Robert Giffen

Robert Giffen
Polecane artykuły
John Maynard Keynes John Richard Hicks Oskar Lange Milton Friedman Gary Becker Joseph Stiglitz Arthur Okun George Soros Czarny wtorek

Robert Giffen (1837-12 kwietnia 1910) był brytyjskim statystykiem i ekonomistą. Urodział się w miejscowości Strathaven, Lanarkshire. Jako syn właściciela sklepu spożywczego kształcił się w lokalnej szkole, a swoje dzieciństwo spędził w stosunkowo skromnym sąsiedztwie. Wstąpił do biura adwokackiego w Glasgow, gdzie spędzał większość swojego czasu, uczęszczając również na kursy na uniwersytet. Skierował się w stronę dziennikarstwa i po zakończeniu pracy w "Stirling Journal" przeniósł się do Londynu w roku 1862 i tam dołączył do personelu "The Globe". W 1868 roku został zastępcą redaktora w "Ekonomiście", a w 1973 jego usługi jako publicysty gospodarczego były zapewnione w "Daily News", a później w "The Times".

Jego bardzo dobra reputacja jako dziennikarza finansowego i statystyka wzrastała przez wiele lat i doprowadziła go w 1876 roku do stanowiska szefa wydziału statystyki w Izbie Handlu. W 1882 roku został asystentem ministra, a wkońcu głównym kontrolerem (1892). Przeszedł na emeryturę w 1897 roku a mimo to jego pozycja jako najważniejszego doradcy statystycznego rządu nie pozwoliła mu odpocząć. Sporządzał wiele sprawozdań, opublikował wiele artykułów o tematyce finansowej oraz działał jako audytor rządowy. Jego najważniejszymi publikacjami były: "Koleje Amerykańskie jako inwestycje" (1874r.), "Eseje o finansach" (1879 i 1884r.), "Postęp klasy robotniczej" (1884), "Wzrost kapitału" (1890). W latach 1882-1884 był prezesem Towarzystwa Statystycznego. W kolejnych latach brał znaczący udział w publicznych kontrowersjach związanych z finansami i opodatkowaniem, a jego wysoki autorytet i doświadczenie praktyczne były powszechnie rozpoznawane. Zmarł nagle 12 kwietnia 1910 roku w Szkocji.

Dla ekonomii wsławił się sformułowaniem tzw. paradoksu Giffena, w którym opisał wyniki swoich badań. W paradoksie tym mowa jest o takiej sytuacji ekonomicznej, w której mimo wzrostu cen dóbr podstawowych, nazywanych dobrami Giffena (np. chleb), popyt na te dobra wciąż rośnie. Warunkiem zaistnienia tego paradoksu są relatywnie niskie dochody konsumentów.

Bibliografia

• Roger S. Mason "Robert Giffen and the Giffen paradox", Allan, Oxford 1989r.
• Begg D., Fischer S., Dornbusch R., Ekonomia: mikroekonomia, PWE, Warszawa 2000

Autor: Sebastian Malik