System zarządzania środowiskowego: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Zarządzania
m (cleanup bibliografii i rotten links)
m (Czyszczenie tekstu)
Linia 15: Linia 15:


[[System]] Zarządzania Środowiskowego to część całego systemu zarządzania przedsiębiorstwem, która obejmuje strukturę organizacyjną, [[planowanie]], rozłożenie odpowiedzialności oraz środki potrzebne do opracowywania, wdrażania i prowadzenia zarządzania w sposób uwzględniający problemy środowiska. System ten jest zestawem specjalistycznych narzędzi, które umożliwiają stosowanie polityki środowiskowej, co prowadzi do minimalizowania szkodliwego oddziaływania na środowisko w sposób korzystny zarówno dla danego przedsiębiorstwa, jak i środowiska. Wśród systemów zarządzania środowiskowego najistotniejszą rolę odgrywają dwa standardy:
[[System]] Zarządzania Środowiskowego to część całego systemu zarządzania przedsiębiorstwem, która obejmuje strukturę organizacyjną, [[planowanie]], rozłożenie odpowiedzialności oraz środki potrzebne do opracowywania, wdrażania i prowadzenia zarządzania w sposób uwzględniający problemy środowiska. System ten jest zestawem specjalistycznych narzędzi, które umożliwiają stosowanie polityki środowiskowej, co prowadzi do minimalizowania szkodliwego oddziaływania na środowisko w sposób korzystny zarówno dla danego przedsiębiorstwa, jak i środowiska. Wśród systemów zarządzania środowiskowego najistotniejszą rolę odgrywają dwa standardy:
*[[ISO 14001]] opracowany przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną stosowany na całym świecie przez różne organizacje, staje się coraz bardziej popularny w Polsce
* [[ISO 14001]] - opracowany przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną - stosowany na całym świecie przez różne organizacje, staje się coraz bardziej popularny w Polsce
*[[EMAS]] opracowany przez Komisję Europejską rejestracja systemu możliwa jest tylko przez organizacje posiadające swoje główne siedziby na terenie Unii Europejskiej
* [[EMAS]] - opracowany przez Komisję Europejską - rejestracja systemu możliwa jest tylko przez organizacje posiadające swoje główne siedziby na terenie Unii Europejskiej


==TL;DR==
==TL;DR==
Linia 24: Linia 24:
* Wzrost znaczenia kwestii dotyczących ochrony środowiska naturalnego spowodowany zwiększeniem się świadomości kierowników, akcjonariuszy, pracowników oraz klientów
* Wzrost znaczenia kwestii dotyczących ochrony środowiska naturalnego spowodowany zwiększeniem się świadomości kierowników, akcjonariuszy, pracowników oraz klientów
* Pojawienie się bodźców finansowych i prawnych, które nakłaniały organizacje do zmniejszania negatywnego oddziaływania na środowisko przyrodnicze
* Pojawienie się bodźców finansowych i prawnych, które nakłaniały organizacje do zmniejszania negatywnego oddziaływania na środowisko przyrodnicze
* Chęć poprawy wizerunku firmy troska o środowisko jest bardzo ważną częścią strategii przedsiębiorstw, co może doprowadzić do umocnienia jej pozycji na rynku
* Chęć poprawy wizerunku firmy - troska o środowisko jest bardzo ważną częścią strategii przedsiębiorstw, co może doprowadzić do umocnienia jej pozycji na rynku
* Wzrost zainteresowania systemem zarządzania jakością, który w wielu przypadkach stanowił podstawę do wprowadzania kolejnych systemów zarządzania
* Wzrost zainteresowania systemem zarządzania jakością, który w wielu przypadkach stanowił podstawę do wprowadzania kolejnych systemów zarządzania


