Charles de Freminville
| Charles de Freminville |
|---|
| Polecane artykuły |
Charles de Freminville (1856-1936) był francuskim inżynierem, jednym z najwybitniejszych pionierów nauki organizacji i teoretykiem zarządzania we Francji. W jego karierze zawodowej najbardziej znanymi były okresy: budowy linii kolejowej Paryż - Orlean (do 1898 r.), badań nad wytrzymałością metali oraz prezesury we Francuskim Narodowym Komitecie Organizacji w latach 1926 - 1932. W swych pracach (m.in. "Wdrażanie nowych metod pracy", "Metodyczna organizacja pracy") spopularyzował dorobek F. W. Taylora we Francji pod nazwą naukowej organizacji.
Freminville wyróżnia w procesach przemysłowych trzy główne etapy:
Tworzenie pomysłów - czyli powstanie zasadniczej myśli i opracowanie jej na podstawie oryginalnego modelu. Freminville uważał, że Francuzi przodują w tym zakresie, jednak skupiają się jedynie na stworzeniu nowego wyrobu. Nie biorą przy tym pod uwagę, że celem wynalazczości równie dobrze może być opracowanie nowej metody produkowania wyrobu.
Wdrażanie pomysłu - nadanie pomysłowi określonej formy praktycznej.
Produkcja - wytwarzanie na podstawie wynalazku wynalazki wyrobów w określonych seriach, po jak najmniejszych kosztach produkcji.
Freminville podzielił prace produkcyjne na:
- Prace ręczne:
- ciężkie,
- wymagające umiarkowanego wysiłku,
- wymagające przede wszystkim zręczności.
- Prace maszynowe.
- Prace przygotowawczo - zakończeniowe.
Ważną rolę przypisywał mistrzowi, który powinien dobierać pracowników na podstawie ich umiejętności. Najważniejszym zadaniem każdego mistrza jest kierowanie pracą innych ludzi, dlatego też nie powinien on pełnić żadnych innych funkcji.
Rozważając wpływ zmęczenia na koszt produkcji, postulował za Taylorem wyeliminowanie zbędnych ruchów robotnika, które mogłyby się stać dodatkowym źródłem zmęczenia. Ponadto doceniał wkład inteligentnych robotników oraz przedsiębiorczych innowatorów w procesie wdrażania danej koncepcji. Za błędny uważał pogląd jakoby postęp był jedynie sprawą inżynierów. W procesie produkcji robotnik powinien móc wprowadzić swój własny system do procesu wytwarzania.
Za ważną kwestię uważał też jak najmniej bolesne wprowadzanie koniecznych zmian, zauważając, iż każda nowa idea potrzebuje czasu by się upowszechnić i zostać zaakceptowana prze większość.
Bibliografia
- Martyniak Z. Historia myśli organizatorskiej, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Krakowie, Kraków 2002,
- Kurnal J. Teoria organizacji i zarządzania, PWE, Warszawa 1985,
- Martyniak Z. Organizacja i zarzadzanie - 60 problemów teorii i praktyki, ANTYKWA, Kluczbork 1996.
Autor: Agata Maniecka
