Relatywizm kulturowy
| Relatywizm kulturowy |
|---|
| Polecane artykuły |
Relatywizm kulturowy postawa przeciwna do etnocentryzmu. Samo słowo relatywizm oznacza uznanie, że odmienne teorie i wartości mogą być słuszne. Jest to umiejętność zauważenia mnogości i różnorodności kultur oraz historycznych uwarunkowań odrębności kulturowych bez ich niewłaściwego oceniania. Postawa taka pozwala zrozumieć sposoby działania i myślenia różnych społeczności, mając na uwadze, że jest to możliwe tylko w odniesieniu do przypisanych tym społecznościom symboli, wartości, znaczeń, własnych, specyficznych reguł. Relatywizm kulturowy w swych założeniach dąży do postaw tolerancji i szcunku.
W wielu państwach takich jak Stany Zjednoczone, Niemcy czy Welka Brytania wielokulturowość to zjawisko występujące na co dzień, dlatego bardzo często dochodzi do schodzenia się różnych ludzi, kultur i przyzwyczajeń, co prowadzi do tworzenia pewnych postaw, którą między innymi jest tzw. postawa relatywizmu kulturowego. Mówi ona o tym, że każda kultura ma identyczne prawo rozwoju i istnienia. Nie można dokonywać podziału na kultury lepsze i gorsze, ponieważ każda z nich kształtowała się w odrębnych środowiskach. Relatywizm kultury został uformowany w otoczeniu najbliższych partnerów, a najbardziej uczniów F. Boasa. Za najbardziej popularnych i ustosunkowanych relatywistów byli uważani R. Benedict i M. Herskovits. (J.Majcherek 1995, s. 9-10)
Możemy uwidocznić, że od początku dziejów świata na całym jego obszarze były ludy, które były gotowe zaakceptować kulturę i zwyczaje ludów odmiennej krwi. Duża różnorodność metod i sposobów społecznych, które zostały stworzone i udoskonalone przez człowieka w różnych kulturach jest równie możliwa opierając się o wrodzone umiejętności. Jedną podstawową rzeczą, która wiąże ze sobą ludzi jest rodzaj ich kultury - te same nawyki i sposób życia. (R.Benedict 2011, s. 565-566)
TL;DR
Relatywizm kulturowy to postawa, która uznaje, że odmienne teorie i wartości mogą być słuszne. Polega na zrozumieniu różnorodności kultur i szanowaniu ich odrębności. Relatywizm kulturowy ma na celu promowanie tolerancji i szacunku. Język jest ważnym elementem kultury, a lingwistyka jest jedną z dziedzin wspierających relatywizm kulturowy. Istnieje wiele odmian relatywizmu kulturowego, takich jak relatywizm etyczny, prawdy, rozumu, postrzegania, pojęciowy i językowy. Relatywizm kulturowy jest przydatny w badaniu różnic kulturowych, ale budzi również kontrowersje. Istnieją trzy główne wymiary relatywizmu kulturowego: metodologiczny, filozoficzny i praktyczny.
Język a relatywizm kulturowy
Językoznawstwo i lingwistyka to jedna z dziedzin pomagających od bardzo dawna za intensywny magazyn argumentów dla relatywizmu kulturowego. Musimy pamiętać, że jedną z najważniejszych rzeczy, która posiada każda kultura jest język. Jest on istotnym elementem danej kultury oraz to właśnie w nim są prezentowane wszystkie analizy i interpretacje jakie są dostarczane badaczom terenowym. Wszelkie informacje oraz wiadomości na temat danej kultury czerpiemy ze sprawozdań terenowych, tworzonych przez badaczy, którzy posługują się własnym ujednoliconym językiem. Występuje pewna dyscyplina i rygoryzm językowy ze względu na poprawność metodologiczną i fachowość terminologiczną. (J.Majcherek 1995, s. 25)
Jeśli chodzi o przypadki poszczególne relatywizmu kulturowego można wyróżnić takie odmiany jak:
- relatywizm etyczny (moralny)
- relatywizm prawdy
- relatywizm rozumu
- relatywizm postrzegania
- relatywizm pojęciowy
- relatywizm językowy
Najbardziej rozpoznawalne w naukach społecznych jest wyróżnienie dwóch stron powszechnej tezy relatywistycznej na relatywizm kulturowy - względność etyczna i relatywizm kulturowy - względność poznawcza. (W.J. Burszta 1992, s. 55-56)
Dzięki takiemu podejściu możliwe jest uniknięcie pochopnych ocen w kontaktach z innymi grupami i społeczeństwami. Stanowisko relatywizmu kulturowego zaleca się przyjąć w badaniu różnic kulturowych, co ułatwi dokładniejsze poznanie istoty, źródeł i konsekwencji tych różnic.