==System Ekozarządzania i Audytu (EMAS)==
==System Ekozarządzania i Audytu (EMAS)==
System EMAS wszedł w życie już w 1995 roku jako zarządzenie Komisji Wspólnot Europejskich. Z uwagi na organ, który wydał to [[rozporządzenie]], EMAS został automatycznie wprowadzony we wszystkich krajach członkowskich UE. Państwa należące do Unii były zobligowane do przygotowania weryfikatorów systemu zarządzania środowiskowego zgodnie z EMAS oraz systemu rejestracji przedsiębiorstw w rejestrze EMAS [R. Pochyluk 2005 s. 8]. Nadrzędnym celem, który przyświecał twórcom projektu było stworzenie systemu łączącego dobre [[zarządzanie]] przedsiębiorstwa z jednoczesnym zarządzaniem środowiskiem. Warunkiem takiego prowadzenia działalności było ciągłe usprawnianie procesów produkcyjnych oraz stosowanych technologii. Opracowanie odpowiedniej polityki, nastawionej na usprawnianie przedsiębiorstwa było jednym z warunków koniecznych do zrealizowania założeń EMAS.
System EMAS wszedł w życie już w 1995 roku jako zarządzenie Komisji Wspólnot Europejskich. Z uwagi na organ, który wydał to [[rozporządzenie]], EMAS został automatycznie wprowadzony we wszystkich krajach członkowskich UE. Państwa należące do Unii były zobligowane do przygotowania weryfikatorów systemu zarządzania środowiskowego zgodnie z EMAS oraz systemu rejestracji przedsiębiorstw w rejestrze EMAS [R. Pochyluk 2005 s. 8]. Nadrzędnym celem, który przyświecał twórcom projektu było stworzenie systemu łączącego dobre [[zarządzanie]] przedsiębiorstwa z jednoczesnym zarządzaniem środowiskiem. Warunkiem takiego prowadzenia działalności było ciągłe usprawnianie procesów produkcyjnych oraz stosowanych technologii. Opracowanie odpowiedniej polityki, nastawionej na usprawnianie przedsiębiorstwa było jednym z warunków koniecznych do zrealizowania założeń EMAS.
Organizacje, które zdecydują się na [[wdrożenie]] wspomnianego systemu muszą przejść przez siedmioetapowy [[proces]]. Przystąpienie do programu jest dobrowolne.
Organizacje, które zdecydują się na [[wdrożenie]] wspomnianego systemu muszą przejść przez siedmioetapowy [[proces]]. Przystąpienie do programu jest dobrowolne.
Linia 41: Linia 40:


Po przejściu przez pierwsze sześć etapów dochodzi do oceny oświadczenia środowiskowego przez osoby wydelegowane z zewnętrznych instytucji. Kontrolerzy posiadają akredytację wydaną przez EMAS. Przedmiotem ich oceny są przede wszystkim: [[efektywność]] zadeklarowanej polityki i stosowanych procedur, techniczna [[sprawność]] zastosowanych rozwiązań oraz weryfikacja otrzymanych informacji. Jeśli weryfikator podpisze oświadczenie środowiskowe przedsiębiorstwa, to może ono ubiegać się o rejestrację w EMAS [A. Matuszak-Flejszman 2011 s. 59].
Po przejściu przez pierwsze sześć etapów dochodzi do oceny oświadczenia środowiskowego przez osoby wydelegowane z zewnętrznych instytucji. Kontrolerzy posiadają akredytację wydaną przez EMAS. Przedmiotem ich oceny są przede wszystkim: [[efektywność]] zadeklarowanej polityki i stosowanych procedur, techniczna [[sprawność]] zastosowanych rozwiązań oraz weryfikacja otrzymanych informacji. Jeśli weryfikator podpisze oświadczenie środowiskowe przedsiębiorstwa, to może ono ubiegać się o rejestrację w EMAS [A. Matuszak-Flejszman 2011 s. 59].
<google>ban728t</google>
<google>ban728t</google>


