Tabela frankfurcka

Tabela frankfurcka
Polecane artykuły
Poręczyciel Umowa hotelowa Umowa agencyjna Wyzysk Współwłasność Przedstawiciel ustawowy Gwarancja ubezpieczeniowa Zadośćuczynienie Bezpodstawne wzbogacenie

Tabela Frankfurcka (Karta Frankfurcka) – jest to orzeczenie Dwudziestej Czwartej Izby Cywilnej Sądu Krajowego we Frankfurcie nad Menem. Wskazuje ono możliwe wady podróży a także procentowe wysokości odszkodowania, jakie turysta powinien otrzymać. Wyżej wymieniona Izba usystematyzowała orzecznictwo sądowe za pomocą tej tabeli, aby ułatwić obliczanie wysokości dochodzonego roszczenia. Należy jednak zastrzec, iż tabela ma jedynie charakter pomocniczy i nie jest wiążąca.

W Polsce Tabela Frankfurcka została uznana w 2003r. przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów za podstawę do rozstrzygania sporów pomiędzy klientami a biurami podróży. Stała się ona prawem zwyczajowym i nie została oficjalnie wdrożona do polskiego ustawodawstwa. Mimo to często jest powoływana w orzecznictwie polskich sądów.

Tabela podzielona jest na cztery główne części:

1. Nocleg,
2. Wyżywienie,
3. Transport,
4. Pozostałe.

Uwzględnia niemal każdy element, który może się składać na niedotrzymanie warunków umowy zawartej pomiędzy klientem a biurem podróży. Nie jest ona katalogiem zamkniętym, a zakres roszczeń może zostać uzupełnione o inne.

Tabela jest jednocześnie punktem odniesienia dla organizatorów turystyki, otrzymujących pisma reklamacyjne. Pozwala ona bowiem na obiektywne oszacowanie wartości dochodzonych roszczeń. Dzięki trafnemu ocenieniu wysokości odszkodowania i jego wypłaceniu można zakończyć spór jeszcze przed wytoczeniem powództwa, unikając możliwości poniesienia kosztów sądowych. Ponadto możliwe jest zweryfikowanie szansy na wygraną rozprawę. (K. Maciąg 2018, s. 56-57)

Treść tabeli zobaczyć można na stronie https://uokik.gov.pl/download.php?plik=9434.

TL;DR

Tabela Frankfurcka to orzeczenie sądu w Niemczech, które wskazuje możliwe wady podróży i wysokość odszkodowania, jakie turysta może otrzymać. W Polsce tabela ta została uznana za podstawę rozstrzygania sporów pomiędzy klientami a biurami podróży. Tabela jest podzielona na nocleg, wyżywienie, transport i pozostałe. Szkoda niemajątkowa, czyli utrata przeżyć i wypoczynku związanych z podróżą, jest trudna do wyceny, dlatego tabela jest pomocna przy dochodzeniu odszkodowania. Przykładem praktycznym korzystania z tabeli jest wyrok sądu w sprawie nienależytego wykonania usługi przez biuro podróży. Tabela daje możliwość walki o odszkodowanie klientom niezadowolonym z usług turystycznych.

Szkoda niemajątkowa

Szkoda, jaką ponoszą klienci na skutek zmarnowanego urlopu ma charakter niemajątkowy. Polega na utracie przeżyć i wypoczynku związanych z podróżą, które były oczekiwane w związku z zawarciem umowy. Jest zjawiskiem jedynie psychicznym, pozbawionym elementu majątkowego lub komercyjnego.

Wycena takiej szkody jest więc oczywistym problemem. Naruszone dobro nie posiada ceny rynkowej, punktem odniesienia mogą być więc jedynie kwoty przyznawane przez sądy. Jednak tendencje się zmieniają, podobnie jak standardy oraz oferty biur podróży, przez co przyznawane tytułem zadośćuczynienia sumy są coraz wyższe. Dlatego Tabela Frankfurcka jest tak bardzo pomocna przy tego typu sporach. (D. Żylak 2013, s. 316)

Tabela Frankfurcka w praktyce

Przykładem praktycznym, w którym sąd posiłkował się Tabelą Frankfurcką może być wyrok rozprawy z dnia 18 lutego 2016 roku Sądu Rejonowego w Kielcach. Powodami byli klienci biura turystycznego, którzy ponieśli szkody w wyniku nienależytego wykonania usługi przez biuro.

Strony zawarły umowę, której przedmiotem była organizacja przez pozwanego imprezy turystycznej, za którą powodowie zapłacili. Pobyt w 3-gwiazdkowym hotelu w Turcji miał odbyć się na zasadach all inclusive. Niestety po przybyciu na miejsce warunki okazały się fatalne. Pokój był nieposprzątany, brakowało ciepłej wody, ściany pokrywała pleśń, woda w hotelowym basenie była brudna, podobny standard reprezentowała restauracja. Powodowie wycenili swoje szkody i przedstawili sumę, której oczekują w ramach zadośćuczynienia od pozwanego. Biuro podróży wniosło o oddalenie powództwa nadmieniając, że kwota podana przez powództwo wykracza ponad wartość niewykonanego świadczenia, co w konsekwencji doprowadza do wzbogacenia się powodów kosztem strony pozwanej. Sąd posiłkując się między innymi Tabelą Frankfurcką oszacował kwotę należną powodom z tytułu szkód niemajątkowych poniesionych podczas podróży.

Rozprawa ta ukazuje zalety korzystania z Tabeli zarówno z punktu widzenia biur podróży jak i konsumentów.

• Ze względu na to, iż przedstawione wysokości odszkodowania są procentowe, kwoty odszkodowania podawane przez niezadowolonych klientów nie przekroczą wartości niewykonanego świadczenia. Jest to zaletą przede wszystkim dla usługodawców, którzy organizując wyjazdy dla klientów również ponoszą koszty.
• Klienci z kolei przedstawiając odpowiednie dowody mogą w bardziej szczegółowy sposób wycenić każdą szkodę i wskazać elementy składające się na nienależyte wykonanie usługi.

Podsumowanie

Obecnie osoby niezadowolone z usług turystycznych podczas odbytej podróży mają coraz większe szanse na dochodzenie swoich racji. Szkoda niemajątkowa w postaci zmarnowanego urlopu powinna być brana pod uwagę tak samo, jak to się czyni w stosunku do szkód majątkowych. Tabela Frankfurcka daje konsumentowi możliwość walki o odszkodowanie. Pozbawienie klienta takiej możliwości z powodu luk prawnych jest sprzeczne z celem samego świadczenia oraz ideą prawną prawa unijnego. (M. Sitek 2010, s. 88)

Bibliografia

• Tabela Frankfurcka – UOKiK "Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów” (2018)
• Orzeczenie z dnia 18.02.2016r. "System Analizy Orzeczeń Sądowych” (2016)
• Maciąg K. (2018). Ochrona podróżnego na tle ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych oraz ustawy o usługach turystycznych – analiza porównawcza, "Internetowy kwartalnik antymonopolowy i regulacyjny”, nr 4(7)
• Sitek M. (2010).Odpowiedzialność organizatora usług turystycznych z tytułu umowy o podróż, "Internetowy Przegląd Prawniczy TBSP UJ”, nr 1(4)
• Żylak D. (2013). Szkody niemajątkowe i ich kompensacja przypadku bankructwa touroperatora "Warsztaty z geografii turyzmu” nr 3(23)

Autor: Danuta Swatek