Turystyka piesza

Turystyka piesza
Polecane artykuły
Uzdrowisko Turystyka górska Impreza masowa Wymagania gości hotelowych Centrum konferencyjne Infrastruktura rekreacyjna Turystyka rowerowa Turystyka ekstremalna Transport wodny

Turystyka piesza - jeden z najstarszych i najpopularniejszych sposobów uprawiania turystyki . Polega na pieszym odwiedzaniu miejsc o bogatych walorach przyrodniczych i kulturowych. Pozwala ona na dotarcie do trudno dostępnych okolic bez użycia środków transportu. Wędrować można samotnie lub w grupie.

Do jej głównych zalet można zaliczyć niski koszt organizacji, poznanie otaczającego świata oraz możliwość aktywności przez cały rok. Ponadto zapewnia ona odpoczynek psychiczny i wyciszenie a z drugiej strony kształtuje charakter i poprawia kondycję fizyczną. Jest popularna wśród dzieci, które dzięki niej zyskują atrakcyjną formę nauki połączoną z aktywnym wypoczynkiem. Osobom starszym i niepełnosprawnym, zapewnia integrację ze społeczeństwem i naturą. Jest ona również jedną z form rehabilitacji. Czas wędrowania jest dowolny, począwszy od kilkugodzinnych spacerów aż do kilkudniowych wycieczek (K. Kaganek, 2009, s. 6).

TL;DR

Turystyka piesza to popularny sposób uprawiania turystyki, polegający na pieszym odwiedzaniu miejsc o walorach przyrodniczych i kulturowych. Jest dostępna dla wszystkich, niezależnie od wieku i sprawności fizycznej. Podział na turystykę nizinną i górską zależy od stopnia trudności terenu. Przed wędrówką należy zaplanować trasę, zaopatrzyć się w niezbędne rzeczy i zadbać o bezpieczeństwo. W Polsce istnieje wiele tras pieszych, oznaczonych przez Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. Turystyka piesza może wiązać się z zagrożeniami dla zdrowia, dlatego warto być przygotowanym na ewentualne kontuzje. Ważne jest również dbanie o środowisko naturalne i przestrzeganie odpowiednich przepisów.

Formy turystyki pieszej

Turystykę pieszą dzielimy ze względu na stopień trudności, który wiąże się z ukształtowaniem terenu. Możemy wyodrębnić (Śledzińska J., Wielocha A. 2009):

• turystykę pieszą nizinną – zalicza się do niej spacery i wędrówki po terenach o mało urozmaiconej rzeźbie terenu. Najczęściej uprawiana jest w parkach, lasach lub na obszarach chronionych. Nie wymaga szczególnego przygotowania i umiejętności. Jej zaletą jest łagodny klimat ze względu na niskie ciśnienie atmosferyczne. Jest ona odpowiednia dla osób początkujących.
• turystykę pieszą górską – wiąże się z poruszaniem po terenach wyżynnych oraz ryzykiem szybkiej zmiany pogody. Wymaga od uczestnika dobrej formy fizycznej, i wcześniejszego przygotowania oraz specjalistycznego sprzętu. Rekompensują to panoramy, które obserwować można ze szczytów gór.

Przygotowanie do wędrówki

Podejmując się turystyki pieszej należy pamiętać o wcześniejszym zaplanowaniu trasy i jej trudności. Dobrze jest zaopatrzyć się w mapę terenu i kompas. Jeśli wybieramy się na wycieczkę, która jest na wysokim poziomie trudności lub planujemy wyprawę grupową, warto skorzystać z usług wykwalifikowanego przewodnika, który zadba o nasze bezpieczeństwo. Bez względu na stopień trudności należy zaopatrzyć się w odpowiednią ilość napojów oraz pożywienia. Odzież, którą planujemy założyć, powinna być wygodna i dostosowana do aktualnej pogody. Obuwie jest bardzo ważnym elementem ubioru. Chroni ono przed urazami i zapewnia komfort chodzenia. Ponadto w naszym plecaku warto umieścić takie rzeczy jak: latarka, peleryna przeciwdeszczowa, raki i czekan (w porze zimowej), apteczka (Śledzińska J., Wielocha A. 2009).

