System wczesnego ostrzegania R. Van. Frederikslusta: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Zarządzania
m (cleanup bibliografii i rotten links)
m (Pozycjonowanie)
 
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{infobox4
|list1=
<ul>
<li>[[Wskaźnik Altmana]]</li>
<li>[[System wczesnego ostrzegania D. Hadasik]]</li>
<li>[[System wczesnego ostrzegania P.J. Fitz Patricka]]</li>
<li>[[System wczesnego ostrzegania W. H. Beavera]]</li>
<li>[[Analiza dyskryminacji]]</li>
<li>[[System wczesnego ostrzegania K. Beermanna]]</li>
<li>[[System wczesnego ostrzegania E. I. Altmana]]</li>
<li>[[System wczesnego ostrzegania G Weinricha]]</li>
<li>[[System wczesnego ostrzegania P. Weibela]]</li>
</ul>
}}
R. van Frederikslust jest autorem modelu analizy dyskryminacyjnej, powstałego w roku 1978 i służącego do predykcji bankructwa przedsiębiorstw. Swoją analizę przeprowadził na próbie 40 przedsiębiorstw holenderskich, spośród których 20 stanowiły jednostki wypłacalne i 20 - niewypłacalne w latach 1954-1974. Cały ten zbiór był jednolity pod względem branży oraz wielkości.
R. van Frederikslust jest autorem modelu analizy dyskryminacyjnej, powstałego w roku 1978 i służącego do predykcji bankructwa przedsiębiorstw. Swoją analizę przeprowadził na próbie 40 przedsiębiorstw holenderskich, spośród których 20 stanowiły jednostki wypłacalne i 20 - niewypłacalne w latach 1954-1974. Cały ten zbiór był jednolity pod względem branży oraz wielkości.


Początkowo do funkcji dyskryminacyjnej zostały wprowadzone dwa wskaźniki: płynności (<math>X_1</math>) oraz rentowności (<math>X_2</math>). W zależności od horyzontu prognozy wskaźnikom tym przyporządkowano różne wagi. W rezultacie otrzymano 5 wzorów funkcji dyskryminacyjnych, dla których [[wartość]] graniczną ustalono na poziomie 0,5. Wartość funkcji otrzymana dla konkretnego przedsiębiorstwa powinna być wówczas interpretowana w ten sposób, iż Z>0,5 oznacza [[przedsiębiorstwo]] wypłacalne, natomiast Z<0,5 - niewypłacalne, a zatem wysoce zagrożone bankructwem.
Początkowo do funkcji dyskryminacyjnej zostały wprowadzone dwa wskaźniki: płynności (<math>X_1</math>) oraz rentowności (<math>X_2</math>). W zależności od horyzontu prognozy wskaźnikom tym przyporządkowano różne wagi. W rezultacie otrzymano 5 wzorów funkcji dyskryminacyjnych, dla których [[wartość]] graniczną ustalono na poziomie 0,5. Wartość funkcji otrzymana dla konkretnego przedsiębiorstwa powinna być wówczas interpretowana w ten sposób, iż Z>0,5 oznacza [[przedsiębiorstwo]] wypłacalne, natomiast Z<0,5 - niewypłacalne, a zatem wysoce zagrożone bankructwem.
<google>ban728t</google>
W celu sprawdzenia wpływu trendu podstawowych [[wskaźnik]]ów na siłę prognozy, autor zdecydował się rozszerzyć [[model]] o dwie kolejne zmienne objaśniające: wariancję miernika <math>X_1</math> (v) oraz [[błąd]] prognozy miernika <math>X_2</math> (e). W ten sposób wyprowadzono 4 funkcje dyskryminacyjne w zależności od wyprzedzenia czasowego prognozy. Funkcje autorstwa R. van Frederikslusta przedstawione zostały w tabeli 1.
W celu sprawdzenia wpływu trendu podstawowych [[wskaźnik]]ów na siłę prognozy, autor zdecydował się rozszerzyć [[model]] o dwie kolejne zmienne objaśniające: wariancję miernika <math>X_1</math> (v) oraz [[błąd]] prognozy miernika <math>X_2</math> (e). W ten sposób wyprowadzono 4 funkcje dyskryminacyjne w zależności od wyprzedzenia czasowego prognozy. Funkcje autorstwa R. van Frederikslusta przedstawione zostały w tabeli 1.