==Rozwój Systemów Zarządzania Środowiskowego==
==Rozwój Systemów Zarządzania Środowiskowego==
Konflikty pomiędzy środowiskiem naturalnym a działaniem człowieka tak naprawdę istniały od zawsze. Dotyczyły one szczególnie przedsiębiorstw przemysłowych ze względu na pochłanianie ogromnej ilości energii oraz zasobów. W połowie XX wieku, a dokładniej w latach sześćdziesiątych, właściciele firm zaczęli zdawać sobie sprawę z negatywnego wpływu na otoczenie. Narastała wówczas świadomość niekorzystnego oddziaływania tego wpływu na sytuację ich organizacji w przyszłości. Znacznie wzrosło zainteresowanie osiąganiem efektów aktywności środowiskowej przez wzmożenie kontroli nad wpływem działań, produktów i usług na środowisko. Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych pojawiła się konieczność utworzenia narzędzi służących do wykonywania tych czynności. Zaczęto wówczas opracowywać różne działania mające na celu zminimalizowanie szkodliwego wpływu procesów produkcyjnych na środowisko. W 1985 roku powstało Niemieckie [[Stowarzyszenie]] na rzecz Zarządzania Środowiskowego, które było pierwszą organizacją przemysłowców na świecie, które przyjęło [[kodeks]] postępowania w zakresie zarządzania środowiskowego. W 1992 roku odbyła się [[konferencja]] w Rio de Janeiro, podczas której 1200 firm podpisało Kartę Biznesu [[dokument]] zawierający 25 zasad odpowiedzialnego biznesu, z których większość odnosiła się oddziaływania na środowisko. Doświadczenia przedsiębiorstw dotyczące zarządzania jakością oraz użytkowaniem i ochroną środowiska, a także zasady Karty Biznesu zostały wykorzystane przez Brytyjski Instytut Standaryzacji w celu utworzenia systemu zarządzania środowiskowego w przedsiębiorstwie, o którym mowa w brytyjskiej normie BS 7750 opublikowanej w 1992 roku, która po dwóch latach pilotażowych została znowelizowana. Znowelizowana [[norma]] mimo że miała charakter tylko krajowy spotkała się ze sporym zainteresowaniem organizacji na całym świecie. Międzynarodowy [[sukces]] rozwiązań normalizacyjnych w zakresie zarówno zarządzania jakością, jak i zarządzania środowiskowego oraz zaangażowanie Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej [[ISO]] w działania podejmowane przez Organizacje narodów Zjednoczonych, a dotyczące ochrony środowiska, zaowocowały opracowaniem norm ISO serii 14000. Opracowana w 1996 roku seria norm ISO 14000 obejmowała:
Konflikty pomiędzy środowiskiem naturalnym a działaniem człowieka tak naprawdę istniały od zawsze. Dotyczyły one szczególnie przedsiębiorstw przemysłowych ze względu na pochłanianie ogromnej ilości energii oraz zasobów. W połowie XX wieku, a dokładniej w latach sześćdziesiątych, właściciele firm zaczęli zdawać sobie sprawę z negatywnego wpływu na otoczenie. Narastała wówczas świadomość niekorzystnego oddziaływania tego wpływu na sytuację ich organizacji w przyszłości. Znacznie wzrosło zainteresowanie osiąganiem efektów aktywności środowiskowej przez wzmożenie kontroli nad wpływem działań, produktów i usług na środowisko. Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych pojawiła się konieczność utworzenia narzędzi służących do wykonywania tych czynności. Zaczęto wówczas opracowywać różne działania mające na celu zminimalizowanie szkodliwego wpływu procesów produkcyjnych na środowisko. W 1985 roku powstało Niemieckie [[Stowarzyszenie]] na rzecz Zarządzania Środowiskowego, które było pierwszą organizacją przemysłowców na świecie, które przyjęło [[kodeks]] postępowania w zakresie zarządzania środowiskowego. W 1992 roku odbyła się [[konferencja]] w Rio de Janeiro, podczas której 1200 firm podpisało Kartę Biznesu - [[dokument]] zawierający 25 zasad odpowiedzialnego biznesu, z których większość odnosiła się oddziaływania na środowisko. Doświadczenia przedsiębiorstw dotyczące zarządzania jakością oraz użytkowaniem i ochroną środowiska, a także zasady Karty Biznesu zostały wykorzystane przez Brytyjski Instytut Standaryzacji w celu utworzenia systemu zarządzania środowiskowego w przedsiębiorstwie, o którym mowa w brytyjskiej normie BS 7750 opublikowanej w 1992 roku, która po dwóch latach pilotażowych została znowelizowana. Znowelizowana [[norma]] mimo że miała charakter tylko krajowy spotkała się ze sporym zainteresowaniem organizacji na całym świecie. Międzynarodowy [[sukces]] rozwiązań normalizacyjnych w zakresie zarówno zarządzania jakością, jak i zarządzania środowiskowego oraz zaangażowanie Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej [[ISO]] w działania podejmowane przez Organizacje narodów Zjednoczonych, a dotyczące ochrony środowiska, zaowocowały opracowaniem norm ISO serii 14000. Opracowana w 1996 roku seria norm ISO 14000 obejmowała:
* [[ISO 14001]]:1996 "[[System zarządzania]] środowiskowego. Specyfikacje i wytyczne stosowania".
* [[ISO 14001]]:1996 "[[System zarządzania]] środowiskowego. Specyfikacje i wytyczne stosowania".
* ISO 14004:1996 " System Zarządzania środowiskowego. Ogólne wytyczne dotyczące zasad, systemów i technik wspomagających".
* ISO 14004:1996 " System Zarządzania środowiskowego. Ogólne wytyczne dotyczące zasad, systemów i technik wspomagających".
Linia 60: Linia 58:


