System wczesnego ostrzegania R. Van. Frederikslusta

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 21:12, 13 lis 2023 autorstwa Zybex (dyskusja | edycje) (cleanup bibliografii i rotten links)
System wczesnego ostrzegania R. Van. Frederikslusta
Polecane artykuły

R. van Frederikslust jest autorem modelu analizy dyskryminacyjnej, powstałego w roku 1978 i służącego do predykcji bankructwa przedsiębiorstw. Swoją analizę przeprowadził na próbie 40 przedsiębiorstw holenderskich, spośród których 20 stanowiły jednostki wypłacalne i 20 - niewypłacalne w latach 1954-1974. Cały ten zbiór był jednolity pod względem branży oraz wielkości.

Początkowo do funkcji dyskryminacyjnej zostały wprowadzone dwa wskaźniki: płynności () oraz rentowności (). W zależności od horyzontu prognozy wskaźnikom tym przyporządkowano różne wagi. W rezultacie otrzymano 5 wzorów funkcji dyskryminacyjnych, dla których wartość graniczną ustalono na poziomie 0,5. Wartość funkcji otrzymana dla konkretnego przedsiębiorstwa powinna być wówczas interpretowana w ten sposób, iż Z>0,5 oznacza przedsiębiorstwo wypłacalne, natomiast Z<0,5 - niewypłacalne, a zatem wysoce zagrożone bankructwem. W celu sprawdzenia wpływu trendu podstawowych wskaźników na siłę prognozy, autor zdecydował się rozszerzyć model o dwie kolejne zmienne objaśniające: wariancję miernika (v) oraz błąd prognozy miernika (e). W ten sposób wyprowadzono 4 funkcje dyskryminacyjne w zależności od wyprzedzenia czasowego prognozy. Funkcje autorstwa R. van Frederikslusta przedstawione zostały w tabeli 1.

Tabela 1.: Dwie wersje funkcji dyskryminacyjnej R. van Frederikslusta

Lata przed bankructwem Postać funkcji dyskryminacyjnej
I wersja II wersja
1
2
3
4
5

gdzie liczby w nawiasach w indeksie dolnym oznaczają lata przed niewypłacalnością, dla których liczone są poszczególne wskaźniki.

Źródło: Siemińska E., Metody pomiaru i oceny kondycji finansowej przedsiębiorstwa, Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2002, s. 212.

Modyfikacja wzorów funkcji podwyższyła łączny błąd prognozy o 0,8% (z 7,5% do 8,3%) dla wyprzedzenia rocznego, lecz dla kolejnych trzech okresów można zaobserwować obniżenie błędów, czyli polepszenie skuteczności modeli. Ogólna skuteczność systemów (czyli procent prawidłowo zaklasyfikowanych jednostek) przedstawiona jest w tabeli 2.

Tabela 2.: Ogólna skuteczność systemów wczesnego ostrzegania R. van Frederikslusta

Lata przed bankructwem Ogólna skuteczność (w %)
I wersja II wersja
1 92,5 91,7
2 82,5 83,3
3 77,5 80,6
4 72,5 77,8
5 70,0

Źródło: opracowanie własne na podstawie Rogowski W.K., Możliwości wczesnego rozpoznawania symptomów zagrożenia zdolności płatniczej przedsiębiorstwa, "Bank i kredyt" 6/1999, NBP, Warszawa 1999, s. 67-68.

R. van Frederikslust doceniony został głównie za to, iż jego badania pozwalały na ocenę wpływu trendu wskaźnika na siłę prognostyczną modelu.

Bibliografia

  • Hołda A., Micherda B. (2007), Kontynuacja działalności jednostki i modele ostrzegające przed upadłością, Krajowa Izba Biegłych Rewidentów, Warszawa
  • Rogowski W. (1999), Możliwości wczesnego rozpoznawania symptomów zagrożenia zdolności płatniczej przedsiębiorstwa, Bank i kredyt nr 6
  • Siemińska E. (2002), Metody pomiaru i oceny kondycji finansowej przedsiębiorstwa, Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń
  • Zaleska M. (2002), Identyfikacja ryzyka upadłości przedsiębiorstwa i banku: systemy wczesnego ostrzegania, Difin, Warszawa


Autor: Katarzyna Kowalewska