Zasada ciągłości

Zasada ciągłości
Polecane artykuły
Polityka rachunkowości Zasady rachunkowości Zasada memoriałowa Rachunkowość Sprawozdanie finansowe Konto wynikowe Konto księgowe Sprawozdanie finansowe - informacja dodatkowa Struktura bilansu

Zasada ciągłości to jedna z sześciu nadrzędnych zasad rachunkowości, będących normami prowadzenia ksiąg rachunkowych przy sporządzaniu sprawozdania finansowego, z których wynikają szczegółowe zasady wyceny poszczególnych grup aktywów i pasywów oraz ustalania elementów kreujących wynik finansowy jednostki gospodarczej. Zasada odnosi się do ciągłości i kontynuacji działalności i zakłada, że jednostka gospodarcza będzie kontynuowała działalność w najbliższych latach, dlatego w sposób nieprzerwany powinna stosować obrane zasady oraz jednakowo w ciągu kolejnych lat działalności, selekcjonować operacje, wyceniać majątek i wynik finansowy.

Zasada ciągłości sformułowana jest w Art. 5. ustawy o rachunkowości:

1. Przyjęte zasady rachunkowości należy stosować w sposób ciągły, dokonując w kolejnych latach obrotowych jednakowego grupowania operacji gospodarczych na kontach,wyceny aktywów, w tym także dokonywania odpisów amortyzacyjnych (umorzeniowych), pasywów, ustalania wyniku finansowego i sporządzania sprawozdań finansowych; wykazane w bilansie zamknięcia stany aktywów i pasywów należy ująć w tej samej wysokości w bilansie otwarcia następnego roku obrotowego.

2. Przy wycenie aktywów i pasywów oraz ustaleniu wyniku finansowego przyjmuje się, że jednostka będzie kontynuowała w dającej się przewidzieć przyszłości działalność gospodarczą w nie zmniejszonym istotnie zakresie, chyba że jest to niezgodne ze stanem faktycznym lub prawnym.

Istota zasady ciągłości

Zasada ciągłości ma na celu zapewnienie porównywalności informacji przedstawionych w sprawozdaniach finansowych przedsiębiorstwa, przedstawianych w ciągu kolejnych lat prowadzenia działalności. Porównywalność dokumentów z różnych lat jest możliwa przez stosowanie z okresu na okres obranych rozwiązań dotyczących:

• wpisywania tego samego typu operacji w zbiory wykazywane w tych samych pozycjach sprawozdania finansowego,
• zasad wyceny składników aktywów i pasywów, w tym również sposobów amortyzowania środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych,
• ustalania wyniku finansowego,
• ustalania przepływów pieniężnych z działalności operacyjnej.

Zasada ciągłości nakazuje również, aby stany aktywów i pasywów wykazywane w księgach rachunkowych na dzień ich zamknięcia, zawierać w tej samej wysokości w księgach rachunkowych otwieranych na następny rok obrotowy.

W celu zapewnienia porównywalności sprawozdań finansowych, koniecznym jest informowanie użytkowników o zmianach. Aby ułatwić użytkownikom porównywanie sprawozdań finansowych w czasie, powinno się zamieszczać w tworzonych sprawozdaniach odpowiednie informacje dotyczące okresów poprzedzających. Zwiększa to wartość porównawczą dokumentu. Dzięki temu łatwiejsze jest rozpoznanie dynamiki wartości wielkości ekonomicznych oraz zmian ich struktury. W znacznym stopniu umożliwia to właściwą ocenę majątku i sytuacji finansowej przedsiębiorstwa oraz przewidywania dotyczące przyszłych wyników finansowych.

Rodzaje ciągłości

Wyróżniane są dwa rodzaje ciągłości:

• ciągłość formalna
• ciągłość merytoryczna.

Ciągłość formalna to stosowanie w każdym kolejnym roku sprawozdawczym tej samej struktury sprawozdania finansowego oraz formy informacji w nim umieszczonych.

Ciągłość merytoryczna polega na używaniu w każdym roku sprawozdawczym takich samych metod wyceny aktywów i pasywów, ustalania wyniku finansowego oraz przepływów pieniężnych.

Warunki odstąpienia od zasady ciągłości

Dostosowanie się do do zasady ciągłości, nie jest równoznaczne z bezwzględnym używaniem raz przyjętych metod. Dopuszcza się odejście od zasady ciągłości gdy istnieje ważna przyczyna wprowadzenia zmiany:

• zmiana przepisów prawa,
• dostosowanie się do wskazać kontroli zewnętrznej,
• dostosowanie się do rozwiązań grupy kapitałowej,
• ważne zmiany przedmiotu działania,
• ważne zmiany struktury organizacyjnej.

Treść tego artykułu została oparta na aktach prawnych. Zwróć uwagę, że niektóre akty prawne mogły ulec zmianie od czasu publikacji tego tekstu.

Bibliografia

• Frymark I. (2008), Elementy rachunkowości - zasady rachunkowości uproszczone formy rachunkowości, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa
• Fedak Z. (2005), Zasady wyceny aktywów i pasywów bilansu oraz ustalania wyniku finansowego, "Rachunkowość", Zeszyt specjalny: Zamknięcie roku 1997
• Kozłowska A. (2018), Próba identyfikacji podstawowych czynników determinujących jakość sprawozdań finansowych, "Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu", Nr 503, s. 243-258
• Krzywda D. (2006), Problem stosowania zasady ciągłości w rachunkowości jednostek gospodarczych, "Zeszyty Naukowe Akademii Ekonomicznej w Krakowie", Z. 702, s. 23-37
• Krzywda D. (2007), Nadrzędne zasady rachunkowości a ich adekwatność do regulacji określającyh merytoryczną poprawność sparozdań finansowych, "Zeszyty Naukowe Akademii Ekonomicznej w Krakowie", Z. 750, s. 21-34
• Kot R. (2017), Sprawozdania finansowe jako źródło podstawowej informacji o działalności przedsiębiorstwa, WSPiA Rzeszowska Szkoła Wyższa
• Zaleska M. (2012), Ocena kondycji finansowej przedsiębiorstwa przez analityka biznesowego, Oficyna Wydawnicza - Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, Warszawa
• Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości., Dz.U. 1994 nr 121 poz. 591

Autor: Szymon Gregorczyk