Rolowanie
Rolowanie |
---|
Polecane artykuły |
Rolowanie polega na spłacie zobowiązań za pomocą środków uzyskanych poprzez zaciągnięcie kolejnych zobowiązań (np. poprzez emisję obligacji).
Rolowanie długu
Rolowaniem długu można określić jednorazowy lub ciągły wykup zapadającego w danym terminie zadłużenia wynikającego z ponownego zaciągnięcia długu przez jednostkę. Można stwierdzić, iż jest to spłata jednego długu następnym długiem. Refinansowanie (rolowanie) zobowiązań wynika głównie z braku innych źródeł możliwych do wykorzystania do regularnej spłaty zobowiązań (takich jak nadwyżki w budżecie, płynne aktywa finansowe, środki ze sprzedaży majątku trwałego). Refinansowanie długu zawiera się w potrzebach pożyczkowych brutto budżetu państwa. Rolowanie długu rodzi ryzyko (tzw. ryzyko refinansowania), które stanowi podstawę działań operacyjnych i strategicznych zarządzania długiem publicznym (w tym Skarbu Państwa) (K. Marchewka-Bartkowiak 2012).[1]
Z rolowaniem długu mamy do czynienia wtedy, gdy brak nam środków finansowych na spłatę naszych zobowiązań. Wiąże się to z:
- próbą pozbycia się zobowiązań poprzez zaciągnięcie kolejnego długu na spłatę poprzedniego
- wielokrotnym rolowaniem długu, które może doprowadzić do spirali kredytowej
Problem rolowania (refinansowania) zobowiązań finansowych dotyczy m.in.:
- długów (zaciąganie kolejnego długu na spłatę pierwszego)
- obligacji (wykupienie kolejnej obligacji)
- kredytów konsumpcyjnych (spłata kredytu kolejnym kredytem)
- pożyczek (przedłużenie spłaty pożyczki o 7, 14, 30 dni)[2]
Najprostszym sposobem opisania zjawiska rolowania długu można określić zaciąganie kolejnego kredytu konsumpcyjnego w celu spłacenia pierwszego zobowiązania, a następnie kolejnego, w celu oddania wcześniejszego zobowiązania – i tak na okrągło. Taka sytuacja wynika z braku źródeł na spłatę należności w terminie określonym umową. Rozważając przykład rolowania zobowiązań w banku – opcją jest zwykle branie kolejnego kredytu. Z kolei, w przypadku firmy pożyczkowej – możemy wielokrotnie przedłużyć okres spłaty zobowiązań. Co więcej – z danej usługi można korzystać wielokrotnie. Rolowanie kredytu zwiększa ryzyko niewypłacalności kredytobiorcy, lecz w niektórych przypadkach może być korzystne, np. gdy oprocentowanie kredytu na rynku jest wysokie, a stopa procentowa niska – refinansowanie go może przynieść więcej korzyści finansowych niż strat (A. Jagielnicki 2013).[3]
Rolowanie obligacji
W przypadku rolowania obligacji mamy do czynienia z zamianą obligacji podlegających wykupowi (tj. obligacji, których termin zapadalności minął) na obligacje nowej emisji. Rolowanie obligacji, podobnie jak w przypadku pożyczki, pozwala na odroczenie terminu spłaty należności. Często rolowaniu obligacji towarzyszą dodatkowe informacje mające na celu zachęcić inwestorów do ponownego wykupu jak wyższe oprocentowanie czy możliwość wykupu z dyskontem.[4]
Najbardziej przejrzysta definicja rolowania obligacji wg S. Thiel’a
"Kiedy zbliża się termin wykupu obligacji, emitent może zaproponować obligatariuszom nowe obligacje, za które zapłacą tymi, które powinny być wykupione. W ten sposób emitent nie musi zwracać pożyczonego kapitału za stare obligacje, natomiast Obligatariusze niejako automatycznie wchodzą w posiadanie nowych" (S. Thiel 2010, s. 28).[5]
Na podstawie informacji pochodzącej od KDPW biura maklerskie zapisują na rachunkach klientów nowe obligacje.
Nowa ustawa o obligacjach
Przepis zawarty w nowej ustawie o obligacjach: "Warunki emisji zawierają dodatkowo, w przypadku gdy przewidywana jest możliwość zaliczenia wierzytelności z tytułu wykupu na poczet ceny nabycia obligacji nowej emisji - wskazanie tej możliwości” (Ustawa o obligacjach 2015).[6]
Rolowanie obligacji zdeponowanych w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych powinno odbyć się za jego pośrednictwem. "Szczegółowe Zasady Działania Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych" (§ 234) nadmienia, iż wymiana obligacji następuje już w dniu wykupu obligacji rolowanych. Emitent powinien przeprowadzić stosowne działania, które doprowadzą do ich zrolowania przed upływem terminu wykupu – inaczej może to doprowadzić do poważnych konsekwencji.
Przypisy
Bibliografia
- Jagielnicki A. (2013), Catalyst - Odkryj rynek obligacji, Onepress
- Marchewka-Bartkowiak K. (2012), Potrzeby pożyczkowe jednostek sektora finansów publicznych, Infos, BAS, nr 17(131)
- Michalak A. (2007), Finansowanie inwestycji w teorii i praktyce, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
- Thiel S. (2010), Instrumenty rynku kapitałowego, Rynek kapitałowy i terminowy, CEDUR - KNF, Warszawa
- Ustawa o obligacjach (2015), Dz.U. nr 0 poz. 238
Autor: Julia Podczaska, Ewelina Wojtarowicz