Liczność partii
| Liczność partii |
|---|
| Polecane artykuły |
Liczność partii - liczba jednostek produktu sztukowego lub umownie sztukowego, tworzących partię danego wyrobu. [Ł. Karpiel 1994, s. 84.], liczba jednostek losowania w partii [PN-ISO 3534-2, 1994, r.1.3.7].
- Produkt sztukowy- produkt składający się z oddzielnych sztuk, niepodzielnych ze względu na przeznaczenie (np. fotel, silnik) [Ł. Karpiel 1994, s. 131]
- Partia towarów to określona ilość wyrobów o tej samej nazwie, pochodząca z jednego zakładu produkcyjnego, oznaczona w zasadzie tę samą datą produkcji lub symbolem tak zwanej szarży produkcyjnej [Ł. Karpiel 1994, s. 118], część populacji utworzona dla celów pobierania próbki w zasadniczo tych samych warunkach co cała populacja [PN-ISO 2859-0 2002, r.1.2.4].
Z punktu widzenia kontroli wyrywkowej przewagę mają duże partie, ponieważ z dużej partii ekonomiczne jest pobieranie dużej próbki. Niemniej ta polityka "dużej partii" nie powinna być przesadna. Jeżeli spełnia się wymagania tworzenia dużej partii, łącząc razem mniejsze partie, które mogły być traktowane oddzielnie, to wyższość dużej partii zachodzi tylko wtedy, kiedy małe partie mają podobną jakość. Jeżeli jednak jest prawdopodobne występowanie poważnych różnic między jakością małych partii, to wówczas znacznie lepiej jest rozpatrywać je oddzielnie. Z tego powodu partie powinny składać się z jednostek wyrobu wyprodukowanych w zasadniczo takich samych warunkach. Jednostka upoważniona (...) ma prawo określić, jaka powinna być liczność partii, ale jest oczywiście istotne, aby wtedy, kiedy tylko jest możliwe określenie tej liczności było dokonane po konsultacji z dostawcą tak, żeby mogła być wybrana taka wielkość, która odpowiada obu stronom. Oczywiście określenie liczność partii (i innych parametrów planu badania) nigdy nie może być przeprowadzone przy nieznajomości procesu produkcyjnego. Nie jest konieczne, aby wybrana ilość była wielkością niezmienną [PN-ISO 2859-0 2002].
Techniczna podatność magazynowania zapasów: zapasy stałe stanowią najliczniejszą i najbardziej zróżnicowaną wewnętrznie grupę zapasów. Dzielą się na: 1. Bezkształtne - materiały o nieregularnych, przypadkowych kształtach nadanych im w czasie wydobywania, przy rozkruszaniu lub podczas innych procesów, w tej grupie wyróżnia się materiały:
- Plastyczne
- Włókniste
- Sproszkowane
- Ziarniste
- Kawałkowe
- Bryłowe
2. Sztukowe- wyroby o kształtach regularnych i nieregularnych, które ze względu na wielkość lub wrażliwość na uderzenia powodują konieczność ich układania. Postać fizyczną wyrobu nieopakowanego sztukowego charakteryzuje się przez określenie: rodzaju wyrobu, jego kształtu, wymiarów gabarytowych oraz masy (np. blacha stalowa w arkuszach o wymiarach 1000x2000x3(mm) i masie jednostkowej 150 kg) [M. Lisińska-Kuśnierz 1992, s. 7].
Bibliografia
- Karpiel Ł., SŁOWNIK POJĘĆ TOWAROZNAWCZYCH pod redakcją Ignacego Dudy, Akademia Ekonomiczna w Krakowie, Kraków 1994
- Norma PN-ISO 3534-2, Statystyka. Statystyczne sterowanie jakością. Terminologia i symbole. grudzień 1994
- Norma PN-ISO 2859-0, Procedury kontroli wyrywkowej metodą alternatywną. Część 0: Wprowadzenie do systemu ISO 2859 kontroli wyrywkowej metodą alternatywną., grudzień 2002
- Lisińska-Kuśnierz M., Wybrane zagadnienia z przechowalnictwa towarów, Akademia Ekonomiczna w Krakowie, Kraków 1992
Autor: Polinceusz Agata