Linia 48: Linia 32:
|}
|}
gdzie liczby w nawiasach w indeksie dolnym oznaczają lata przed niewypłacalnością, dla których liczone są poszczególne wskaźniki.
gdzie liczby w nawiasach w indeksie dolnym oznaczają lata przed niewypłacalnością, dla których liczone są poszczególne wskaźniki.
<google>n</google>


Źródło: Siemińska E., ''Metody pomiaru i oceny kondycji finansowej przedsiębiorstwa'', Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2002, s. 212.
Źródło: Siemińska E., ''Metody pomiaru i oceny kondycji finansowej przedsiębiorstwa'', Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2002, s. 212.
Linia 83: Linia 69:


R. van Frederikslust doceniony został głównie za to, iż jego badania pozwalały na ocenę wpływu trendu wskaźnika na siłę prognostyczną modelu.
R. van Frederikslust doceniony został głównie za to, iż jego badania pozwalały na ocenę wpływu trendu wskaźnika na siłę prognostyczną modelu.
{{infobox5|list1={{i5link|a=[[Wskaźnik Altmana]]}} &mdash; {{i5link|a=[[System wczesnego ostrzegania D. Hadasik]]}} &mdash; {{i5link|a=[[System wczesnego ostrzegania P.J. Fitz Patricka]]}} &mdash; {{i5link|a=[[System wczesnego ostrzegania W. H. Beavera]]}} &mdash; {{i5link|a=[[Analiza dyskryminacji]]}} &mdash; {{i5link|a=[[System wczesnego ostrzegania K. Beermanna]]}} &mdash; {{i5link|a=[[System wczesnego ostrzegania E. I. Altmana]]}} &mdash; {{i5link|a=[[System wczesnego ostrzegania G Weinricha]]}} &mdash; {{i5link|a=[[System wczesnego ostrzegania P. Weibela]]}} }}


==Bibliografia==
==Bibliografia==
<noautolinks>
<noautolinks>
* Hołda A., Micherda B. (2007), ''Kontynuacja działalności jednostki i modele ostrzegające przed upadłością'', Krajowa Izba Biegłych Rewidentów, Warszawa
* Hołda A., Micherda B. (2007), ''Kontynuacja działalności jednostki i modele ostrzegające przed upadłością'', Krajowa Izba Biegłych Rewidentów, Warszawa
* Rogowski W.K., ''Możliwości wczesnego rozpoznawania symptomów zagrożenia zdolności płatniczej przedsiębiorstwa'', "Bank i kredyt" 6/1999, NBP, Warszawa 1999, s. 67-68
* Rogowski W. (1999), ''Możliwości wczesnego rozpoznawania symptomów zagrożenia zdolności płatniczej przedsiębiorstwa'', Bank i kredyt nr 6
* Siemińska E., ''Metody pomiaru i oceny kondycji finansowej przedsiębiorstwa'', Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2002, s. 212,214
* Siemińska E. (2002), ''Metody pomiaru i oceny kondycji finansowej przedsiębiorstwa'', Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń
* Zaleska M. (2002), ''Identyfikacja ryzyka upadłości przedsiębiorstwa i banku: systemy wczesnego ostrzegania'', Difin, Warszawa
* Zaleska M. (2002), ''Identyfikacja ryzyka upadłości przedsiębiorstwa i banku: systemy wczesnego ostrzegania'', Difin, Warszawa
</noautolinks>
</noautolinks>

Aktualna wersja na dzień 19:05, 18 lis 2023

R. van Frederikslust jest autorem modelu analizy dyskryminacyjnej, powstałego w roku 1978 i służącego do predykcji bankructwa przedsiębiorstw. Swoją analizę przeprowadził na próbie 40 przedsiębiorstw holenderskich, spośród których 20 stanowiły jednostki wypłacalne i 20 - niewypłacalne w latach 1954-1974. Cały ten zbiór był jednolity pod względem branży oraz wielkości.

