Rezerwa walutowa
| Rezerwa walutowa |
|---|
| Polecane artykuły |
Rezerwa walutowa to zasób walut obcych, zagranicznych papierów wartościowych, złota i innych metali szlachetnych oraz wszelkiego rodzaju międzynarodowych środków płatniczych, które są wykorzystywane przez bank centralny danego kraju w celu stabilizacji wahań kursu walutowego oraz finansowania ujemnych wyników salda bilansu płatniczego. Natomiast same rezerwy nie są dodatkowymi pieniędzmi, które można dodatkowo wykorzystać w gospodarce. A więc rezerwy walutowe mają wszystkie państwa, które posiadają wymienialny pieniądz.
Historia rezerwy walutowej
Początki istnienia rezerw walutowych sięgają lat 90-tych, banki centralne zamieniały wtedy głównie marki, dolary i franki biznesmenów na złotówki, za które później kupowano prywatyzowane przedsiębiorstwo. Natomiast już od roku 1998 przyrost rezerw walutowych był już umiarkowany przyczyną były głównie różnice kursowe jak i efekty zarządzania rezerwami. Narodowy Bank Polski zarządza rezerwami walutowymi należy to do jego głównych obowiązków. Zarządzaniem rezerwami zajmuje się Departament Operacji Zagranicznych NBP, a generalne zasady inwestowania rezerw określa i akceptuje Zarząd NBP.
Uwarunkowania posiadania rezerw walutowych
Dzięki rezerwą walutowym, państwo jest w stanie finansować deficyt na rachunku obrotów bieżących w bilansie płatniczym, aby móc uniknąć spadku produkcji, konsumpcji oraz inwestycji w gospodarce.[1] Równie ważnym argumentem jest możliwość reagowania na rynku walutowym w celu zapewnienia stabilności na rynku finansowym oraz aby zagwarantować płynność w sytuacjach skrajnych (utrzymanie kursów walut na zbliżonym poziomie). Są to główne przesłanki do trzymania rezerw walutowych przez państwa. W Polsce, akumulacja rezerw na dobre rozpoczęła się w roku 1995.[2] Ich wzrost wynosił 140%. Na ich dodatni wpływ miał wpływ import, a dokładnie jego gwałtowny wzrost. NBP miało wyłączność na skupowanie z innych banków polskiego złotego po ustalonym kursie, co przy znacznym zainteresowaniu zagranicznych inwestorów NBP skupował olbrzymie ilość waluty po niższych cenach, pieniądze te oraz z prywatyzacji publicznych spółek i przedsiębiorstw następnie zostały przekonwertowane w rezerwy. Akumulacja rezerw walutowych dokonywana jest w większości w walutach uniwersalnych (Euro i Dolar), natomiast głównymi składnikami tych rezerw są depozyty i należności banków centralnych.[3]
Największe rezerwy walutowe na świecie
Dane z marca 2007 roku zgromadzone przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy, który bada i liczy wartości rezerw walutowych poszczególnych krajów najnowszych swojej jednostce przeliczeniowej SDR (międzynarodowa jednostka walutowa, - dla którego jeden SDR jest równy 1.50773 $ USA), które wskazują na to że największe na świecie rezerwy posiadają:
- Chiny 691,1 mld SDR,
- Japonia- jest zaraz za Chinami na drugim miejscu, bo aż 585,2 mld SDR,
oraz kraje posiadające już mniejsze rezerwy walutowe najnowszych są to:
- na trzecim miejscu jest Rosja- 186,8 mld SDR,
- Tajwan- 176,3 mld SDR,
- Korea Południowa- 155,3 mld SDR.
Natomiast w złocie największe rezerwy posiadają Stany Zjednoczone, a tuż za nimi Niemcy. Polska znajduje się dopiero w trzeciej dziesiątce i posiadamy około 100 ton złota.
Lista największych rezerw walutowych (Wyrażona w mln USD)
| Kraj | Pozycja | Wartość rezerwy (miliony USD) | Stan na |
|---|---|---|---|
| Chiny | 1 | 3,091,527 | 01.2017 |
| Japonia | 2 | 1,249,847 | 03.2017 |
| Szwajcaria | 3 | 786,172 | 01.2017 |
| Arabia Saudyjska | 4 | 487,000 | 08.2017 |
| Taiwan | 5 | 446,426 | 01.2017 |
| Rosja | 6 | 427,300 | 01.2017 |
| Hongkong | 7 | 413,300 | 01.2017 |
| Indie | 8 | 400,296.8 | 02.2017 |
| Korea Południowa | 9 | 378,469 | 01.2017 |
| Brazylia | 10 | 381,132 | 01.2017 |
| Singapur | 11 | 273,114 | 05.2017 |
| Tajlandia | 12 | 230,519.48 | 01.2017 |
| Niemcy | 13 | 200,394 | 11.2016 |
| Meksyk | 14 | 176,852 | 01.2017 |
| Wielka Brytania | 15 | 163,503 | 03.2017 |
Przypisy
- ↑ Mankiw N.G. Taylor M.P. (2016), Makroekonomia, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa s. 503
- ↑ Nakonieczna-Kisiel H. (2013), Rezerwy walutowe we współczesnej gospodarce światowej Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Prace Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania, Vol.13 Nr.33 s. 8
- ↑ Mankiw N.G. Taylor M.P. (2016), Makroekonomia, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa s. 504
Bibliografia
- Dębski W.(2005),Rynek finansowy i jego mechanizmy, Wydawnictwo nauk PWN, Warszawa, s. 20
- Kochaniak K. (2012), Polityka pieniężna Europejskiego banku centralnego w latach 1999-2011 Studia BAS, Vol.31 Nr.3
- Mankiw N.G. Taylor M.P. (2016), Makroekonomia, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa
- Nakonieczna-Kisiel H. (2013), Rezerwy walutowe we współczesnej gospodarce światowej Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Prace Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania, Vol.13 Nr.33
- Rathbad M.(2007), N.,Tajniki bankowości, Warszawa, s. 155-162
- Rutkowski W.(2016), Bank centralny i polityka pieniężna, Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa
- Świderska J.(2010),Bank centralny w Polsce, Wybrane aspekty, Wydawnictwo Difin, Warszawa
- Wesołowski G. Żuk P. (2011), Rola komunikacji Banków Centralnych z otoczeniem NBP, Biuro strategii polityki pieniężnej
Autor: Anna Śmieciuch, Mateusz Kędziora
