Piotr Drzewiecki

Piotr Drzewiecki
Polecane artykuły
Karol Adamiecki Mary Parker Follett Ludwig von Mises Nurt uniwersalistyczny Prawo wzrastającej produkcji Józefa Franciszka Joteyko Charles de Freminville John Stuart Mill Reguła przekory

Piotr Drzewiecki (1865-1944) pierwszy prezydent Warszawy w niepodległej Polsce, a także pierwszy prezes Polskiego Komitetu Normalizacyjnego. Przedstawiciel nurtu uniwersalistycznego w organizacji i zarządzaniu w pierwszej połowie XX w. Piotr Drzewicki w swej całej karierze zawodowej sprawował wielokrotnie ważne funkcje. Podczas I wojny światowej członkiem Komitetu Obywatelskiego oraz burmistrzem Warszawy. W latach 1918-1921 był prezydentem stolicy. Już wtedy ujawniły się jego świetne zdolności organizatorskie. W późniejszych latach stał między innymi na czele polskiego Banku Komunalnego czy tez był prezesem Polskiego Związku Przemysłu Metalowego. Był on także założycielem pierwszej w Polsce fabryki lokomotyw w Chrzanowie.

Osiągnięcia Drzewieckiego. Był prezesem założonej w 1919 roku, Ligii Pracy. Podstawowym celem tego stowarzyszenie było szerzenie przekonania, iż celowa i wydajna praca obywateli jest podstawą ogólnej pomyślności narodu. Ponadto należy również popierać prawidłową organizację, jako iż jest ona dobrem ogólnym.

Ponadto zorganizował on w 1924 roku, I Zjazd Polskiego Naukowej Organizacji Pracy oraz Instytutu Naukowej Organizacji. Wygłosił tam swój referat pt. Ustrój administracji państwowej i samorządowej w świetle naukowej organizacji pracy. Dokument ten był protestem przeciwko biurokratyzmowi w administracji. Uważał on, iż jeśli walką z biurokratyzacją zajmują się tylko administracja, nie przynosi to żadnych pozytywnych efektów. Walkę taką powinien zając się, bowiem cały urząd. Ponadto postulował, że poprawą administracji powinna zając się oddzielna, niezależna jednostka.

Drzewiecki w swej działalności w dziedzinie organizacji i zarządzania, zajął się także problemem skuteczności. Swe przemyślenia opisał w artykule pt. Optimum pracy ludzkiej zamieszczonym w Przeglądzie organizacji. Uważał, że skuteczność jest to stosunek różnicy między wartością uzyskanego rezultatu i użytecznego do tego celu nakładu - do zużytego do tego czasu.

S = (R - N) / T, gdzie

S - skuteczność pracy wykonanej w jednostce czasu

R - rezultat pracy

N- nakład (materiały, energia, praca, kapitał)

T - czas zużyty na wykonanie określonej pracy.

Nakład Drzewiecki ukazał w osobnym wzorze.

N = M + E + O + P + K + Ś

M - koszt materiałów

E - koszt energii

O - koszty ogólne

P - robocizna

K - oprocentowanie kapitału

Ś - świadczenie publiczne.

M + E + O - robocizna

Wtedy uzyskujemy:

S = (R - np. - mK - pŚ) / T,

gdzie n, m, p to odpowiednie współczynniki.

Biorąc pod uwagę, iż P = WT, gdzie W - to stawka godzinowa, a T - czasem zużytym.

Uzyskujemy:

S = (R - nWT - mK - pŚ) / T

Przytoczone wzory, chociaż mają charakter ideowy ukazują wpływ czynnika czasu na skuteczność działania. Drzewiecki uważał, iż obecność w liczniku parametru czasu oznacza, że skróceniem czasu następuje wzrost skuteczności - w postępie arytmetycznym, a w mianowniku - w postępie geometrycznym. Oszczędność czasu była według niego postawą efektywności każdego rodzaju działalności.

Warto przytoczyć również koncepcje Drzewieckiego dotyczące zarządzania w skali makro. Chciał on, bowiem uczynić z pewnych państwowych instytucji użyteczności publicznej, jak na przykład: kolej, telekomunikacja itd., samodzielnych jednostek gospodarczych. Powoływał się w tym wypadku na Francję, gdzie koleje wówczas były spółką państwowo-prywatną.

Bibliografia

• Martyniak Z.: Historia myśli organizatorskiej. Wybitni autorzy z zakresu organizacji i zarządzania w pierwszej połowie XX w., Wyd. AE, Kraków 2002, s. 160-164
• Polski Komitet Normalizacyjny, https://www.pkn.pl/80lat/wspomnienia.html

Autor: Piotr Kaczmarczyk