Początkowo do funkcji dyskryminacyjnej zostały wprowadzone dwa wskaźniki: płynności () oraz rentowności (). W zależności od horyzontu prognozy wskaźnikom tym przyporządkowano różne wagi. W rezultacie otrzymano 5 wzorów funkcji dyskryminacyjnych, dla których wartość graniczną ustalono na poziomie 0,5. Wartość funkcji otrzymana dla konkretnego przedsiębiorstwa powinna być wówczas interpretowana w ten sposób, iż Z>0,5 oznacza przedsiębiorstwo wypłacalne, natomiast Z<0,5 - niewypłacalne, a zatem wysoce zagrożone bankructwem. W celu sprawdzenia wpływu trendu podstawowych wskaźników na siłę prognozy, autor zdecydował się rozszerzyć model o dwie kolejne zmienne objaśniające: wariancję miernika (v) oraz błąd prognozy miernika (e). W ten sposób wyprowadzono 4 funkcje dyskryminacyjne w zależności od wyprzedzenia czasowego prognozy. Funkcje autorstwa R. van Frederikslusta przedstawione zostały w tabeli 1.

Tabela 1.: Dwie wersje funkcji dyskryminacyjnej R. van Frederikslusta

Lata przed bankructwem Postać funkcji dyskryminacyjnej
I wersja II wersja
1
2
3
4
5

gdzie liczby w nawiasach w indeksie dolnym oznaczają lata przed niewypłacalnością, dla których liczone są poszczególne wskaźniki.

Źródło: Siemińska E., Metody pomiaru i oceny kondycji finansowej przedsiębiorstwa, Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2002, s. 212.

Modyfikacja wzorów funkcji podwyższyła łączny błąd prognozy o 0,8% (z 7,5% do 8,3%) dla wyprzedzenia rocznego, lecz dla kolejnych trzech okresów można zaobserwować obniżenie błędów, czyli polepszenie skuteczności modeli. Ogólna skuteczność systemów (czyli procent prawidłowo zaklasyfikowanych jednostek) przedstawiona jest w tabeli 2.

Tabela 2.: Ogólna skuteczność systemów wczesnego ostrzegania R. van Frederikslusta

Lata przed bankructwem Ogólna skuteczność (w %)
I wersja II wersja
1 92,5 91,7
2 82,5 83,3
3 77,5 80,6
4 72,5 77,8
5 70,0

Źródło: opracowanie własne na podstawie Rogowski W.K., Możliwości wczesnego rozpoznawania symptomów zagrożenia zdolności płatniczej przedsiębiorstwa, "Bank i kredyt" 6/1999, NBP, Warszawa 1999, s. 67-68.

R. van Frederikslust doceniony został głównie za to, iż jego badania pozwalały na ocenę wpływu trendu wskaźnika na siłę prognostyczną modelu.


System wczesnego ostrzegania R. Van. Frederikslusta — artykuły polecane
Wskaźnik Altmana — System wczesnego ostrzegania D. Hadasik — System wczesnego ostrzegania P.J. Fitz Patricka — System wczesnego ostrzegania W. H. Beavera — Analiza dyskryminacji — System wczesnego ostrzegania K. Beermanna — System wczesnego ostrzegania E. I. Altmana — System wczesnego ostrzegania G Weinricha — System wczesnego ostrzegania P. Weibela

Bibliografia

  • Hołda A., Micherda B. (2007), Kontynuacja działalności jednostki i modele ostrzegające przed upadłością, Krajowa Izba Biegłych Rewidentów, Warszawa
  • Rogowski W. (1999), Możliwości wczesnego rozpoznawania symptomów zagrożenia zdolności płatniczej przedsiębiorstwa, Bank i kredyt nr 6
  • Siemińska E. (2002), Metody pomiaru i oceny kondycji finansowej przedsiębiorstwa, Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń
  • Zaleska M. (2002), Identyfikacja ryzyka upadłości przedsiębiorstwa i banku: systemy wczesnego ostrzegania, Difin, Warszawa


Autor: Katarzyna Kowalewska


Źródło: „https://mfiles.pl/pl/index.php?title=System_wczesnego_ostrzegania_R._Van._Frederikslusta&oldid=191793”