Umiejętność określenia różnic w sposobie myślenia, zachowania, odczuwania różnych grup i kategorii ludzi jest bardzo ważna zwłaszcza dla obcokrajowców pracujących poza granicami swojego kraju. Szczególnie menadżerowie i eksperci do spraw rozwoju powinni uwzględniać specyfikę kultury danej społeczności, jeżeli chcą mieć na nią wpływ. Należy również zauważyć, że koncepcja ta budzi jednak wiele wątpliwości i kontrowersji, gdyż może popadać w różnego rodzju sprzeczności, np. równoprawnie traktując odmienne kultury, jednocześnie sankcjonuje absolutystyczne reguły wielu z nich, które mogą być brutalne i nieetyczne (J. Majcherek 2004, s. 96-109).
Wymiary relatywizmu kulturowego
Relatywizm kulturowy jako systematyczna doktryna teoretyczna został sformułowany w połowie XX wieku. Za głównego inicjatora i ideologa doktryny relatywizmu kulturowego uważa się M Herskovits'a. Wyodrębnił on trzy wymiary tej orientacji:
- Relatywizm metodologiczny - wyraża pewne wskazówki i zalecenia badawcze, obejmuje m.in. "takie postulaty jak:
- - zachowanie maksymalnego obiektywizmu przy opisywaniu systemów kulturowych, co jest możliwe poprzez:
- - unikanie pojęć wartościujących i sądów oceniających
- - zaniechanie ingerencji i prób zmiany badanej kultury
- Relatywizm filozoficzny - służy analizie:
- - ontologiczno-aksjologicznej, badającej istotę wartości kultur
- - epistemologicznej - ustalającej charakter kulturowych determinant procesów mentalnych, procedur poznawczych i motywów działań ludzkich"
- Relatywizm jako postawa praktyczna wobec problemów zastosowania powyższych zasad, reformy i zmiany społeczno-kulturowej (J. Majcherek 1995, s. 12).
Podobnej klasyfikacji dokonał D. Bidney, który wyróżnił jeszcze jeden, czwarty wymiar. Jest to
- Relatywizm kulturowy rozumiany jako "przewodnik po ewaluacji, systemów wartości, szczególnie etyki, polityki i estetyki" (Z. Gierszewki 2000, s. 22).
Bibliografia
- Burszta W.J. (1992), Wymiary antropologicznego poznania kultury wyd.UAM Poznań
- Gierszewski Z. (2000), Kultura, moralność, względność, Wydawnictwo naukowe UAM, Poznań
- Hofstede G.(2000), Kultury i organizacje, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa, s. 42
- Majcherek J. A.(1995), Relatywizm kulturowy, Uwarunkowania i konsekwencje pewnej doktryny, Wydawnictwo naukowe WSP, Kraków, s. 9-10,25
- Majcherek J. A. (2004), Źródła relatywizmu w nauce i kulturze XX wieku, Kraków
- Mamzer H.(2001) Wielokulturowość – czy wyzwolenie z więzów entocentryzmu?, s. 1-3
- Ruth Benedict (2011),Wzory kultury Wydawnictwo MUZA S.A., s. 565-566
- Sztompka P. (2002), Socjologia. Analiza społeczeństwa, Wydawnictwo Znak, Kraków, s. 245, 255
Autor: Małgorzata Rogowicz, Agnieszka Chojnowska
