Asymilacja
| Asymilacja |
|---|
| Polecane artykuły |
Asymilacja jest procesem złożonym, podczas którego następuje pełne bądź niepełne złączenie, bądź wymieszanie składników dwóch lub więcej grup kulturowych. Jest to jednak proces nie tylko łączenia, pokrywania się obu kultur, lecz także jej wynikiem jest upowszechnienie tożsamości zbiorowej. Asymilacja prowadzi do ciągu zmian rozkładu grup składowych, które biorą udział w relacjach kulturowych, czego efektem jest powstanie nowej struktury wartości i harmonii.
Przemiany te dotyczą wielu struktur, między innymi: społecznej, kulturowej, a także usposobienia członków procesu asymilacji.
Wynikiem asymilacji jest narodzenie się nowego systemu społecznego i kulturowego.
"Asymilacja polega na integracji różnorodnych społecznie i kulturowo, odmiennych rasowo i religijnie, odrębnych etnicznie i narodowo grup kulturowych, ich mieszaniu się, tworzenia uniwersalnych, wspólnych dla wszystkich uczestników kodów komunikacyjnych, symboli i norm. Asymilacja obejmuje różnorodne zjawiska, w tym unifikacji i uniwersalizacji językowej, synkretyzacji religijnej i hybrydyzacji rasowej, etnicznej, prowadząc do wyłaniania i utrwalani nowych, transkulturowych rodzajów tożsamości."
Nie zawsze proces ten przebiega spokojnie, często jednak pojawiają się konflikty, a także napotyka się na różne bariery o charakterze politycznym, ekonomicznym, kulturowym, ideologicznym.
Mając na uwadze klasyczne ujęcie, asymilację można postrzegać jako wielopłaszczyznowy, wielowarstwowy, długofalowy proces scalania, integracji, jednoczenia, wyłaniania wielokulturowego społeczeństwa obywatelskiego.[1]
Hieronim Kubiak wyodrębnił pięć głównych odmian asymilacji:
- przymusowa
- dobrowolna
- kierowana
- narodowa
- państwowa
Istnieje także definicja, mówiąca o tym, że asymilacja jest narzucaniem mniejszościom między innymi języka i sposobu bycia.[2]
Asymilacja mniejszości narodowych w Polsce i Europie
Skala asymilacji mniejszości narodowych i etnicznych na terenie Polski oraz Europy Na przełomie pierwszego i drugiego tysiąclecia nastąpiła duża zmiana etnicznego obrazu Europy. Czynniki, które najmocniej wpłynęły na tę sytuację to:
- zarówno zmiany terytorialne, jak i ustrojowe w Europie, które miały miejsce po 1989 r.
- konflikty na tle narodowościowym w I połowie i pod koniec lat dziewięćdziesiątych
- zaistnienie nowych upodobnień narodowościowych wśród wielu grup etniczno-kulturowych, a także nasilające się działania społeczności regionalnych
- osiągnięcie i zatwierdzenie międzynarodowych standardów praw mniejszości narodowych, a także ich rozpowszechnienie
- uniezależnienie mniejszości narodowych w stosunkach międzynarodowych i wewnętrznych
- rosnąca przychylność państw, w stosunku do potrzeb mniejszości narodowych
- występujące w latach 1989-2004 zmiany w danych (przede wszystkim w byłych państwach federacyjnych, które miały strukturę narodowościową: JFSR, ZSRR, CSRS)[3]
Przełom XX i XXI w. zapoczątkował innowacyjne podejście do problemów powiązanych z adaptowaniem się mniejszości do większości. Od tego czasu były one traktowane, jako problemy wielodziedzinowe, a także skupiono swoją uwagę na wielu aspektach asymilacji, tj.:
- ekonomicznym
- społecznym
- kulturowym
- psychologicznym
- symbolicznym
Wyróżniamy trzy możliwości asymilacji. Pierwsza z nich to asymilacja powolna i jest ona długofalową adaptacją, połączoną z integracją społeczną z klasą średnią.
Druga możliwość jest zdecydowanie mniej powolna od pierwszej i polega na adaptacji z warstwą najniższą, biedotą. Trzecią opcją jest asymilacja wybiórcza, czyli selektywna integracja z poszczególnymi klasami społecznymi większości wraz z adaptacją wewnętrzną, umożliwiającą postęp etnicznych i ściśle ze sobą powiązanych struktur (handlowych, instytucjonalnych, handlowych), co z kolei usprawnia awans wśród etnicznej grupy.[4]
Przypisy
- ↑ Paleczny T. (2017) "Procesy asymilacji, transkulturacji i uniwersalizacji kulturowej: przegląd problematyki" Krakowskie Studia Międzynarodowe s. 63-65.
- ↑ Jakimowicz-Ostrowska I. (2007) "Etniczność i asymilacja po obu stronach Atlantyku" Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego. Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej, s. 260.
- ↑ Janusz G. (2008) "Stopień asymilacji mniejszości narodowych i etnicznych w Polsce i w Europie Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin, s. 1.
- ↑ Tendera-Właszczuk H. (2010) "Bariery asymilacji imigrantów w wybranych krajach Unii Europejskiej" Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie nr 832, s. 12.
Bibliografia
- Jakimowicz-Ostrowska I. (2007) "Etniczność i asymilacja po obu stronach Atlantyku" Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego. Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej.
- Janusz G. (2008) "Stopień asymilacji mniejszości narodowych i etnicznych w Polsce i w Europie Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin.
- Paleczny T. (2017) "Procesy asymilacji, transkulturacji i uniwersalizacji kulturowej: przegląd problematyki" Krakowskie Studia Międzynarodowe.
- Tendera-Właszczuk H. (2010) "Bariery asymilacji imigrantów w wybranych krajach Unii Europejskiej" Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie nr 832.
Autor: Aleksandra Longa
