Różnorodność biologiczna
| Różnorodność biologiczna |
|---|
| Polecane artykuły |
Różnorodność biologiczna (ang. Biodiversity)- to bogactwo i rozmaitość form życia. Pojęcie to jest ogólne i elastyczne, dlatego pasuje do opisania różnych problemów i badań. Bioróżnorodność jest użyteczna w organizowaniu działań ochronnych każdego szczebla. (B. Dobrzańska, G. Dobrzański, D. Kiełczewski 2009, s. 116)
„Obejmuje wielorakość gatunków, biocenoz, ekosystemów, krajobrazów oraz genów. Jest czynnikiem kształtującym biosferę, a jej istnienie zapewnia prawidłowe funkcjonowanie przyrody i bezpośrednio wpływa na warunki bytowania człowieka.” (G. Łabno 2007, s. 330)
„Do różnorodności biologicznej zalicza się także odmiany i rasy gatunków wytworzonych przez człowieka w ramach hodowli.” (Encyklopedia Gazety Wyborczej 2005, s. 140)
Poziomy bioróżnorodności
Różnorodność biologiczną (nazywaną również bioróżnorodnością) możemy rozpatrywać na różnych poziomach systemu żywej materii. Głównie omawia się niżej wymienione poziomy bioróżnorodności:
- Genetyczny- różnorodność genetyczna znajdująca się wewnątrz gatunku lub populacji, wyrażana przeważnie przez poziom heterozygotyczności;
- Gatunkowy- ilość gatunków przypadająca na jednostkę obszaru lub ich liczba w tym środowisku;
- Ekosystemalno-siedliskowy (ekologiczny)- dotyczy systemów ekologicznych, jest to wielorakość oraz odmienność siedlisk, utrzymująca różnorodność zasiedlonych w nich grup organizmów oraz ich biocenoz (B. Dobrzańska, G. Dobrzański, D. Kiełczewski 2009, s. 116-117).
Różnorodność biologiczna w Polsce
Bioróżnorodność w Polsce jest wystarczająco dobrze znana. Na jej terenie istnieje ok. 70 tys. gatunków, obejmujących:
- gatunki roślin naczyniowych – ok. 2,7 tys.
- gatunki zwierząt – 33-45 tys. (w tym gatunki kręgowców – ok. 600).
Różnorodność biologiczna w Polsce jest dość duża, gdyż zajmuje obszary morskie, nadmorskie, nizinne i górskie. Na jej terytorium sporo gatunków posiada własne granice zasięgów (północne, południowe, wschodnie i zachodnie), ponieważ Polska usytuowana jest na pograniczu dwóch klimatów: kontynentalnego oraz atlantyckiego (Encyklopedia Gazety Wyborczej 2005, s. 141).
Ochrona różnorodności biologicznej w Unii Europejskiej
Ochrona bioróżnorodności to jeden z czterech głównych zakresów działania Unii Europejskiej od kilku lat. Jednak pomimo tego do 2010 r. nie zatrzymano procesów utraty różnorodności biologicznej. Dlatego też, właśnie wtedy powstała Strategia: „Nasze ubezpieczenie na życie i nasz kapitał naturalny- Unijna strategia ochrony różnorodności biologicznej na okres do 2020”, której głównym celem jest zatrzymanie procesów straty bioróżnorodności oraz zniszczenia zastosowania ekosystemów w państwach Unii Europejskiej do 2020 r. Wiążę się to z szybszym przejściem UE na gospodarkę, która jest proekologiczna (korzysta z zasobów naturalnych) oraz odbudową ekosystemów.
Nowa Strategia uświadamia nam, że coraz poważniej myślimy o ochronie bioróżnorodności, gdyż jest to pierwsze takie ujęcie, w którym wyznaczone są konkretne daty oraz mierzalne korzyści z celów, które zostaną osiągnięte.
Uwzględnia Ona również, że bioróżnorodność poza wartością samą w sobie, posiada także istotną wartość gospodarczą, która bardzo rzadko jest brana pod uwagę w rachunku ekonomicznym.
Strategia ta jest wraz z Programem Natura 2000 czołowym narzędziem UE pomagającym działać przeciw stratom bioróżnorodności (J. Sienkiewicz 2013, s. 45-50).
Utrata bioróżnorodności
Utrata różnorodności biologicznej powoduje znaczące skutki w: środowisku, gospodarce i społeczeństwie na całym świecie.
Ubytki bioróżnorodności wywołują załamanie wielu czynności ekosystemów o zasadniczej wadze dla podtrzymania zdrowia ludności, tj. bezpieczeństwo żywnościowe, woda pitna, czyste powietrze oraz środki lecznicze.
Strata różnorodności biologicznej wpływa również na zatrudnienie, gdyż jedna szósta miejsc zatrudnienia w Europie jest w różnoraki sposób powiązana z przyrodą oraz bioróżnorodnością (J. Sienkiewicz 2013, s. 45-46).
Wyginięcie któregokolwiek gatunku na Ziemi powoduje trwały ubytek w różnorodności biologicznej, gdyż umiera gatunek, a wraz z nim kombinacja genów. Skutkiem tego jest mniej zrównoważony ekosystem. Dlatego też konstruuje się programy zatrzymania gatunków, które są zagrożone wyginięciem:
- In situ (w środowisku życia)
- Ex situ (poza środowiskiem życia)
(Encyklopedia Gazety Wyborczej 2005, s. 141).
Bibliografia
- Dobrzańska B., Dobrzański G., Kiełczewski D. (2009), Ochrona środowiska przyrodniczego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
- Encyklopedia Gazety Wyborczej, (2005), Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
- Grzywacz, A. (2015), Gatunkowa różnorodność biologiczna grzybów terenów leśnych, "Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej", zeszyt 44, s. 239-253.
- Kalinowska A. (2015), Różnorodność biologiczna w miastach–„ofiara” czy „beneficjent” zmian klimatu?, "Miasto Idealne–Miasto Zrównoważone", s. 61-69.
- Łabno G. (2007), Ekologia słownik encyklopedyczny, Wydawnictwo Europa, Wrocław
- Marczak D., Pepłowska-Marczak D., Masiarz J., Tyburski Ł. (2018), Pożar i przypłaszczek jako czynniki kształtujące różnorodność biologiczną borów sosnowych w Kampinoskim Parku Narodowym, "Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej", zeszyt 54
- Sienkiewicz J. (2013), Ochrona różnorodności biologicznej w krajach UE do 2020 r.–nowa strategia europejska., "Polish Journal of Agronomy", nr 14, s. 45-52.
Autor: Aleksandra Zięba
