Wideokonferencje

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 15:49, 22 maj 2020 autorstwa 127.0.0.1 (dyskusja) (LinkTitles.)
Wideokonferencje
Polecane artykuły


Wideokonferencja – interaktywna komunikacja multimedialna, realizowana zazwyczaj za pomocą komputerów, polegająca na przesyłaniu z dużą prędkością obrazu oraz dźwięku w czasie rzeczywistym pomiędzy odległymi lokalizacjami. Jest to sposób komunikacji, który umożliwia swobodną rozmowę w czasie rzeczywisty bez konieczności podejmowania czasochłonnych oraz kosztownych wyjazdów zagranicznych. [1]

Historia wideokonferencji

Telekonferencja jest to sprawdzony oraz prosty sposób komunikacji. Wykorzystywana jest nie tylko do celów zawodowych, ale także prywatnych, np. kontaktów z rodziną. Jest to możliwe dzięki kilku narzędzia, takimi jak: telefony analogowe lub cyfrowe oraz komórkowe, połączenia radiowe, wizyjne oraz sieci komputerowe. Pierwsza wideokonferencja miała miejsce w 1930r. w Nowym Jorku, która odbyła się między dwoma rozmieszczonymi firmami AT&T. Polegała na synchronicznym przesyłaniu obrazu oraz dźwięku przy zastosowaniu mikrofonów oraz kamer. Wraz z rozwojem telefonii analogowej zaistniał pomysł na widoetelefonię, dającą możliwość słyszenia oraz widzenia współuczestnika na drugim końcu kabla. Jednak nie osiągnęła takiej popularności jak pierwotna telefonia. Początek lat 90. XX w. to okres, w którym zaistniały pierwsze zestawy wideokonferencyjne typu desktop, czyli wykorzystujące komputer osobisty jako terminal. Na początku konieczna była dodatkowa karta, która odpowiadała za kompresję i dekompresję obrazu, a także dźwięku. Potęgowy rozwój na rynku komputerów, sprawił że obecnie, każdy komputer osobisty może być wykorzystywany jako terminal wideokonferencyjny. Powszechnie każdy komputer wyposażony jest w głośniki, słuchawki, czy mikrofon, ale także w kamerę. Wszystkie te urządzenia pozwalają na przeprowadzenie wideokonferencji internetowych. [2]

Systemy komunikacji medialnej

Telekonferencje i wideokonferencje, czyli systemy komunikacji medialnej to formy komunikacji elektronicznej. Przy zastosowaniu tych systemów mamy możliwość, aby w czasie rzeczywistym uczestniczyć w zdalnych spotkaniach, co pozwala na stworzenie jakościowo nowych możliwości werbalnej oraz wizualnej integracji, wymiany dokumentów czy informacji bez konieczności przemieszczania się, czy też organizowania spotkań. Istniejące systemy informatyczne, które wykorzystywane są do wideokonferencji oraz wideoseminariów umożliwiają zaaranżowanie interaktywnej wymiany wiedzy w różnorodnych trybach komunikowania się. Wyróżniamy:

  • tryb jednopunktowy, który umożliwia komunikacje dwóch uczestników spotkania umiejscowionych w różnych miejscach,
  • tryb konferencyjny, inaczej tryb ukierunkowany, gdzie grupa uczestników przebywających w jednej sali komunikuje się z prowadzącym, który przebywa w odległym miejscu,
  • tryb wielopunktowy, jest to wzajemna komunikacja wielu osób, gdzie każda osoba zlokalizowana jest w innym miejscu, ale wszyscy biorący udział widzą oraz słyszą siebie nawzajem. [3]

Wideokonferencja sieciowa oraz wielopunktowa

Wideokonferencja sieciowa jest to wideokonferencja, w której biorą udział dwa zespoły ludzi, albo pojedyncze osoby, które są podłączone do Internetu. Przez cały czas trwania połączenia uczestnicy widzą i słyszą siebie nawzajem. Ten rodzaj wideokonferencji nazywany jest konferencją dwupunktową.

Wideokonferencja wielopunktowa jest to również rodzaj konferencji dostępnej w Internecie. Jest to konferencja trzech lub więcej pojedynczych osób, czy też grup osób. Całkowita interaktywność wideokonferencji w wymianie wiadomości, informacji, połączenia rozmów dużej ilości uczestników jednocześnie w trybie "audio-video-dane”. [4]

Konsekwencje zastosowania wideokonferencji

Do zalet zastosowania wideokonferencji w firmie możemy zaliczyć:

  • możliwość ograniczenia wyjazdów pracowników przebywających w odległych miejscach,
  • oszczędność czasu,
  • szybsza aranżacja spotkań,
  • szybki dostęp do różnych ekspertów,
  • przyspieszenie przepływu informacji, a także realizacji wspólnych zadań oraz projektów,
  • zapewniony kontakt wizualny uczestników. [5]

Przypisy

  1. Zedler F. (2011). Europejskie Prawo Upadłościowe. Komentarz, Wydawnictwo Wolters Kluwer business, Warszawa, s. 241
  2. Antonijczuk-Krzyśków M. (2013). Wykorzystywanie e-narzędzi w edukacji i gospodarce narodowej: espozycja problemu, "Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Bankowej we Wrocławiu", nr 1(33), s. 131-132
  3. Wójcicki T. (2012). Systemy wideokonferencji i wideoseminariów platrormy informatycznej wspomagającej funkcjonowanie organizacji sieciowych ukierunkowanych na transfer wyników badań naukowych do praktyki gospodarczej, "Problemy eksploatacji", nr 2, s. 206
  4. Dejnaka A. (2003). Komunikacja przez Internet - masowa czy indywidualna rozmowa firmy z klientem? , "Dialog a nowe media", Uniwersytet Śląski, s. 10
  5. Wróbel P. (2013). Zakres zastosowania wideokonferencji w organizacjach, Ekonomika i Organizacja Przedsiębiorstwa, nr 5, s. 61

Bibliografia

Autor: Kamila Lelek