Teoria wróbla w garści

Teoria wróbla w garści
Polecane artykuły
Teoria preferencji podatkowych Teoria nieistotności dywidendy Polityka dywidend LBO Efekt klienteli Nikkei Rynek sztuki REIT Akcja uprzywilejowana

Teoria "wróbla w garści" jest jedną z wiodących teorii dotyczących polityki dywidend. Została stworzona przez M.J. Gordona i J. Lintnera. Według tej teorii obniżenie wypłacanej akcjonariuszom dywidendy prowadzi do wzrostu kosztu kaszpitału akcyjnego spółki. Spowodowane jest to tym, że zyski z wypłaconej dywidendy niosą za sobą niższe ryzyko dla akcjonriuszy niż zysk i z zatrzymania kapitału w spółce. Gordon i Lintner twierdzą, iż akcjonriusze bardziej cenią sobie pieniądze pochodzące z oczekiwanej dywidendy niż z oczekiwanych zysków kapitałowych. Sugerują oni również, że firma powinna wypłacać cały wypracowany zysk w postaci dywidendy, natomiast środki na inwestycje pozyskiwać z nowych emisji akcji. Twierdzą, że prowadzi to do zrównania oczekiwań oraz stóp dyskonta dla przyszłych dywidend i zysków kapitałowych w ocenie inwestorów.

Teoria "wróbla w garści" jest swego rodzaju odpowiedzią na teorię Modiglianiego i Millera, którzy uważali, że polityka dywidend nie ma żadnego wpływu na ceny rynkowe akcji przedsiębiorstwa. Gordon i Lintner przeciwstawiają się tej tezie wskazując, że:

1. Akcjonariusze sprzedając akcje (przedkładając zyski kapitałowe nad dywidendę) pozbawiają się jednocześnie przyszłych profitów w postaci dywidendy wypłacanej przez spółkę oraz, co jest szczególnie istotne w przypadku dużych akcjonariuszy, zmniejszają swój wpływ na dane przedsiębiorstwo.
2. Dla znacznej części inwestorów, zwłaszcza na wysoko rozwiniętych rynkach kapitałowych, ważniejsza jest pewna dywidenda otrzymana od razu niż obarczone ryzykiem zyski kapitałowe ze zmian kursu akcji w późniejszym okresie.
3. Zdarza się, iż dochody z dywidendy podlegają innej stopie opodatkowania niż dochody kapitałowe powstałe wskutek zbycia akcji.

W konsekwencji Gordon i Lintner wysuwają tezę, że spółki, które decydują się na wypłatę niższej dywidendy obiecując w przyszłości wyższe dochody kapitałowe muszą się liczyć z większym kosztem kapitału własnego (akcjonariusze będą żądać wyższych stóp zwrotu) przez co rynkowa cena akcji będzie niższa niż w przypadku spółek decydujących się na wypłatę dywidendy na wyższym poziomie.

Bibliografia

• Teresa Jajuga, Tomasz Słoński, Finanse spółek - długoterminowe decyzje inwestycyjne i finansowe, Wydawnictwo AE we Wrocławiu, Wrocław 1998, s. 282-285
• Robert Machała, Praktyczne zarządzanie finansami firmy, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, s. 309-310
• Zarządzanie finansami przedsiębiorstw, pod red. Piotra Karpusia, Wydawnictwo Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2006, s. 397-398

Autor: Michał Pilarczyk