Klasyfikacja nicejska

Klasyfikacja nicejska to klasyfikacja towarów i usług dla zgłoszeń znaków towarowych w Unii Europejskiej. Składa się z 45 klas, z czego klasa 1-34 dotyczy towarów, a klasy 35-45 przypisane są usługom.

Każda z klas opisana jest nagłówkiem, który zawiera informacje ogólne o towarach (usługach) znajdujących w danej kategorii. Klasy zawierają opis, który pozwala na lepsze zidentyfikowanie i przypisanie towarów i usług w przypadku zgłoszeń znaku towarowego Unii Europejskiej. Korzystanie z tych poszczególnych terminów stosowanych w Klasyfikacji Nicejskiej pozwala na uniknięcie opóźnień przy realizacji zgłoszenia znaku towarowego lub wyklucza ewentualne błędy przy tłumaczeniu nowych terminów. Standaryzacja określeń sprawia, iż klasyfikacja jest bardziej przejrzysta i czytelna, a także pozwala na szybsze przeszukiwanie baz danych.

Klasyfikację nicejską można przeszukiwać w TMclass. Jest to wyszukiwarka dostępną we wszystkich językach europejskich, a także chińskim, japońskim, koreańskim, rosyjskim i tureckim.

Przy zgłoszeniu znaku towarowego UE można modyfikować liczbę zgłaszanych klas jedynie poprzez ich ograniczenie, nie ma natomiast rozszerzenia o kolejne klasy. Zgłoszona może być dowolna liczba klas, jednak za każdą klasę wnoszona jest opłata, która obecnie wynosi 850 euro. Dodawanie kolejnych klas wiąże się zatem z dodatkową opłatą. (www.euipo.europa.eu (18.04.2018))

TL;DR

Klasyfikacja nicejska to podział towarów i usług dla zgłoszeń znaków towarowych w Unii Europejskiej. Składa się z 45 klas, które opisują różne kategorie towarów i usług. Używanie tej klasyfikacji ułatwia identyfikację i przypisanie znaków towarowych. Klasyfikację można przeszukiwać w wyszukiwarce dostępnej we wszystkich językach europejskich. Przy zgłoszeniu znaku towarowego można zmieniać liczbę klas, ale zwiększenie liczby klas wiąże się z dodatkową opłatą. Klasyfikacja nicejska jest stosowana w wielu krajach i organizacjach.

Historia

Międzynarodowa Klasyfikacja Towarów i Usług została zatwierdzona podczas Międzynarodowej Konferencji w Nicei zwanej Porozumieniem Nicejskim dnia 15 czerwca 1957 roku. Pierwszej zmiany w Klasyfikacji dokonano 14 lipca 1967 r. w Sztokholmie podczas Porozumienia Sztokholmskiego, natomiast drugiej podczas Porozumienia Genewskiego dnia 13 Maja 1977 r. Kraje tworzące Porozumienie Nicejskie tworzą wspólnotę w zakresie ochrony własności przemysłowej i mogą rejestrować znaki towarowe zgodnie z tą klasyfikacją. Ogromną zaletą Klasyfikacji Nicejskiej jest fakt, iż kraje wchodzące w skład Porozumienia Nicejskiego mogą stosować Klasyfikację jako podstawę przy rejestrowaniu znaku towarowego lub dodatkową opcję. 'Klasyfikację Nicejską stosują nie tylko kraje, sygnatariusze Porozumienia Nicejskiego dla których klasyfikacja ta jest obowiązująca, lecz również kraje uczestniczące w Porozumieniu Madryckim, dotyczącym międzynarodowej rejestracji znaków, a także w Protokóle do Porozumienia Madryckiego oraz kraje członkowskie Afrykańskiej Organizacji Własności Intelektualnej (OAPI), kraje członkowskie Afrykańskiej Regionalnej Organizacji Własności Intelektualnej (ARIPO), Biura Znaków Towarowych Benelux (BBM), oraz Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO).' (Klasyfikacja Nicejska - Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (18.04.2018))

Międzynarodowa Klasyfikacja Towarów i Usług oparta jest na klasyfikacji powstałej w 1935 roku i opracowanej przez Międzynarodowe Biuro Ochrony Własności Intelektualnej, w ramach którego powstała Międzynarodowa Organizacja OMPI.

W ramach Porozumienia Nicejskiego ustanowiono, że zmian w Klasyfikacji może dokonywać specjalnie powołany Komitet Ekspertów. W zakres jego obowiązków wchodzi m.in. wprowadzanie zmian dotyczących przeniesienia towarów z jednej klasy do drugiej, bieżące uaktualnienia listy alfabetycznej, czy zajmowanie się redagowaniem wyjaśnień. W trakcie swoich prac Komitet dokonał również wielu zmian formalnych w Klasyfikacji, a także dodał numery baz listy alfabetycznej i numery serii pozwalające znaleźć towar lub usługę na liście w innych wersjach językowych.

Wydania Klasyfikacji Nicejskiej

Pierwsza edycja Międzynarodowej Klasyfikacji Towarów i Usług została opublikowana w 1963 r., druga w 1971 r., trzecia w 1981 r., czwarta w 1983 r., piąta w 1987 r., szósta w 1992, zaś siódma w 1996 i ósma w 2001 r., dziewiąta w 2006 r., dziesiąta w 2011 r. Obecna jedenasta edycja obowiązuje od 1 stycznia 2017 r. Klasyfikacja wydawana jest w dwóch językach: angielskim i francuskim w wersji elektronicznej. Papierowego wydania zaniechano, a ostatnią tak wydaną wersją była dziesiąta.