Lyndall Fownes Urwick

Lyndall Fownes Urwick
Polecane artykuły
Zasady zarządzania Kierowanie Komórka organizacyjna Hyacinte Dubreuil Emile Francois Rimailho Klasyczna szkoła zarządzania Douglas McGregor Skrzynka Reddina Mary Parker Follett

Lyndall Fownes Urwick był jednym z najwybitniejszych angielskich przedstawicieli szkoły klasycznej. Nie ma jednak jednoznaczności co do chronologicznej i merytorycznej klasyfikacji dorobku Urwicka. Ten sam problem pojawia się przy określeniu do jakiego nurtu powinien być zaliczany: uniwersalistycznego czy Industrial Engineering w ramach szkoły klasycznej. Pułkownik Urwick opublikował swe zasady zarządzania w 1938 r. Kluczowe kwestie to:

1. Zasada celu - co spółka/firma/grupa/jednostka stara się osiągnąć.
2. Zasada odpowiedniości - władza i odpowiedzialność muszą być ze sobą powiązane.
3. Zasada odpowiedzialności - kierownik/przełożony nie może nigdy przenosić odpowiedzialności na inną osobę. Może przekazywać uprawnienia, ale musi zawsze ponosić odpowiedzialność.
4. Zasada skalarna - jak w strukturze podporządkowania Fayola.
5. Zasada zasięgu kontroli - żaden przełożony nie może bezpośrednio nadzorować pracy wiecejniż sześciu podwładnych.
6. Zasada specjalizacji - każdy pracownik powinien ograniczać się do wykonywania jednej głównej funkcji lub czynności.
7. Zasada definicji - każde stanowisko powinno być jasno określone w formie pisemniej.

Urwick mówił o rozdzieleniu celów długo- i krótkoterminowych. Konflikty powstają w wyniku nieporozumień. U podstaw tego podejścia leży założenie, że człowiek jest istotą racjonalną i ekonomiczną. To założenie wzmacniało przekonanie, że kierownictwo wie najlepiej, a kierownictwo wyższego szczebla wie lepiej niż kierownictwo niższego szczebla.

Dorobek Urwicka można nazwać połączeniem naukowego zarządzania z dorobkiem Fayola i innych teoretyków kierunku administracyjnego. Należy podkreślić, że przyczynił się również do postępu nowoczesnego myślenia na temat funkcji planowania, organizowania i kontrolowania. Jest ceniony nie tyle za własne oryginalne osiągnięcia, ile za syntezę i interpretację prac innych.

Bibliografia

• Griffin R.W., Podstawy Zarządzania Organizacjami, PWN, Warszawa 1998 s. 75 - 77,
• Gwisziani D.M., Organizacja i zarządzanie, KiW, Warszawa 1973 s. 134 - 137,
• Martyniak Z., Historia myśli organizatorskiej Wybitni przedstawiciele szkoły klasycznej do roku 1940, Wyd. AE, Kraków 1996, s. 118-124.

Autor: Justyna Pawełek