Narodowe systemy innowacji

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 16:22, 11 paź 2023 autorstwa Sw (dyskusja | edycje) (Dodanie MetaData Description)
Narodowe systemy innowacji
Polecane artykuły


Narodowe systemy innowacji - zespół różnych instytucji które łącznie i indywidualnie biorą udział w rozwoju i dyfuzji nowych technologii oraz konstrukcję instytucjonalną w której rządy i stosowane przez nie formy polityki wspierają proces innowacji; innymi słowy NSI oznacza całokształt powiązanych ze sobą instytucjonalnych i strukturalnych czynników w gospodarce narodowej i społeczeństwie, które generują, selekcjonują i wchłaniają innowacje technologiczne wyzwalając procesy uczenia się. [[[Praca]] zbiorowa pod red. E. Okoń - Horodyńskiej Katowice 2000 s. 120].

Cechy NSI

W ramach tego systemu źródła innowacji wiążą się przede wszystkim z podmiotami zajmującymi się badaniami naukowymi, ich praktyczne wykorzystanie z podmiotami zajmującymi się rozwojem produkcji i usług bazujących na wynikach tych badań.

Wśród najważniejszych cech NSI należy wyróżnić instytucjonalne czynniki, które odróżniają jeden kraj od drugiego. Czynniki te odnoszą się m.in. do:

  • struktury i jakości systemu edukacyjnego i jego efektów,
  • rodzaju instytucji badawczo-rozwojowych i ich zdolności do dyfuzji technologii,
  • form instytucjonalnego finansowania i ich wrażliwość na ryzyko,
  • instytucji prawnych i ochronie własności intelektualnej,
  • aktywności innowacyjnej obejmującej np. lokalny popyt na innowacje technologiczne, prywatną i publiczną aktywność inwestycyjną w przedsięwzięcia innowacyjne, efektywność szkoleń, poziom rywalizacji pomiędzy firmami, itd. [Ewa Okoń-Horodyńska, Katowice 1998 s. 64].

Instytucje generujące innowacje

W każdym kraju można wyróżnić cztery rodzaje instytucji, które powinny generować procesy innowacyjne i odpowiadające im działania:

  • firmy, zwłaszcza te, które inwestują w generowanie zmian w aktywności innowacyjnej,
  • uniwersytety i instytucje prowadzące badania podstawowe, stosowanie i odpowiadające im szkolenia,
  • mieszane publiczne i prywatne instytucje, prowadzące podstawową edukację i trening zawodowy,
  • rządy, finansujące i prowadzące zróżnicowane działania, które promują i regulują zmiany technologiczne.

Bibliografia

  • Okoń-Hordyńska E. (red.) (2000), Państwo Narodowe a proces globalizacji, Akademia Ekonomiczna im. Karola Adamieckiego, Katowice, s. 120.
  • Okoń-Horodyńska E. (1998), Narodowy System Innowacji w Polsce, Katowice, s. 64.

Autor: Anna Solarz