Ochotnicze hufce pracy

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 16:05, 19 gru 2023 autorstwa Zybex (dyskusja | edycje) (cleanup bibliografii i rotten links)

Ochotnicze Hufce Pracy (OHP) - państwowa jednostka budżetowa oraz instytucja rynku pracy, nad którą nadzór sprawuje minister rodziny, pracy i polityki społecznej. Celem organizacji jest działalność, która dotyczy głównie młodzieży zagrożonej wykluczeniem społecznym, a także osobom bezrobotnym do 25 roku życia[1].

TL;DR

Ochotnicze Hufce Pracy (OHP) to państwowa jednostka budżetowa i instytucja rynku pracy, której celem jest pomoc młodzieży zagrożonej wykluczeniem społecznym i osobom bezrobotnym do 25 roku życia. OHP zostały powołane w 1958 roku i od tego czasu przeszły wiele zmian. Działają na terenie całej Polski i realizują zadania związane z zatrudnieniem i edukacją młodzieży. Obecnie OHP podzielone są na jednostki opiekuńczo-wychowawcze oraz jednostki zajmujące się rozwojem zawodowym. OHP realizują różne projekty mające na celu wsparcie młodzieży, a rocznie korzysta z ich usług około 430 tysięcy osób.

Historia Ochotniczych Hufców Pracy

O okolicznościach i dacie powstania Ochotniczych Hufców Pracy możemy dowiedzieć się z Uchwały Rady Ministrów (nr 201) z dnia 13 czerwca 1958 roku. W zakres obowiązków i zadań OHP, powołanych wówczas z inicjatywy Związku Młodzieży Socjalistycznej wpisana została pomoc w rozwoju gospodarki narodowej oraz edukacja zawodowa, pracę ideowo-wychowawcze i przeszkolenie wojskowe młodzieży[2]. Dwa dni od powołania OHP, w Mikołowie powstał pierwszy ochotniczy hufiec pracy. Kolejne z nich utworzone zostały w miejscach, w których zapewniano młodzieży pracę (m. in. przy rozbudowie oświęcimskich Zakładów Chemicznych, czy w kopalniach węgla kamiennego w Turoszowie i Bogatyni). W roku 1961 utworzono pierwsze hufce dla młodocianych, a trzy lata później ich liczba wzrosła do 367. W 1982 roku, na podstawie Uchwały Rady Ministrów nr 260 z dnia 16 grudnia, Ochotnicze Hufce Pracy po odłączeniu od ruchu młodzieżowego zostały przekształcone w jednostkę organizacyjną. Następnie do lat 90. XX wieku nad OHP nadzór sprawował Minister Obrony Narodowej oraz Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych. Okres ten określony został jako “uwojskowienie" Ochotniczych Hufców Pracy. Dopiero w 1990 roku powołane zostało kierownictwo cywilne, a dwa lata później Rada Ministrów wydała rozporządzenie, które określiło i sprecyzowało nowe zasady funkcjonowania OHP[3].

System organizacyjny OHP

Na podstawie Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, Ochotnicze Hufce Pracy tworzą[4]:

  1. Komendant Główny OHP sprawujący funkcję przy Komendzie Głównej OHP w Warszawie,
  2. Komendanci wojewódzcy, którzy sprawują funkcję i realizują zadania przy komendach wojewódzkich OHP,
  3. Dyrektorzy centrów kształcenia i wychowania,
  4. Dyrektorzy ośrodków szkolenia zawodowego,
  5. Dyrektorzy centrów edukacji i pracy młodzieży,
  6. Kierownicy ośrodków szkolenia i wychowania,
  7. Kierownicy rejonowych ośrodków szkolenia zawodowego młodzieży,
  8. Komendanci hufców pracy.

Ochotnicze Hufce Pracy prowadzą swoją działalność na terenie całej Polski. Jak podaje biuletyn informacji prasowej OHP, do podstawowych jednostek zaliczamy Komendę Główną OHP w Warszawie oraz podlegające pod nią 16 Komend Wojewódzkich, 49 Centrów Edukacji i Pracy Młodzieży, a także 7 Centrów Kształcenia i Wychowania[5].

Zadania Ochotniczych Hufców Pracy

Ochotnicze Hufce Pracy realizują swoje zadania w zakresach, które zostały zawarte w Ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Są to[1]:

  • zatrudnienie oraz przeciwdziałanie marginalizacji i wykluczeniu społecznemu młodzieży,
  • kształcenie i wychowanie młodzieży.

Aktualnie podstawowe jednostki Ochotniczych Hufców Pracy podzielone są na dwie grupy, które realizują odmienne zadania. Według informacji, które umieszczono w biuletynie informacji prasowej, w Polsce działa aktualnie 214 jednostek o charakterze opiekuńczo-wychowawczym (7 Centrów Kształcenia i Wychowania, 40 Ośrodków Szkolenia i Wychowania, a także 167 Hufców Pracy). Do drugiej z grup należą natomiast jednostki, które realizują zadania na rzecz rozwoju zawodowego (wyróżnić możemy 49 Centrów Edukacji i Pracy Młodzieży, 144 Młodzieżowe Centra Kariery, 49 Młodzieżowych Biur Pracy, a także 49 Mobilnych Centrów Informacji Zawodowej)[5].

Z wsparcia i usług jednostek korzysta w skali roku łącznie około 430 tysięcy młodzieży.

Projekty realizowane i zrealizowane przez Ochotnicze Hufce Pracy

W okresie swojej działalności Ochotnicze Hufce Pracy podjęły się realizacji takich projektów jak:

  • "Od szkolenia do zatrudnienia - YEI"
  • "Od szkolenia do zatrudnienia - EFS"
  • "Stawiam na przyszłość"
  • "OHP jako realizator usług rynku pracy"
  • "Pomysł na siebie"
  • "Równi na rynku pracy"
  • "Obudź swój potencjał"
  • "Akcja Aktywizacja - EFS"
  • "Twoja wiedza - Twój sukces"


Ochotnicze hufce pracy — artykuły polecane
Izba rzemieślnicza — Urząd pracy — Zdrowie publiczne — Stowarzyszenie Księgowych — Miasto na prawach powiatu — Główny Urząd Statystyczny — Organy ZUS — Służba cywilna — Konfederacja Lewiatan

Przypisy

  1. ↑ 1,0 1,1 Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, s. 18
  2. ↑ Uchwała Rady Ministrów w sprawie organizowania i pracy ochotniczych hufców pracy Związku Młodzieży Socjalistycznej, 1958
  3. ↑ Świętokrzyska Wojewódzka Komenda OHP, Zarys historii Ochotniczych Hufców Pracy
  4. ↑ Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zadań i organizacji Ochotniczych Hufców Pracy, 2011
  5. ↑ 5,0 5,1 Biuletyn Informacji Publicznej Komendy Głównej Ochotniczych Hufców Pracy, Informacje Ogólne

Bibliografia


Autor: Szymon Piórek

Uwaga.png

Treść tego artykułu została oparta na aktach prawnych.

Zwróć uwagę, że niektóre akty prawne mogły ulec zmianie od czasu publikacji tego tekstu.


Źródło: „https://mfiles.pl/pl/index.php?title=Ochotnicze_hufce_pracy&oldid=207506”