==Wdrażanie Systemu Zarządzania Środowiskowego==
==Wdrażanie Systemu Zarządzania Środowiskowego==
Proces wdrażania systemu zarządzania środowiskowego składa się z trzech zasadniczych etapów, do których zalicza się: prace wstępne, opracowanie systemu, testowanie.
Proces wdrażania systemu zarządzania środowiskowego składa się z trzech zasadniczych etapów, do których zalicza się: prace wstępne, opracowanie systemu, testowanie.


Etap I Prace wstępne
Etap I - Prace wstępne
* Podjęcie decyzji dotyczącej korzystania z pomocy firmy konsultingowej o ile będzie to konieczne
* Podjęcie decyzji dotyczącej korzystania z pomocy firmy konsultingowej - o ile będzie to konieczne
* [[Powołanie]] zespołu wdrożeniowego, przydzielenie odpowiednich funkcji właściwym osobom oraz zapewnienie niezbędnych środków
* [[Powołanie]] zespołu wdrożeniowego, przydzielenie odpowiednich funkcji właściwym osobom oraz zapewnienie niezbędnych środków
* Przeprowadzenie wstępnego przeglądu środowiskowego
* Przeprowadzenie wstępnego przeglądu środowiskowego


Etap II Opracowanie
Etap II - Opracowanie
* Przeprowadzenie szkoleń o różnym zakresie tematycznym dla różnych grup pracowników organizacji
* Przeprowadzenie szkoleń o różnym zakresie tematycznym dla różnych grup pracowników organizacji
* Opracowanie procedur, które muszą być kolejno udokumentowane. Procedury te dotyczą między innymi: przeprowadzania szkoleń, komunikacji wewnątrz organizacji, nadzoru dokumentacji systemowej, identyfikacji sytuacji awaryjnych, prowadzenia działań korygujących i zapobiegawczych.
* Opracowanie procedur, które muszą być kolejno udokumentowane. Procedury te dotyczą między innymi: przeprowadzania szkoleń, komunikacji wewnątrz organizacji, nadzoru dokumentacji systemowej, identyfikacji sytuacji awaryjnych, prowadzenia działań korygujących i zapobiegawczych.
* Analiza oddziaływania organizacji na środowisko jest to kluczowe [[zadanie]] dla skuteczności wdrażanego systemu zarządzania środowiskiem.
* Analiza oddziaływania organizacji na środowisko - jest to kluczowe [[zadanie]] dla skuteczności wdrażanego systemu zarządzania środowiskiem.
* Opracowanie procedur operacyjnych, w których określa się sposób postępowania przy realizacji procesów związanych z kwestią dotyczącą środowiska.
* Opracowanie procedur operacyjnych, w których określa się sposób postępowania przy realizacji procesów związanych z kwestią dotyczącą środowiska.
* Opracowanie polityki środowiskowej i programu środowiskowego.
* Opracowanie polityki środowiskowej i programu środowiskowego.


Etap III Testowanie
Etap III - Testowanie
* Przeprowadzenie działań korygujących, których celem jest [[ocena]] zgodności pomiędzy działaniami rzeczywistymi, a tymi ustalonymi wcześniej oraz ocena zgodności wdrożonego systemu z wymaganiami normy ISO 14001.
* Przeprowadzenie działań korygujących, których celem jest [[ocena]] zgodności pomiędzy działaniami rzeczywistymi, a tymi ustalonymi wcześniej oraz ocena zgodności wdrożonego systemu z wymaganiami normy ISO 14001.
* [[Kontrola]] zarządzania realizowana przez najwyższe kierownictwo.
* [[Kontrola]] zarządzania realizowana przez najwyższe kierownictwo.

