Trening interpersonalny

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 20:36, 29 paź 2023 autorstwa Zybex (dyskusja | edycje) (cleanup bibliografii i rotten links)
Trening interpersonalny
Polecane artykuły

Trening interpersonalny jest to metoda intensywnego rozwoju osobistego poprzez doświadczenie interpersonalne, czyli bycie z innymi ludźmi. Trening opiera się na procesie grupowym, którego celem jest stworzenie warunków do rozwoju umiejętności potrzebnych w budowaniu relacji z innymi. Taka forma treningu szczególnie polecana jest profesjonalistom, którzy zamierzają pracować z ludźmi. Doświadczenia interpersonalne to całość:

  • wrażeń,
  • uczuć,
  • spostrzeżeń,
  • wyobrażeń,
  • myśli,
  • doznań somatycznych

pojawiających się w człowieku w trakcie jego spotkań z innymi ludźmi. Doświadczenia interpersonalne kształtują właściwości indywidualne oraz sposób życia. Jednym z najważniejszych momentów w czasie trwania treningu interpersonalnego jest przekazywanie informacji zwrotnych, czyli wzajemne komunikowanie informacji o nieobiektywnych reakcjach jednej osoby na postępowanie drugiej osoby. Poprzez uzyskiwanie takich informacji uczestnik treningu interpersonalnego dowiaduje się, jak jest odbierany przez innych ludzi w konkretnych sytuacjach, które wystąpiły w trakcie trwania treningu. [1].

Historia

W roku 1946 w Connecticut przeprowadzono pierwsze warsztaty grupowe dla kadry kierowniczej programów finansowanych przez rząd USA. Warsztaty te były prowadzone przez współpracowników Kurta Lewina- słynnego psychologa. Warsztaty te były prowadzone w formie seminariów, wykładów a także spotkań w grupach, podczas których omawiane były problemy uczestników napotkane w pracy. Początkowo trening ten był wykorzystywany do szkolenia kierowników, psychologów i innych ludzi, którzy profesjonalnie zajmowali się pracą z innymi ludźmi [2]. Nazwa "trening interpersonalny" została stworzona przez Jerzego Mellibrude w w 1969 roku. [3].

Rodzaje grup

Równolegle rozwijały się dwa kierunki treningu interpersonalnego:

  • "Grupy T" (training group)

Głównym celem było wyrabianie umiejętności członków grupy natomiast zaobserwowano, że dodatkowym rezultatem treningów był wzrost zaufania do ludzi, zwiększenie poczucia własnej wartości oraz elastyczności zachowania.

  • "Grupy spotkaniowe"

Głównym celem treningów był wzrost zaufania do ludzi, zwiększenie poczucia własnej wartości oraz inne cele, które w "grupach T" były uznane jako niespecyficzne konsekwencje uczestniczenia w treningach.[4]

Cechy treningu interpersonalnego

  • Wyraźny punkt podania norm pracy grupowej,
  • Wyraźny punkt zawarcia kontraktu,
  • Trening powinien trwać 40 godzin.
  • Trening skierowany jest do ludzi zdrowych więc nie jest on terapią.

W grupie treningowej po jakimś czasie wyłania się specyficzny dla treningu interpersonalnego zbiór norm i zwyczajów, czyli tak zwana kultura grupy treningowej, która odróżnia ją od innych rodzajów treningów psychologicznych[5].

Cele treningu interpersonalnego według Jerzego Mellibrudy

Według J. Mellibrudy [6]. jest pięć głównych celów treningu interpersonalnego:

  1. spostrzeganie i pojmowanie innych ludzi w trakcie kontaktów z innymi oraz i samego siebie,
  2. wyrażanie swoich myśli i uczuć,
  3. rozwiązywanie problemów i konfliktów międzyludzkich,
  4. udzielania i przyjmowania wsparcia psychologicznego
  5. kształcenie się w oparciu o doświadczenia osobiste.

Trener

Wspólnym pierwiastkiem prawie wszystkich grup treningowych jest obecność osoby profesjonalnej przygotowanej do prowadzenia treningu interpersonalnego nazywanej trenerem. Przygotowanie trenera powinno obejmować oprócz wykształcenia psychologicznego, doświadczenie jako:

  • uczestnika,
  • obserwatora,
  • asystenta innego trenera.

Przypisy

  1. Mellibruda J. (2018)
  2. Jedliński K. (red) (2008)
  3. Mellibruda J. (2018)
  4. Jedliński K. (red) (2008)
  5. Jedliński K. (red) (2008)
  6. Mellibruda J. (2018)

Bibliografia


Autor: Jakub Hamerlak