Vilfredo Pareto

Vilfredo Pareto
Polecane artykuły
Szkoła neoklasyczna Behawioryzm Thorstein Veblen Eugeniusz Słucki Alfred Marshall Nauki społeczne Friedrich Hayek Adam Smith Antropologia kulturowa

Vilfredo Federigo Damasio Pareto (1848-1923) - włoski socjolog i ekonomista, wybitny przedstawiciel szkoły lozańskiej, uczeń i kontynuator prac Leona Walrasa. W swych poglądach podkreślał intensywność powiązań ekonomii z socjologią i polityką gospodarczą. Uwzględniając wady wynikające z działania wolnej konkurencji zmodyfikował walrowską teorię równowagi ogólnej, tworząc "teorię wyborów". W dziedzinie ekonomii bardzo znane jest również "optimum Pareta", wyjaśniające podejście do właściwej alokacji zasobów.

TL;DR

Vilfredo Pareto był włoskim socjologiem i ekonomistą, który stworzył teorię wyborów i optimum Pareta. Był także ideologicznym poprzednikiem faszyzmu. Jego osiągnięcia w dziedzinie ekonomii obejmują wprowadzenie nowego podejścia do mierzenia użyteczności oraz stworzenie krzywych obojętności. W socjologii i statystyce wprowadził zasadę Pareto i teorię krążenia elit. Najważniejsze publikacje to m.in. "Kurs ekonomii politycznej" i "Podręcznik ekonomii politycznej".

Życiorys

Vilfredo Pareto urodził się 15 lipca 1848 roku w Paryżu we włoskiej, arystokratycznej rodzinie. Władał biegle jezykiem francuskim. Studiował matematykę i fizykę w Turynie, by po zdobyciu tytułu inżyniera podjąć pracę w zarządzie włoskich linii kolejowych.

Odrzucony we włoskim świecie akademickim, odnalazł schronienie w Szwajcarii, zastępując swojego nauczyciela Walrasa w katedrze ekonomii w Lozannie (1893). W ciągu trzynastu lat, wniósł bardzo istotny wkład do teorii równowagi, rozwijając zasady utylitarnej teorii dobrostanu (optimum Pareto); Na podstawie analizy statystycznej doszedł do wniosku, że rozkład dochodów w każdym społeczeństwie zawsze odpowiada na ten sam model, tak że polityka mająca na celu redystrybucję bogactwa (prawo Pareto) byłaby bezużyteczna.

W 1906 r. zrezygnował z nauczania, aby poświęcić się wyłącznie badaniom, przenosząc swoją uwagę z ekonomii na socjologię. Poczynając od analizy psychologicznej motywów ludzkich zachowań (w tym w dużej mierze irracjonalnych motywów, które nie zostały uwzględnione w jego myśleniu ekonomicznym), ulepszył on teorię elit, która podniosła nieunikniony charakter nierówności społecznych i dominacja mas przez wybraną mniejszość.

Jego wysiłki, aby analizować życie polityczne oprócz ideologicznej surowej rzeczywistej walki o władzę mają być traktowane, wraz z Gaetano Mosca, jedym z inicjatorów "nauk politycznych” występów. W każdym razie, analiza odzwierciedla nostalgię za światem liberalnym Europejskiej w kryzysie przeciwko postępowi polityk masowych. W swoich pismach krytykował i wyśmiewał teorie postępu, demokracji, równości i socjalizmu, eksponujących składnik siły i podstępu, który istnieje w historii ludzkości.

Ta wizja uczyniła go ideologicznym poprzednikiem faszyzmu; w rzeczy samej Mussolini próbował dostosować intelektualny prestiż Pareto, który nigdy nie krytykował włoskiego faszyzmu, a nawet przyznał, że został mianowany senatorem na krótko przed śmiercią.

Zmarł 19 sierpnia 1923 roku w wieku 75 lat. Został pochowany w Szwajcarii.(G.Busino,2004, s. 1-2)

Osiągnięcia w dziedzinie ekonomii

W ramach "teorii wyborów" Vilfredo wprowadza nowe podejście do mierzenia subiektywnych kategorii tj.: użyteczność czy zadowolenie. Operując nowymi pojęciami (gusta, przeszkody, krzywe obojętności) pozwala nam zrozumieć "system preferencji i ograniczeń rządzących wyborem" [2]. Krzywe obojętności stworzone przez Pareto są obrazem przedstawiającym zachowania konsumenta i producenta w sytuacji dokonywania wyboru pomiędzy dwoma dobrami - stanowią istotny element w teorii ekonomii.

W ekonomii czystej Pareto dokonał podziału użyteczności na:

• użyteczność kardynalną (określenie ile razy coś jest większe od przyjętego wzorca)
• użyteczność ordynarną (porządkowanie poprzez nadawanie wskaźników do oceny większy/mniejszy).

Optimum w sensie Pareta oznacza taki podział dostępnych dóbr, który nie można poprawić sytuacji jednego podmiotu (dostarczyć mu większej ilości dóbr) nie pogarszając przy tym sytuacji pozostałych podmiotów.(G.Busino,2004, s. 3-4)

Osiągnięcia w socjologii i statystyce

Vilfredo Pareto posiadał również szeroką wiedzę z zakresu socjologii i historii, wykazując przy tym wielki talent matematyczny. Zdobył uznanie następującymi teoriami:

• prawo Pareta: zasada opisująca wiele zjawisk, w których 20% badanych obiektów związanych jest z 80% pewnych zasobów.
• teoria krążenia elit: ciągła wymiana pozycji społecznych elit z opozycji i koalicji.(G.Busino,2004, s. 5)

Najważniejsze publikacje

Spośród licznych publikacji Vilfredo Pareto, na szczególne uznanie zasługują:

• Kurs ekonomii politycznej, 1896
• Podręcznik ekonomii politycznej, 1906
• Ekonomia matematyczna, 1911

Patrz także:

• Zasada Pareto
• Efektywność w sensie Pareto
• Diagram Pareto

Bibliografia

• Busino G. (1977). Vilfredo Pareto e l’industria del ferro nel Valdarno. Comit, Milan
• Busino G., Dyson R. G. (2004). Fondo Vilfredo Pareto della Banca Popolare di Sondrio, Université de Lausanne, Chêne-Bourg
• Juran J. (1992). The Non-Pareto Principle; Mea Culpa, "Contributing Editor"
• Landreth H., D. C. Colander, (2005).Historia myśli ekonomicznej, Wydanictwo Naukowe PWN, Warszawa, (str. 306-307)
• Pareto, V. (1974). The new theories of economics. Travaux de Sciences Sociales, 132-144
• Pareto V., (1994).Uczucia i działania – Fragmenty socjologiczne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, (s. 157-167)
• Stankiewicz W., (1987).Historia myśli ekonomicznej, Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa, (str. 390-396)

Autor: Anna Pulchny, Adriana Patro