Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 09:11, 19 maj 2020 autorstwa Sw (dyskusja | edycje) (Infobox update)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne
Polecane artykuły

Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne uprawnia do świadczeń zdrowotnych, których celem jest ochrona zdrowia oraz leczenie chorób i urazów. W przypadku krajów o modelu rezydualnym (ubezpieczeń prywatnych) jest to jedyny dostępny rodzaj ubezpieczenia zdrowotnego (Lach D.E. 2002, s. 1).

W modelu ubezpieczeniowym dobrowolne ubezpieczenia mogą mieć charakter (Jeziorska M. 2016, s. 9):

  • komplementarny – uwzględnia świadczenia, które nie są objęte finansowaniem ze środków publicznych, bądź koszty są częściowo pokrywane. Jest to rodzaj ubezpieczenia uzupełniającego;
  • suplementarny - uwzględnia większą dostępność do świadczeń gwarantowanych, ich szerszy wybór oraz potencjalnie wyższą jakość;
  • substytucyjny – dotyczy osób nieobjętych obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym i uwzględnia dobra równoległe do znajdujących się w koszyku świadczeń systemu bazowego.

Funkcjonowanie dobrowolnych ubezpieczeń może więc przyjąć charakter uzupełniający, równoległy, alternatywny, bądź mieszany.

Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne w Polsce

W Polsce system ochrony zdrowia jest systemem powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego. Oznacza to, że ubezpieczenie dobrowolne jest możliwością dla osób nie zobligowanych do obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego i których miejscem zamieszkania jest Polska. Osoby podlegające ubezpieczeniu jako członek rodziny mogą ubiegać się o dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne pod warunkiem złożenia pisemnego oświadczenia, wyrażającego świadomą rezygnację ze świadczeń na rzecz własnego tytułu do dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego. Uzyskanie dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego wiąże się z koniecznością złożenia pisemnego wniosku do NFZ, na podstawie którego zawarta zostanie umowa pomiędzy wnioskodawcą a Funduszem. Objęcie ubezpieczeniem nastąpi od czasu określonego w umowie i jest ono uzależnione od uiszczenia składki, wpłacanej na rachunek NFZ. Ustanie ubezpieczenia zachodzi w następstwie rozwiązania umowy lub nieopłacenia składki. Wskutek niezapłacenia składki ubezpieczenie wygasa po upływie miesiąca od dnia, w którym korzystający zobowiązany był uiścić opłatę (Ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych 2004, s. 44).

Wartość składki określana jest na podstawie kwoty deklarowanego miesięcznego dochodu. Kwota ta nie może być jednak niższa od kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia przedsiębiorstw, podawanej przez Główny Urząd Statystyczny co kwartał. Comiesięczna składka stanowi 9% wspomnianej kwoty. Osoby ubiegających się o ubezpieczenie po przerwie większej lub równej 3 miesiące zobowiązane są do uiszczenia opłaty dodatkowej, z której możliwe jest zwolnienie przez dyrektora Funduszu na pisemny wniosek ubezpieczonego. Opłata jest zależna od długości przerwy w ubezpieczeniu zdrowotnym, a jej wysokość obliczana jest zgodnie z treścią Art. 68 pkt. 8 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem zdrowotnym uzależnione jest od terminowego opłacania składek.

Ubezpieczenie dobrowolne może również oznaczać ubezpieczenie prywatne, które umożliwia skorzystania ze świadczenia finansowanego przez ubezpieczyciela, w zakładzie niepublicznym. Świadczenia dostępne z tytułu ubezpieczenia prywatnego mają charakter suplementarny w stosunku do oferty publicznego systemu (Piechota A. 2014, s. 3).

Bibliografia

Autor: Agata Tabor

Uwaga.png

Treść tego artykułu została oparta na aktach prawnych.

Zwróć uwagę, że niektóre akty prawne mogły ulec zmianie od czasu publikacji tego tekstu.