System wczesnego ostrzegania P. Weibela: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Zarządzania
m (Pozycjonowanie)
m (Dodawanie osieroconych)
 
Linia 24: Linia 24:
Z wyników badań prowadzonych przez P. Weibela można wywnioskować iż do prognozowania upadłości przedsiębiorstwa wystarczające są [[dane]] bilansowe oraz jako diagnostyczne należy uznać wskaźniki struktury finansowania, obrotowości i płynności.
Z wyników badań prowadzonych przez P. Weibela można wywnioskować iż do prognozowania upadłości przedsiębiorstwa wystarczające są [[dane]] bilansowe oraz jako diagnostyczne należy uznać wskaźniki struktury finansowania, obrotowości i płynności.


{{infobox5|list1={{i5link|a=[[System wczesnego ostrzegania G Weinricha]]}} — {{i5link|a=[[System wczesnego ostrzegania W. H. Beavera]]}} — {{i5link|a=[[System wczesnego ostrzegania K. Beermanna]]}} — {{i5link|a=[[Wskaźnik Altmana]]}} — {{i5link|a=[[System wczesnego ostrzegania B. Prusaka]]}} — {{i5link|a=[[System wczesnego ostrzegania C. L. Merwina]]}} — {{i5link|a=[[System wczesnego ostrzegania P.J. Fitz Patricka]]}} — {{i5link|a=[[Analiza bilansu w układzie poziomym]]}} — {{i5link|a=[[Metody porównawcze]]}} }}
{{infobox5|list1={{i5link|a=[[System wczesnego ostrzegania G Weinricha]]}} — {{i5link|a=[[System wczesnego ostrzegania W. H. Beavera]]}} — {{i5link|a=[[System wczesnego ostrzegania K. Beermanna]]}} — {{i5link|a=[[Wskaźnik Altmana]]}} — {{i5link|a=[[System wczesnego ostrzegania B. Prusaka]]}} — {{i5link|a=[[System wczesnego ostrzegania C. L. Merwina]]}} — {{i5link|a=[[System wczesnego ostrzegania P.J. Fitz Patricka]]}} — {{i5link|a=[[Analiza bilansu w układzie poziomym]]}} — {{i5link|a=[[Metody porównawcze]]}} — {{i5link|a=[[Administrator nieruchomości]]}} }}


<google>n</google>
<google>n</google>

Aktualna wersja na dzień 08:22, 20 lis 2023

Weibel zastosował w swoim badaniu analizę profilowaną oraz jednowymiarowy dychotomiczny test klasyfikacyjny. Opublikował on wyniki analizy 72 przedsiębiorstw, z czego 36 było wypłacalnych a 36 niewypłacalnych. Wszystkie te przedsiębiorstwa były klientami jednego z dużych szwajcarskich banków oraz stanowiły jednorodna grupę pod względem ich wielkości, miejsca działania, długości działania, branży oraz formy prawnej.

Do analizy Weibel wybrał 41 wskaźników opartych tylko na danych z bilansu, przetestował je, porównując wartości dla pary dwóch przeciwstawnych przedsiębiorstw (wypłacalne/niewypłacalne).Po przyjęciu hipotezy co do kierunku oczekiwanego związku pomiędzy wskaźnikiem przedsiębiorstwa wypłacalnego i niewypłacalnego oba przedsiębiorstwa z danej pary klasyfikuje się do grupy wypłacalnych lub niewypłacalnych. Następnym krokiem było porównanie wyników klasyfikacji z rzeczywistym statusem obu przedsiębiorstw. W ten sposób Weibel otrzymał błąd prognozy, liczony jako stosunek błędnie zakwalifikowanych par do liczby klasyfikowanych par. Określił zatem relatywną wartość dyskryminacyjną.

Przy wyborze 41 wskaźników Weibel kierował się trzema kryteriami:

  • analizowane wskaźniki musiały być wskazane w literaturze dotyczącej analizy wskaźnikowej
  • ich przydatność do przewidywania niewypłacalności została potwierdzona w innych badaniach
  • dodatkowe wskaźniki są wybrane za pomocą dwóch pierwszych kryteriów

Ostatecznie wybrano 6 wskaźników:

W wyniku badania P. Weibel skonstruował 3 klasy ryzyka:

  1. za przedsiębiorstwa obarczone małym ryzykiem upadłości należy uznać te, dla których wartość wszystkich 6 wskaźników leży prawdopodobnie w obszarze przedsiębiorstw wypłacalnych
  2. za przedsiębiorstwa obarczone nadzwyczajnym ryzykiem upadłości należy uznać te, dla których wartość ponad połowy z 6 wskaźników leży prawdopodobnie w obszarze przedsiębiorstw niewypłacalnych
  3. za przedsiębiorstwa ryzykowne należy uznać te, których nie można zaliczyć ano do pierwszej ani do drugiej klasy ryzyka.

Z wyników badań prowadzonych przez P. Weibela można wywnioskować iż do prognozowania upadłości przedsiębiorstwa wystarczające są dane bilansowe oraz jako diagnostyczne należy uznać wskaźniki struktury finansowania, obrotowości i płynności.


System wczesnego ostrzegania P. Weibela — artykuły polecane
System wczesnego ostrzegania G Weinricha — System wczesnego ostrzegania W. H. Beavera — System wczesnego ostrzegania K. Beermanna — Wskaźnik Altmana — System wczesnego ostrzegania B. Prusaka — System wczesnego ostrzegania C. L. Merwina — System wczesnego ostrzegania P.J. Fitz Patricka — Analiza bilansu w układzie poziomym — Metody porównawcze — Administrator nieruchomości

Bibliografia

  • Zaleska M. (2002), Identyfikacja ryzyka upadłości przedsiębiorstwa i banku: systemy wczesnego ostrzegania, Difin, Warszawa


Autor: Małgorzata Dróżdż


Źródło: „https://mfiles.pl/pl/index.php?title=System_wczesnego_ostrzegania_P._Weibela&oldid=192762”