Wersja z 10:11, 2 lis 2023

System zarządzania środowiskowego
Polecane artykuły

System Zarządzania Środowiskowego to część całego systemu zarządzania przedsiębiorstwem, która obejmuje strukturę organizacyjną, planowanie, rozłożenie odpowiedzialności oraz środki potrzebne do opracowywania, wdrażania i prowadzenia zarządzania w sposób uwzględniający problemy środowiska. System ten jest zestawem specjalistycznych narzędzi, które umożliwiają stosowanie polityki środowiskowej, co prowadzi do minimalizowania szkodliwego oddziaływania na środowisko w sposób korzystny zarówno dla danego przedsiębiorstwa, jak i środowiska. Wśród systemów zarządzania środowiskowego najistotniejszą rolę odgrywają dwa standardy:

  • ISO 14001 - opracowany przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną - stosowany na całym świecie przez różne organizacje, staje się coraz bardziej popularny w Polsce
  • EMAS - opracowany przez Komisję Europejską - rejestracja systemu możliwa jest tylko przez organizacje posiadające swoje główne siedziby na terenie Unii Europejskiej

TL;DR

Artykuł omawia System Zarządzania Środowiskowego, który jest częścią systemu zarządzania przedsiębiorstwem i ma na celu minimalizowanie szkodliwego oddziaływania na środowisko. W artykule opisane są dwa najważniejsze standardy: ISO 14001 i EMAS. EMAS to system, który został wprowadzony przez Komisję Europejską i dotyczy organizacji z siedzibami w UE. Artykuł opisuje również historię rozwoju systemów zarządzania środowiskowego i proces wdrażania systemu zarządzania środowiskowego opartego na normie ISO 14001.

Przyczyny powstania Systemu Zarządzania Środowiskowego

  • Wzrost znaczenia kwestii dotyczących ochrony środowiska naturalnego spowodowany zwiększeniem się świadomości kierowników, akcjonariuszy, pracowników oraz klientów
  • Pojawienie się bodźców finansowych i prawnych, które nakłaniały organizacje do zmniejszania negatywnego oddziaływania na środowisko przyrodnicze
  • Chęć poprawy wizerunku firmy - troska o środowisko jest bardzo ważną częścią strategii przedsiębiorstw, co może doprowadzić do umocnienia jej pozycji na rynku
  • Wzrost zainteresowania systemem zarządzania jakością, który w wielu przypadkach stanowił podstawę do wprowadzania kolejnych systemów zarządzania

System Ekozarządzania i Audytu (EMAS)

System EMAS wszedł w życie już w 1995 roku jako zarządzenie Komisji Wspólnot Europejskich. Z uwagi na organ, który wydał to rozporządzenie, EMAS został automatycznie wprowadzony we wszystkich krajach członkowskich UE. Państwa należące do Unii były zobligowane do przygotowania weryfikatorów systemu zarządzania środowiskowego zgodnie z EMAS oraz systemu rejestracji przedsiębiorstw w rejestrze EMAS [R. Pochyluk 2005 s. 8]. Nadrzędnym celem, który przyświecał twórcom projektu było stworzenie systemu łączącego dobre zarządzanie przedsiębiorstwa z jednoczesnym zarządzaniem środowiskiem. Warunkiem takiego prowadzenia działalności było ciągłe usprawnianie procesów produkcyjnych oraz stosowanych technologii. Opracowanie odpowiedniej polityki, nastawionej na usprawnianie przedsiębiorstwa było jednym z warunków koniecznych do zrealizowania założeń EMAS. Organizacje, które zdecydują się na wdrożenie wspomnianego systemu muszą przejść przez siedmioetapowy proces. Przystąpienie do programu jest dobrowolne. Kolejne etapy to:

  • Sporządzenie polityki ekologicznej
  • Przeprowadzenie przygotowawczego przeglądu przedsiębiorstwa
  • Stworzenie programu środowiskowego
  • Zaimplementowanie systemu ekozarządzania
  • Przeprowadzenie przeglądu ekologicznego
  • Przygotowanie deklaracji środowiskowej
  • Zatwierdzenie i uprawomocnienie [A. Marcinkowski 2010 s. 28].