Turystyka piesza w Polsce

Na terenie naszego kraju znajduje się wiele różnorodnych tras pieszych, zarówno o niskim jak i wysokim stopniu trudności. Trasy te oznaczone są odpowiednio na drzewach i słupach. Co ważne, w całym naszym państwie, przyjęte są takie same oznaczenia. Zajmuje się tym Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. Prowadzi ono szereg działalności związanych z udostępnieniem i upowszechnieniem turystyki w Polsce. Aby zachęcić do uprawiania turystyki pieszej wprowadzone zostały stopnie i odznaki, które zdobywać można podczas wędrówek (Kapuściński J., Zając M. 2007).

Zagrożenia dla zdrowia

W porze zimowej oraz na szlakach o wysokim stopniu trudności, bardzo łatwo nabawić się kontuzji. Najczęstsze z nich to skaleczenia, pęcherze, odparzenia, stłuczenia, zwichnięcia, złamania, odmrożenia. Mogą one powstać podczas upadku, nieprawidłowego postawienia stopy lub niewłaściwego przygotowania do wędrówki. Zawsze warto mieć ze sobą podstawowe środki ochrony, które pomogą nam w takich sytuacjach, jak bandaż, woda utleniona, plastry. W trudnych sytuacjach pomoże nam Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe oraz Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe. Pomoc należy wezwać za pomocą telefonu. Numerem, którym możemy posłużyć się w Polskich Górach jest 601100300. Oczywiście obowiązuje też numer ratunkowy 112 (Śledzińska J., Wielocha A. 2009).

Wpływ na środowisko

Obszary przyrodnicze dostarczają nam wielu walorów z których korzystać możemy podczas turystyki pieszej. Należy jednak pamiętać, że również ten rodzaj aktywności regulowany jest odpowiednimi przepisami prawa, które służą ochronie środowiska. Mówią o zakazie niszczenia i zanieczyszczania obszarów przyrodniczych, rozpalania ognisk, zrywania roślin i zakłócania ciszy (Ustawa o ochronie przyrody 2004).

Bibliografia

• Fidelus, J. (2008), Rola ruchu turystycznego w przekształcaniu ścieżek i dróg turystycznych na obszarze Tatrzańskiego Parku Narodowego. Prace Geograficzne, 120, 19-30.
• Kaganek K. (2009), Turystyka osób niepełnosprawnych w aspekcie wybranych uwarunkowań, EAS, Kraków, s. 6
• Kapuściński J., Zając M. (2007), ABC... bezpiecznego wędrowania, Zarząd Główny PTTK, Warszawa
• Mokras-Grabowska, J. (2016), Turystyka piesza górska w Tatrzańskim Parku Narodowym. Turyzm, 26 (1), 73-81
• Napierała M., Kaźmierczak U., Muszkieta R. w, Zukow W. (2010), Rehabilitation and Physical Activity - Key , Walery Zukow, s. 128-150
• Śledzińska J., Wielocha A. (2009), Wybieram wędrowanie. Poradnik młodego turysty, PTTK Kraj, Warszawa
• Ustawa o ochronie przyrody (2004), Dz.U. 2004 nr 92 poz. 880
• Zukow W., Muszkieta R., Prystupa E., Górny M., Napierała M. (2010), Humanistyczne aspekty rehabilitacji, turystyki, rekreacji i sportu, UKW, s. 45-49

Autor: Angelika Sikora

Treść tego artykułu została oparta na aktach prawnych. Zwróć uwagę, że niektóre akty prawne mogły ulec zmianie od czasu publikacji tego tekstu.