System wczesnego ostrzegania R. Van. Frederikslusta

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 20:05, 18 lis 2023 autorstwa Sw (dyskusja | edycje) (Pozycjonowanie)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

R. van Frederikslust jest autorem modelu analizy dyskryminacyjnej, powstałego w roku 1978 i służącego do predykcji bankructwa przedsiębiorstw. Swoją analizę przeprowadził na próbie 40 przedsiębiorstw holenderskich, spośród których 20 stanowiły jednostki wypłacalne i 20 - niewypłacalne w latach 1954-1974. Cały ten zbiór był jednolity pod względem branży oraz wielkości.

Początkowo do funkcji dyskryminacyjnej zostały wprowadzone dwa wskaźniki: płynności () oraz rentowności (). W zależności od horyzontu prognozy wskaźnikom tym przyporządkowano różne wagi. W rezultacie otrzymano 5 wzorów funkcji dyskryminacyjnych, dla których wartość graniczną ustalono na poziomie 0,5. Wartość funkcji otrzymana dla konkretnego przedsiębiorstwa powinna być wówczas interpretowana w ten sposób, iż Z>0,5 oznacza przedsiębiorstwo wypłacalne, natomiast Z<0,5 - niewypłacalne, a zatem wysoce zagrożone bankructwem. W celu sprawdzenia wpływu trendu podstawowych wskaźników na siłę prognozy, autor zdecydował się rozszerzyć model o dwie kolejne zmienne objaśniające: wariancję miernika (v) oraz błąd prognozy miernika (e). W ten sposób wyprowadzono 4 funkcje dyskryminacyjne w zależności od wyprzedzenia czasowego prognozy. Funkcje autorstwa R. van Frederikslusta przedstawione zostały w tabeli 1.

Tabela 1.: Dwie wersje funkcji dyskryminacyjnej R. van Frederikslusta

Lata przed bankructwem Postać funkcji dyskryminacyjnej
I wersja II wersja
1
2
3
4
5

gdzie liczby w nawiasach w indeksie dolnym oznaczają lata przed niewypłacalnością, dla których liczone są poszczególne wskaźniki.

Źródło: Siemińska E., Metody pomiaru i oceny kondycji finansowej przedsiębiorstwa, Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2002, s. 212.

Modyfikacja wzorów funkcji podwyższyła łączny błąd prognozy o 0,8% (z 7,5% do 8,3%) dla wyprzedzenia rocznego, lecz dla kolejnych trzech okresów można zaobserwować obniżenie błędów, czyli polepszenie skuteczności modeli. Ogólna skuteczność systemów (czyli procent prawidłowo zaklasyfikowanych jednostek) przedstawiona jest w tabeli 2.

Tabela 2.: Ogólna skuteczność systemów wczesnego ostrzegania R. van Frederikslusta

Lata przed bankructwem Ogólna skuteczność (w %)
I wersja II wersja
1 92,5 91,7
2 82,5 83,3
3 77,5 80,6
4 72,5 77,8
5 70,0

Źródło: opracowanie własne na podstawie Rogowski W.K., Możliwości wczesnego rozpoznawania symptomów zagrożenia zdolności płatniczej przedsiębiorstwa, "Bank i kredyt" 6/1999, NBP, Warszawa 1999, s. 67-68.

R. van Frederikslust doceniony został głównie za to, iż jego badania pozwalały na ocenę wpływu trendu wskaźnika na siłę prognostyczną modelu.


System wczesnego ostrzegania R. Van. Frederikslustaartykuły polecane
Wskaźnik AltmanaSystem wczesnego ostrzegania D. HadasikSystem wczesnego ostrzegania P.J. Fitz PatrickaSystem wczesnego ostrzegania W. H. BeaveraAnaliza dyskryminacjiSystem wczesnego ostrzegania K. BeermannaSystem wczesnego ostrzegania E. I. AltmanaSystem wczesnego ostrzegania G WeinrichaSystem wczesnego ostrzegania P. Weibela

Bibliografia

  • Hołda A., Micherda B. (2007), Kontynuacja działalności jednostki i modele ostrzegające przed upadłością, Krajowa Izba Biegłych Rewidentów, Warszawa
  • Rogowski W. (1999), Możliwości wczesnego rozpoznawania symptomów zagrożenia zdolności płatniczej przedsiębiorstwa, Bank i kredyt nr 6
  • Siemińska E. (2002), Metody pomiaru i oceny kondycji finansowej przedsiębiorstwa, Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń
  • Zaleska M. (2002), Identyfikacja ryzyka upadłości przedsiębiorstwa i banku: systemy wczesnego ostrzegania, Difin, Warszawa


Autor: Katarzyna Kowalewska