Energia odnawialna

Z Encyklopedia Zarządzania
Energia odnawialna
Polecane artykuły


Energia odnawialna (odnawialne źródła energii, OZE) są to zasoby, których zasoby wykorzystywane do produkcji energii cieplnej, mechanicznej czy elektrycznej nie ulegają zmniejszeniu albo ich odnawianie następuje w krótkim czasie np. biomasa. Z powodu odmienności źródeł od reszty trudno je jednoznacznie zdefiniować [1].

Ustawa Prawo energetyczne odnawialne źródła energii uznaje, że do OZE zaliczamy źródła, które wykorzystują w swoim procesie przetwarzania energię promieniowania słonecznego, fal, wiatru, geotermalną, spadku rzek, fal, prądów i pływów morskich oraz energię zdobywaną z biogazu wysypiskowego czy biomasy. Ponadto do energii odnawialnej zaliczmy biogazy, które powstały w procesach rozkładu składowanych szczątek roślinnych i zwierzęcych oraz odprowadzania lub oczyszczania ścieków [2].

Odnawialne źródła energii – według międzynarodowej agencji energetycznej i unii europejskiej

Grupa Robocza ds. Odnawialnych nośników energii, utworzona przez Międzynarodową Agencję Energetyczną(International Energy Agency – IEA), przyjęła następującą doprecyzowaną definicje.

"Odnawialna energia jest tą ilością energii, jaką pozyskuje się w naturalnych procesach przyrodniczych stale odnawialnych. Występując w różnej postaci, jest generowana bezpośrednio lub pośrednio przez energię słoneczną, lub z ciepła pochodzącego z jądra Ziemi. Zakres tej definicji obejmuje energię generowaną przez promieniowanie słoneczne, wiatr, z biomasy, geotermalną cieków wodnych i zasobów oceanicznych oraz biopaliwo i wodór pozyskany z wykorzystaniem wspomnianych odnawialnych źródeł energii.”[3].

Wzorując się, na obszernej definicji, do odnawialnych źródeł energii zalicza się następujące nośniki oraz źródła energii:

  • energia cieków wodnych
  • energia ruchu fal morskich i przepływów
  • energię geotermalną
  • energię wiatrową
  • odnawialne źródła energii i odpady palne tj. stałą biomasę, gazy i paliwa ciekłe otrzymywane z biomasy, produkty pochodzenia zwierzęcego, odpadu komunalne palne[4].

Biomasaprodukt pochodzenia rolniczego, biodegradowalny, wykorzystywany jako paliwo, przetworzony lub bezpośredni [5].

Energia słoneczna

Energia pochodzenia słonecznego jest jedną z najpopularniejszych źródeł energii na naszej planecie. Ilość energii tej, która bezpośrednio dociera do naszej planety, zależy od wielu czynników np. warunków atmosferycznych oraz klimatycznych, czystości atmosfery oraz położenia geograficznego.
Energia słoneczna kieruje, się dwoma głównymi parametrami:

  • nasłonecznienie- działanie promieniowania słonecznego na powierzchnię Ziemi. Jego intensywność zależy od astronomicznej wysokości Słońca oraz przezroczystości atmosfery. Nasłonecznienie określa się, mierząc natężenie światła słonecznego, które jest ilością energii słonecznej padającej na powierzchnie w jednostce czasu.
  • natężenie promieniowania słonecznego jest to chwilowa wartość mocy promieniowania słonecznego padającego w ciągu jednej sekundy na powierzchnię jednego metra kwadratowego, prostopadłą do kierunku promieniowania. Do atmosfery ziemi dociera ze słońca strumień energii o mocy 1366 W/m² i jest to tak zwana stała słoneczna. Energia ta częściowo odbija się od atmosfery i jest rozpraszana, zanim dotrze do powierzchni ziemi. Średnia wartość natężenia promieniowania słonecznego w Polsce oscyluje w granicach 100-800 W/m2[6].

Usłonecznienie-liczba godzin słonecznych w danym okresie, zazwyczaj w ciągu roku. Wartość ta nie zależy od położenia, ale od warunków atmosferycznych panujących na danym regionie w ciągu roku. Najwyższa wartość usłonecznienia w Polsce odnotowano podczas badań przeprowadzonych w latach 1951-2000. Wynosiła ona 1624 h/rok i miała miejsce w Kołobrzegu [7].

Zobacz także: kolektor słoneczny, Termomodernizacja.

Bibliografia

Przypisy

  1. M. Hodana, G. Holtzer 2012, s. 4
  2. M. Hodana, G. Holtzer 2012, s. 5
  3. J. Norwisz, T. Musielak 2006, s. 2
  4. J. Norwisz, T. Musielak 2006, s. 3
  5. J. Norwisz, T. Musielak 2006, s. 3
  6. E. Kochańska 2014 s. 115
  7. E. Kochańska 2014 s. 118

Autor: Anna Górska