Teoria wróbla w garści
| Teoria wróbla w garści |
|---|
| Polecane artykuły |
Teoria "wróbla w garści" jest jedną z wiodących teorii dotyczących polityki dywidend. Została stworzona przez M.J. Gordona i J. Lintnera. Według tej teorii obniżenie wypłacanej akcjonariuszom dywidendy prowadzi do wzrostu kosztu kaszpitału akcyjnego spółki. Spowodowane jest to tym, że zyski z wypłaconej dywidendy niosą za sobą niższe ryzyko dla akcjonriuszy niż zysk i z zatrzymania kapitału w spółce. Gordon i Lintner twierdzą, iż akcjonriusze bardziej cenią sobie pieniądze pochodzące z oczekiwanej dywidendy niż z oczekiwanych zysków kapitałowych. Sugerują oni również, że firma powinna wypłacać cały wypracowany zysk w postaci dywidendy, natomiast środki na inwestycje pozyskiwać z nowych emisji akcji. Twierdzą, że prowadzi to do zrównania oczekiwań oraz stóp dyskonta dla przyszłych dywidend i zysków kapitałowych w ocenie inwestorów.
Teoria "wróbla w garści" jest swego rodzaju odpowiedzią na teorię Modiglianiego i Millera, którzy uważali, że polityka dywidend nie ma żadnego wpływu na ceny rynkowe akcji przedsiębiorstwa. Gordon i Lintner przeciwstawiają się tej tezie wskazując, że:
- Akcjonariusze sprzedając akcje (przedkładając zyski kapitałowe nad dywidendę) pozbawiają się jednocześnie przyszłych profitów w postaci dywidendy wypłacanej przez spółkę oraz, co jest szczególnie istotne w przypadku dużych akcjonariuszy, zmniejszają swój wpływ na dane przedsiębiorstwo.
- Dla znacznej części inwestorów, zwłaszcza na wysoko rozwiniętych rynkach kapitałowych, ważniejsza jest pewna dywidenda otrzymana od razu niż obarczone ryzykiem zyski kapitałowe ze zmian kursu akcji w późniejszym okresie.
- Zdarza się, iż dochody z dywidendy podlegają innej stopie opodatkowania niż dochody kapitałowe powstałe wskutek zbycia akcji.
W konsekwencji Gordon i Lintner wysuwają tezę, że spółki, które decydują się na wypłatę niższej dywidendy obiecując w przyszłości wyższe dochody kapitałowe muszą się liczyć z większym kosztem kapitału własnego (akcjonariusze będą żądać wyższych stóp zwrotu) przez co rynkowa cena akcji będzie niższa niż w przypadku spółek decydujących się na wypłatę dywidendy na wyższym poziomie.
Bibliografia
- Teresa Jajuga, Tomasz Słoński, Finanse spółek - długoterminowe decyzje inwestycyjne i finansowe, Wydawnictwo AE we Wrocławiu, Wrocław 1998, s. 282-285
- Robert Machała, Praktyczne zarządzanie finansami firmy, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, s. 309-310
- Zarządzanie finansami przedsiębiorstw, pod red. Piotra Karpusia, Wydawnictwo Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2006, s. 397-398
Autor: Michał Pilarczyk