Po przejściu przez pierwsze sześć etapów dochodzi do oceny oświadczenia środowiskowego przez osoby wydelegowane z zewnętrznych instytucji. Kontrolerzy posiadają akredytację wydaną przez EMAS. Przedmiotem ich oceny są przede wszystkim: efektywność zadeklarowanej polityki i stosowanych procedur, techniczna sprawność zastosowanych rozwiązań oraz weryfikacja otrzymanych informacji. Jeśli weryfikator podpisze oświadczenie środowiskowe przedsiębiorstwa, to może ono ubiegać się o rejestrację w EMAS [A. Matuszak-Flejszman 2011 s. 59].

Rozwój Systemów Zarządzania Środowiskowego

Konflikty pomiędzy środowiskiem naturalnym a działaniem człowieka tak naprawdę istniały od zawsze. Dotyczyły one szczególnie przedsiębiorstw przemysłowych ze względu na pochłanianie ogromnej ilości energii oraz zasobów. W połowie XX wieku, a dokładniej w latach sześćdziesiątych, właściciele firm zaczęli zdawać sobie sprawę z negatywnego wpływu na otoczenie. Narastała wówczas świadomość niekorzystnego oddziaływania tego wpływu na sytuację ich organizacji w przyszłości. Znacznie wzrosło zainteresowanie osiąganiem efektów aktywności środowiskowej przez wzmożenie kontroli nad wpływem działań, produktów i usług na środowisko. Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych pojawiła się konieczność utworzenia narzędzi służących do wykonywania tych czynności. Zaczęto wówczas opracowywać różne działania mające na celu zminimalizowanie szkodliwego wpływu procesów produkcyjnych na środowisko. W 1985 roku powstało Niemieckie Stowarzyszenie na rzecz Zarządzania Środowiskowego, które było pierwszą organizacją przemysłowców na świecie, które przyjęło kodeks postępowania w zakresie zarządzania środowiskowego. W 1992 roku odbyła się konferencja w Rio de Janeiro, podczas której 1200 firm podpisało Kartę Biznesu - dokument zawierający 25 zasad odpowiedzialnego biznesu, z których większość odnosiła się oddziaływania na środowisko. Doświadczenia przedsiębiorstw dotyczące zarządzania jakością oraz użytkowaniem i ochroną środowiska, a także zasady Karty Biznesu zostały wykorzystane przez Brytyjski Instytut Standaryzacji w celu utworzenia systemu zarządzania środowiskowego w przedsiębiorstwie, o którym mowa w brytyjskiej normie BS 7750 opublikowanej w 1992 roku, która po dwóch latach pilotażowych została znowelizowana. Znowelizowana norma mimo że miała charakter tylko krajowy spotkała się ze sporym zainteresowaniem organizacji na całym świecie. Międzynarodowy sukces rozwiązań normalizacyjnych w zakresie zarówno zarządzania jakością, jak i zarządzania środowiskowego oraz zaangażowanie Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej ISO w działania podejmowane przez Organizacje narodów Zjednoczonych, a dotyczące ochrony środowiska, zaowocowały opracowaniem norm ISO serii 14000. Opracowana w 1996 roku seria norm ISO 14000 obejmowała:

  • ISO 14001:1996 "System zarządzania środowiskowego. Specyfikacje i wytyczne stosowania".
  • ISO 14004:1996 " System Zarządzania środowiskowego. Ogólne wytyczne dotyczące zasad, systemów i technik wspomagających".

