Poczta elektroniczna

Poczta elektroniczna
Polecane artykuły
Web 2.0 Komunikator internetowy PHP JavaScript HTTP Java Technologia FLASH Blockchain Portal internetowy

Poczta elektroniczna to współcześnie jedna z najpowszechniejszych form korespondencji (A. Norwa 2014, s. 11). Według P. Wróbla komunikacja za pomocą poczty elektronicznej jest to „proces pozwalający na przekazywanie informacji, emocji, umiejętności poprzez sieć komputerową między nadawcą a odbiorcą, realizowanym w określonym kontekście” (P. Wróbel 2010, s. 116). Przywołując słowa P. Wróbla poczta elektroniczna generuje ogrom korzyści i zagrożeń. W największym stopniu pocztę elektroniczną można porównać do komunikacji pisemnej pomimo tego, że pomiędzy nimi występują znaczące różnice (P. Wróbel 2010, s. 116). Poczta elektroniczna stała się bardzo popularna na przestrzeni lat nie tylko dzięki swej prostocie, ale także możliwości przesyłania nie tylko wiadomości tekstowych, ale także danych w postaci arkuszy, zdjęć i innych form (P. Jankowski 2002, str. 88).

TL;DR

Poczta elektroniczna jest popularną formą komunikacji, ale narażona jest na zagrożenia wirusami komputerowymi. Użytkownik powinien być ostrożny i instalować oprogramowanie antywirusowe. Poczta elektroniczna powstała w latach 60. XX wieku i od tego czasu była rozwijana. Jest wygodna i umożliwia szybką wymianę informacji, ale ma też swoje wady i zagrożenia. Komunikacja za jej pomocą jest podobna do tradycyjnej komunikacji pisemnej, ale ma dodatkowe funkcje, takie jak przesyłanie różnorodnych danych.

Poczta elektroniczna a zagrożenia wirusami komputerowymi

Przywołując słowa P. Jankowskiego, poczta elektroniczna staje się coraz powszechniejszą metodą przekazu informacji. Stanowi jedną z najbardziej popularnych usług internetowych. Z tego powodu narażona jest na zagrożenia w postaci wirusów komputerowych. Według autora tekstu wirusy stwarzane są dla rozmaitych celów. Jeden z motywów projektowania wirusów stanowi chęć ujawnienia niesprawności systemów komputerowych. Kolejna pobudka to pragnienie ukazania zdolności programistycznych przez informatyków. Wirusy można zakwalifikować do dwóch kategorii: niegroźne, czyli zazwyczaj są to pojawiające się komunikaty oraz groźne, które potrafią zniszczyć między innymi dyski twarde (P. Jankowski 2002, s. 88-89).

Ochrona poczty przed wirusami komputerowymi

Według P. Jankowskiego użytkownik urządzenia elektronicznego w całości odpowiedzialny jest za występowanie wirusów na jego poczcie elektronicznej. Autor wymienia poszczególne sposoby radzenia sobie z wirusami: „usuwanie listów od nieznajomych oraz nieotwieranie podejrzanych załączników” (P. Jankowski 2002, s. 89). W gestii użytkownika pozostaje zainstalowanie oprogramowania antywirusowego oraz aktualizacja najnowszych wersji poczty elektronicznej. Pomimo zalecanych czynności prewencyjnych wirusy mogą się rozprzestrzeniać. Jeden z powodów to fakt, iż wirusy mają zdolność mutacji (P. Jankowski, 2002, s. 89).

Geneza powstania poczty elektronicznej

Poczta elektroniczna stanowi jedną z najstarszych metod komunikacji opierających się na zasobach informatyki. Według M. Chrobaka jej zalążki sięgają pierwszych systemów informatycznych, tzn. poczta elektroniczna powstała około lat 60. XX wieku. Komunikaty tekstowe nie posiadały określonych, uporządkowanych cech. W latach 70. XX wieku sformułowano dokument RFC 651[1], którego celem było zdefiniowanie formatu wiadomości poczty elektronicznej. Wraz z powstaniem dokumentu, na rynku pojawił się pierwszy program: „mail”. Aktualnie istnieje możliwość wysłania wiadomości elektronicznej programem „mail” przy zastosowaniu obowiązujących standardów dokumentu RFC 651[1]. Na przestrzeni lat ilość urządzeń elektronicznych staje się coraz większa. Tradycyjny program nie jest dostosowany do zmian technologicznych. W związku z tym „wprowadzono szereg usprawnień do protokołu pocztowego, tak po stronie serwerowej, niewidocznej dla użytkownika, jak i po stronie klienta, gdzie wymagane jest od użytkownika podjęcie stosownych kroków” (M. Chrobak 2013, s. 1).

Poczta elektroniczna a komunikacja pisemna

Cecha wspólna pomiędzy elektronicznym a tradycyjnym sposobem komunikacji to fakt, iż miejsce, w którym znajduje się użytkownik, nie ma znaczenia i nie wpływa na tok konwersacji. Nie ma możliwości uzyskania natychmiastowego sprężenia zwrotnego. Natomiast cechami wyróżniającymi pocztę elektroniczną są (P. Wróbel 2012, s. 65):

• łatwość w przekazaniu komunikatu dla większej ilości użytkowników niż poprzez tradycyjną pocztę,
• szybsze otrzymania sprężenia zwrotnego, czyli szybsza dynamika rozmowy,
• możliwość przesyłania różnorodnych danych.

Przywołując słowa P. Wróbla, komunikacja za pomocą poczty elektronicznej związana jest z szeregiem wad i zagrożeń. Stosowanie poczty elektronicznej nie może być jednoznacznie ocenione (P. Wróbel 2012, s. 66).

Bibliografia

• Chrobak M. (2013), Występujące Zagrożenia w Poczcie Elektronicznej, ”Szybkobieżne Pojazdy Gąsienicowe”, nr 2, s. 1
• Jankowski P. (2002), Zagrożenie wirusami komputerowymi, ” Protokół IP wersja 6. Telekomunikacja i Techniki Informacyjne”, nr 1-2, s. 88-89
• Norwa A. (2014), Formuły grzecznościowe w korespondencji elektronicznej studentów do pracowników uniwersytetu, ”Media - Kultura - Komunikacja Społeczna”, nr 10/3, s. 11-12
• Wróbel P. (2010), Skala i sposób wykorzystania poczty elektronicznej w organizacjach ”Współczesne Zarządzanie = Contemporary Management Quarterly”, nr 4, s. 116
• Wróbel P. (2012), Konsekwencje stosowania poczty elektronicznej z perspektywy organizacji i pracowników, „E - mentor”, nr 2, str. 65-68

Autor: Katarzyna Kasprzak, Katarzyna Kozioł, Magdalena Klocek