sytuacjach, gdzie trzeba szybko podjąć decyzję lub ryzyko. Stosując ten styl w organizacji, gdzie kierownika i podwładnych bardzo różnią kwalifikacje, wiedza czy doświadczenie, może skutkować pozytywnymi efektami[4].
| Styl autokratyczny — artykuły polecane |
| Lider — Autokracja — Typowe błędy kierownictwa — Style kierowania wg Lewina, Lippitta i White — Rozmieszczenie uprawnień decyzyjnych — Skrzynka Reddina — Styl dyrektywny — Styl kierowania — Flegmatyk |
Przypisy
- ↑ (B. Mikuła, A. Pietruszka-Ortyl 2019, s. 27)
- ↑ (M. Sidor-Rządkowska 2013, s. 31)
- ↑ (A. Stabryła, S. Wawak 2014, s.16)
- ↑ 4,0 4,1 (A. Michalska 2015, s. 21)
- ↑ (P. Żukowski, R. Galla 2009, s.25)
- ↑ (M. Sidor-Rządkowska 2013, s.128)
- ↑ (A. Michalska 2015, s. 18)
- ↑ (A. Michalska 2015, s. 19-20)
- ↑ (M. Sidor-Rządkowska 2013, s.32-33)
Bibliografia
- Galla R., Żukowski P. (2009), Style kierowania przejawiane przez menedżerów w zarządzaniu organizacją, Problemy profesjologii, nr 1
- Michalska A. (2015), Style kierowania menedżerów w sytuacjach trudnych, Wydawnictwo Uczelniane Uniwersytetu Techniczno-Przyrodniczego, Bydgoszcz
- Pietruszka-Ortyl A., Mikuła B. (2019), Zachowania organizacyjne. Zarys problematyki, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Kraków
- Sidor-Rządkowska M. (2013), Kształtowanie nowoczesnych systemów ocen pracowników, Wolters Kluwer, Warszawa
- Stabryła A., Wawak S. (2014), Problemy zarządzania organizacjami w społeczeństwie informacyjnym, Mfiles. pl
Autor: Alicja Wojciechowska
