Polityka refinansowa: Różnice pomiędzy wersjami
m (Infobox update) |
(LinkTitles.) |
||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
'''Polityka refinansowa''' jest to narzędzie [[polityka pieniężna|polityki pieniężnej]], polegające na udzielaniu [[kredyt]]ów przez [[bank centralny]] (emisyjny) innym bankom, które w ten sposób mogą upłynnić swoje [[aktywa]]. | '''[[Polityka]] refinansowa''' jest to narzędzie [[polityka pieniężna|polityki pieniężnej]], polegające na udzielaniu [[kredyt]]ów przez [[bank centralny]] (emisyjny) innym bankom, które w ten sposób mogą upłynnić swoje [[aktywa]]. | ||
Do podstawowych form refinansowania [[bank]]ów zalicza się: | Do podstawowych form refinansowania [[bank]]ów zalicza się: | ||
| Linia 27: | Linia 27: | ||
* wymagania jakościowe w stosunku do materiału wekslowego | * wymagania jakościowe w stosunku do materiału wekslowego | ||
'''[[Stopa redyskontowa]]''' jest [[stopa procentowa|stopą procentową]] pobieraną przez [[bank centralny]] od pożyczek udzielanym bankowym komercyjnym pod zastaw poprzednio przez nie zdyskontowanych weksli lub innych [[papiery wartościowe|papierów wartościowych]] [R. Milewski, 2003, s. 476]. | '''[[Stopa redyskontowa]]''' jest [[stopa procentowa|stopą procentową]] pobieraną przez [[bank centralny]] od pożyczek udzielanym bankowym komercyjnym pod [[zastaw]] poprzednio przez nie zdyskontowanych weksli lub innych [[papiery wartościowe|papierów wartościowych]] [R. Milewski, 2003, s. 476]. | ||
Poprzez zmiany stopy redyskontowej [[bank centralny]] zmienia [[koszt]] dostępu do swoich środków przez [[bank komercyjny|banki komercyjne]]. Podwyższenie stopy redyskontowej wpływa pośrednio na wzrost kosztów [[kredyt]]ów udzielanych przez banki komercyjne przedsiębiorstwom, zaś obniżenie powinno działać jako bodziec w kierunku zwiększania działalności kredytowej banków [Jaworski,1999, s. 68]. | Poprzez zmiany stopy redyskontowej [[bank centralny]] zmienia [[koszt]] dostępu do swoich środków przez [[bank komercyjny|banki komercyjne]]. Podwyższenie stopy redyskontowej wpływa pośrednio na wzrost kosztów [[kredyt]]ów udzielanych przez banki komercyjne przedsiębiorstwom, zaś obniżenie powinno działać jako [[bodziec]] w kierunku zwiększania działalności kredytowej banków [Jaworski,1999, s. 68]. | ||
W celu zwiększenia kontroli nad kształtowaniem się kredytu redyskontowego [[bank centralny]] może stosować różnorodne ograniczenia ilościowe (kontyngenty) lub warunki jakościowe. | W celu zwiększenia kontroli nad kształtowaniem się kredytu redyskontowego [[bank centralny]] może stosować różnorodne ograniczenia ilościowe (kontyngenty) lub warunki jakościowe. | ||
Wersja z 03:46, 21 maj 2020
| Polityka refinansowa |
|---|
| Polecane artykuły |
Polityka refinansowa jest to narzędzie polityki pieniężnej, polegające na udzielaniu kredytów przez bank centralny (emisyjny) innym bankom, które w ten sposób mogą upłynnić swoje aktywa.
Do podstawowych form refinansowania banków zalicza się:
- politykę redyskontową
- kredyt lombardowy
Polityka redyskontowa
Wśród instrumentów polityki redyskontowej można wymienić [Jaworski,1999, s. 68]:
- stopę redyskontową
- kontyngenty redyskonta
- wymagania jakościowe w stosunku do materiału wekslowego
Stopa redyskontowa jest stopą procentową pobieraną przez bank centralny od pożyczek udzielanym bankowym komercyjnym pod zastaw poprzednio przez nie zdyskontowanych weksli lub innych papierów wartościowych [R. Milewski, 2003, s. 476].
Poprzez zmiany stopy redyskontowej bank centralny zmienia koszt dostępu do swoich środków przez banki komercyjne. Podwyższenie stopy redyskontowej wpływa pośrednio na wzrost kosztów kredytów udzielanych przez banki komercyjne przedsiębiorstwom, zaś obniżenie powinno działać jako bodziec w kierunku zwiększania działalności kredytowej banków [Jaworski,1999, s. 68].
W celu zwiększenia kontroli nad kształtowaniem się kredytu redyskontowego bank centralny może stosować różnorodne ograniczenia ilościowe (kontyngenty) lub warunki jakościowe.
Kontyngenty redyskonta są instrumentami polityki pieniężnej, polegają na określeniu przez bank centralny ogólnego limitu kredytów udzielanych na zasadzie redyskontowania weksli oraz podziale kwot kontyngentu według określonych kryteriów.
Limity jakościowe stosuje się odnośnie do weksli z tych gałęzi gospodarki, których szybkość wzrostu aktywności powinna być ograniczona [R. Milewski, 2003, s. 477].
Kredyt lombardowy
Kredyt lombardowy jest instrumentem polityki refinansowej wykorzystywanym do finansowania banków, w przypadku, gdy powstaje wyjątkowo trudna sytuacja na rynku pieniężnym. Kredyt udzielany jest najczęściej pod zastaw bonów skarbowych, obligacji rządowych lub komunalnych, zwykle na następujących warunkach [Jaworski,1999, s. 70]:
- udziela się go jedynie w przypadku, gdy banki komercyjne maja trudności w utrzymaniu płynności
- kredyt powinien być spłacony do 3 miesięcy
- stopień sfinansowania złożonych papierów za pomocą kredytów jest różny w zależności od rodzaju tych papierów.
Bibliografia
- Jaworski W. L, Krzyżkiewicz Z., Kosiński B., Banki, Poltext, Warszawa 1999
- Milewski R., Podstawy ekonomii, PWN, Warszawa 2003
Autor: Lucyna Fiutowska
