Podatek od sprzedaży

Podatek od sprzedaży
Polecane artykuły
Podatnik Podatek od czynności cywilnoprawnych Podatek Przedmiot, podstawa i podmiot opodatkowania Zobowiązanie podatkowe Obowiązek podatkowy Prawo użytkowania wieczystego Przepadek Interes prawny

Podatek od sprzedaży – podatek od sprzedaży, podatek pośredni, płacony jedynie na ostatnim etapie obrotu towarami lub usługami.

Zgodnie z treścią art. 6 Ordynacji podatkowej podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej (Ordynacja podatkowa 1997, Art. 6).

Według definicji podatku Felisa P. podatek jest jedną z podstawowych kategorii pojęciowych o charakterze społecznym i ekonomicznym. Z prawnego punktu widzenia można wyróżnić następujące cechy podatku, które pozwolą wyróżnić klasyczną daninę publiczną, spośród pozostałych obciążeń fiskalnych. Cechy podatków:

• są świadczeniami pieniężnymi, co oznacza, że świadczenia na rzecz władzy publicznej w formie naturalnej zasadniczo nie są podatkami

• są świadczeniami przymusowymi- przejawia się to tym, że wykonanie obowiązku jego zapłaty wynikającego z przepisów prawa lub z decyzji administracyjnej organu, jest zabezpieczone autorytetem państwa oraz ewentualnym działaniem dokonanym przez władzę publiczną. W przypadku gdy osoby obowiązane do zapłaty podatku nie wywiążą się z tego obowiązku, wówczas podmiot uprawniony do pobierania podatków może w celu wyegzekwowania należnego świadczenia stosować środki przymusu i sankcje skarbowe.
• są świadczeniami bezzwrotnymi, jako środki ostatecznej redystrybucji budżetowej. Należne uiszczone podatki, mające z założenia charakter definitywnego przesunięcia majątkowego między podatnikami a władzą publiczną, nie podlegają jakiemukolwiek zwrotowi. Nie dotyczy to przypadków, gdy podatki zostały w sposób nieprawidłowy naliczone, a następnie pobrane. Nie są one uznawane jako należności z tytułu obowiązku podatkowego, lecz nadpłata podatku.
• to świadczenia nieodpłatne. Nieekwiwalentność (nieodpłatny charakter) oznacza, że podatnik, za wywiązanie się z obowiązku podatkowego, nie ma prawa do otrzymania konkretnej usługi lub produktu. Nie znaczy to, że nie istnieje żadna wzajemność świadczeń w postaci czynności i usług państwa na rzecz obywateli. Oczywiście podatnik korzysta z pewnych usług oferowanych przez państwo (np. obrona narodowa, bezpieczeństwo wewnętrzne, nauka i oświata), ale nie w związku z wysokością zapłaconego podatku, lecz z racji przynależnosci do danej społeczności. W związku z tym należałoby to określać, jak pisze Brzeziński B., jako tak zwaną odpłatność ogólną podatku, polegającą na tym, że państwo wykorzystuje zgromadzone z podatków zasoby pieniężne na finansowanie usług o charakterze zbiorowym, na rzecz całego społeczeństwa (B. Brzeziński 1995, s. 18)
• podatki ponoszone na rzecz władzy publicznej, reprezentowanej przez organy podatkowe władzy państwowej albo władzy samorządu terytorialnego. Przeznaczane są one na cele publiczne

(P. Felis i in. 2015, s. 15, 16).

Podatek od czynności cywilnoprawnych

Podatek od sprzedaży możemy uznać za podatek od czynności cywilnoprawnych. Podatek od czynności cywilnoprawnych został wyróżniony z opłaty skarbowej w celu unormowania czynności prawnych nie podlegających poszczególnym zawodom. Czynności te nie są powiązane z zapłatą za usługi urzędowe. Dlatego też przedmiotem opodatkowania nie będą wszystkie czynności cywilnoprawne, a jedynie te, które są wyodrębnione w ustawie z 9 września 2000 roku, o podatku od czynności cywilnoprawnych, są to następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
4. umowy dożywocia,
5. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
6. ustanowienie hipoteki,
7. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
8. umowy depozytu nieprawidłowego,
9. umowy spółki,

(Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych 2000, Art. 1).

Podatnik, płatnik, obowiązek podatkowy

Podatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych są osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, które są stronami czynności cywilnoprawnych.

Płatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych może być:

• notariusz- od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego,
• nabywca rzeczy- od umów sprzedaży, jeżeli nabywca kupuje te rzeczy do przerobu lub do dalszej sprzedaży

(Szczodrowski G. 2007, s. 171)

Obowiązek podatkowy zdaniem Szczodrowskiego G. powstaje z chwilą:

• dokonania czynności cywilnoprawnej, a w przypadku gdy płatnikami są nabywcy rzeczy przeznaczonych do przerobu lub odsprzedaży- z chwilą wypłacenia należności. Jeżeli zawarcie umowy przenoszącej własność następuje w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uprzednio zawartej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy przenoszącej własność,
• podjęcia uchwały o podwyższeniu kapitału spółki mającej osobowość prawną,
• uprawomocnienia się orzeczenia sądu, doręczenia wyroku sądu polubownego lub zawarcia ugody,
• powołania się na okoliczność dokonania czynności cywilnoprawnej- jeżeli podatnik nie złożył deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych w terminie 5 lat od końca roku, w którym upłynął termin płatności, a którakolwiek ze stron po upływie tego terminu powołuje się przedorganami podatkowymi lub organami kontroli skarbowej na okoliczność jej dokonania; w tym przypadku obowiązek podatkowy powstaje jedynie w stosunku do podatnika, który powołał się na okoliczność dokonania czynności cywilnoprawnej

(Szczodrowski G. 2007, s. 171, 172)

Bibliografia

• Brzeziński B. (1995). Prawo podatkowe. Zarys wykładu, Difin, s. 18
• Felis P. (2015). Podatki i składki w działalności przedsiębiorców. Wydanie II, Difin, Warszawa, s. 15, 16
• Szczodrowski G. (2007). Polski system podatkowy, PWN, Warszawa, s. 171, 172
• Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.(1991), Dz.U. 1991 nr 9 poz. 31
• Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych. (2000), Dz.U. 2000 nr 86 poz. 959
• Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.(1997), Dz.U. 1997 nr 137 poz. 926

Autor: Katarzyna Rak

Treść tego artykułu została oparta na aktach prawnych. Zwróć uwagę, że niektóre akty prawne mogły ulec zmianie od czasu publikacji tego tekstu.