Powyższe normy zostały znowelizowane w 15 listopada 2004 roku przez Międzynarodową Organizację normalizacyjną. Nowa wersja ISO 14001:2004 wymaga w mniejszym stopniu niż jej pierwowzór dokumentowania procedur z wyjątkiem procedur dotyczących nadzoru operacyjnego. Pojawiają się w niej jednak nowe dokumenty w tym między innymi: " Zakres systemu", " Aspekty środowiskowe", "Stosowanie nadzoru operacyjnego"

Założenia systemu zarządzania środowiskowego

Koncepcja systemu zarządzania środowiskowego zapisanego w normie ISO 14001 bazuje na zasadach koncepcji kompleksowego zarządzania jakością. Krytycy zarzucali normie ISO 14001 przede wszystkim brak sprecyzowania konkretnych wymagań dotyczących oddziaływania na środowisko naturalne. Norma ta powiem w swym zamyśle koncentruje się sposobach zarządzania podejmowanym problemem, a nie ostatecznym wyniku działań. Implementacja ISO 14001 ma na celu zmniejszenie negatywnego oddziaływania organizacji na środowisko poprzez usprawnienie zarządzania. Podstawowymi założeniami zarządzania środowiskowego jest poprawa relacji między skutkami działalności człowieka a środowiskiem. Zachowanie w nim równowagi wymaga jednolitego zarządzania dostępem do zasobów środowiskowych, eliminacja negatywnych efektów działalności gospodarczej oraz racjonalnego użytkowania zasobów naturalnych. Strategia zarządzania środowiskowego powinna obejmować:

  • zapobieganie powstawaniu odpadów,
  • redukcje ilości odpadów u źródła,
  • ograniczenie zanieczyszczeń,
  • zagospodarowanie odpadów.

Wprowadzenie systemu zarządzania środowiskowego ma na celu głównie uporządkowanie i ujednolicenie działań na rzecz ochrony środowiska oraz zademonstrowanie działań organizacji opinii publicznej.

Wdrażanie Systemu Zarządzania Środowiskowego

Proces wdrażania systemu zarządzania środowiskowego składa się z trzech zasadniczych etapów, do których zalicza się: prace wstępne, opracowanie systemu, testowanie.

Etap I - Prace wstępne

  • Podjęcie decyzji dotyczącej korzystania z pomocy firmy konsultingowej - o ile będzie to konieczne
  • Powołanie zespołu wdrożeniowego, przydzielenie odpowiednich funkcji właściwym osobom oraz zapewnienie niezbędnych środków
  • Przeprowadzenie wstępnego przeglądu środowiskowego

Etap II - Opracowanie

  • Przeprowadzenie szkoleń o różnym zakresie tematycznym dla różnych grup pracowników organizacji
  • Opracowanie procedur, które muszą być kolejno udokumentowane. Procedury te dotyczą między innymi: przeprowadzania szkoleń, komunikacji wewnątrz organizacji, nadzoru dokumentacji systemowej, identyfikacji sytuacji awaryjnych, prowadzenia działań korygujących i zapobiegawczych.
  • Analiza oddziaływania organizacji na środowisko - jest to kluczowe zadanie dla skuteczności wdrażanego systemu zarządzania środowiskiem.
  • Opracowanie procedur operacyjnych, w których określa się sposób postępowania przy realizacji procesów związanych z kwestią dotyczącą środowiska.
  • Opracowanie polityki środowiskowej i programu środowiskowego.

Etap III - Testowanie

  • Przeprowadzenie działań korygujących, których celem jest ocena zgodności pomiędzy działaniami rzeczywistymi, a tymi ustalonymi wcześniej oraz ocena zgodności wdrożonego systemu z wymaganiami normy ISO 14001.
  • Kontrola zarządzania realizowana przez najwyższe kierownictwo.

Bibliografia

  • Karaszewski R. (2009). Nowoczesne Koncepcje zarządzania jakością, Towarzystwo Naukowe Organizacji i Kierownictwa, Toruń
  • Marcinkowski A. (red.) (2010). Ekozarządzanie w Przedsiębiorstwie, Epograf, Warszawa
  • Matuszak-Flejszman A. (2011). Wdrażanie systemu EMAS w Urzędach Administracji Rządowej, Warszawa
  • Pochyluk R. (2005). Wspólnotowy System Ekozarządzania i Audytu, Wydawnictwo Domena, Kraków
  • Poskrobko B. (2007). Zarządzanie środowiskiem, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa
  • Rogala P. (2007) Systemy zarządzania jakością i środowiskiem, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej im. Oskara Langego we Wrocławiu, Wrocław
  • Wasilewski L. (1998). Podstawy zarządzania jakością, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości i Zarządzania", Warszawa


Autor: Lukasz Rej, Joanna Maga, Arkadiusz Brzegowy