Loco: Różnice pomiędzy wersjami
m (Infobox update) |
(LinkTitles.) |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
</ul> | </ul> | ||
}} | }} | ||
'''Loco''' to formuła handlowa stosowana na terenie Polski. Służy do określenia gestii transportowej podczas transakcji kupna - sprzedaży. W myśl formuły loco, obowiązki spoczywające na sprzedającym są znikome. Odpowiedzialność oraz ryzyko związane z towarem sprzedawca ponosi tylko do momentu jego odstawienia w miejsce dostawy, które zostało wcześniej umówione z kupującym. Może to być np. magazyn należący do sprzedającego. Towar powinien być odpowiednio zabezpieczony opakowaniem i oznaczony. Od tego momentu pozostałe zadania jak np. organizacja transportu i pokrycie jego kosztów, załadunek towaru, uzyskanie zezwoleń eksportowych i licencji należy do kupującego<ref>A. Salomon 2014, str. 114</ref>. | '''Loco''' to formuła handlowa stosowana na terenie Polski. Służy do określenia gestii transportowej podczas transakcji kupna - sprzedaży. W myśl formuły loco, obowiązki spoczywające na sprzedającym są znikome. [[Odpowiedzialność]] oraz [[ryzyko]] związane z towarem [[sprzedawca]] ponosi tylko do momentu jego odstawienia w miejsce dostawy, które zostało wcześniej umówione z kupującym. Może to być np. [[magazyn]] należący do sprzedającego. [[Towar]] powinien być odpowiednio zabezpieczony opakowaniem i oznaczony. Od tego momentu pozostałe zadania jak np. [[organizacja]] transportu i pokrycie jego kosztów, załadunek towaru, uzyskanie zezwoleń eksportowych i licencji należy do kupującego<ref>A. Salomon 2014, str. 114</ref>. | ||
== Istota formuły loco == | == Istota formuły loco == | ||
Celem stosowania istniejących formuł handlowych jak loco jest uproszczenie procesu transakcji pod kątem organizacji transportu towaru. Odpowiednie korzystanie z nich pozwala na uniknięcie nieścisłości i nieporozumień związanych z kosztami przewozu. Posługiwanie się loco ułatwia też rozwiązywanie problemów dotyczących ewentualnego uszkodzenia towaru. W ramach loco wiadome jest na kim spoczywa ryzyko i odpowiedzialność za przewożony produkt. | Celem stosowania istniejących formuł handlowych jak loco jest uproszczenie procesu transakcji pod kątem organizacji transportu towaru. Odpowiednie korzystanie z nich pozwala na uniknięcie nieścisłości i nieporozumień związanych z kosztami przewozu. Posługiwanie się loco ułatwia też rozwiązywanie problemów dotyczących ewentualnego uszkodzenia towaru. W ramach loco wiadome jest na kim spoczywa ryzyko i odpowiedzialność za przewożony [[produkt]]. | ||
== Loco i franco == | == Loco i franco == | ||
Loco i franco to główne formuły determinujące warunki przewozu sprzedanych towarów używane w transporcie krajowym. Obie strony transakcji posługują się nimi, aby odpowiednio dostosować umowę frachtu. Wykorzystując formułę loco najczęściej używa się terminu "loco magazyn dostawcy". Oznacza to pozostawienie przygotowanego do wysyłki towaru przez sprzedającego dla kupującego, w miejscu gdzie towar jest magazynowany lub produkowany<ref>W. Ciechomski i in. 2008, str. 207</ref>. Wówczas kupujący organizuje z tego miejsca sposób dostawy do swojego miejsca przeznaczenia. Loco zwalnia sprzedającego z ryzyka i kosztów frachtu. Ponosi on jedynie koszty składowania lub produkcji towaru. W przeciwieństwie do franco gdzie, koszty dostawy i odpowiedzialność do określonego w umowie miejsca przeznaczenia pokrywa właśnie sprzedający. Przykładowo ''franco sklep'' oznacza organizacje dostawy przez sprzedającego towar do miejsca docelowego - w tym przypadku sklepu, który nabywa produkty<ref>W. Ciechomski i in. 2008, str. 113</ref>. | Loco i franco to główne formuły determinujące warunki przewozu sprzedanych [[towarów]] używane w transporcie krajowym. Obie strony transakcji posługują się nimi, aby odpowiednio dostosować umowę frachtu. Wykorzystując formułę loco najczęściej używa się terminu "loco magazyn dostawcy". Oznacza to pozostawienie przygotowanego do wysyłki towaru przez sprzedającego dla kupującego, w miejscu gdzie towar jest magazynowany lub produkowany<ref>W. Ciechomski i in. 2008, str. 207</ref>. Wówczas kupujący organizuje z tego miejsca sposób dostawy do swojego miejsca przeznaczenia. Loco zwalnia sprzedającego z ryzyka i kosztów frachtu. Ponosi on jedynie [[koszty]] składowania lub produkcji towaru. W przeciwieństwie do franco gdzie, koszty dostawy i odpowiedzialność do określonego w umowie miejsca przeznaczenia pokrywa właśnie sprzedający. Przykładowo ''franco sklep'' oznacza organizacje dostawy przez sprzedającego towar do miejsca docelowego - w tym przypadku sklepu, który nabywa produkty<ref>W. Ciechomski i in. 2008, str. 113</ref>. | ||
<google>t</google> | <google>t</google> | ||
Wersja z 04:40, 20 maj 2020
| Loco |
|---|
| Polecane artykuły |
Loco to formuła handlowa stosowana na terenie Polski. Służy do określenia gestii transportowej podczas transakcji kupna - sprzedaży. W myśl formuły loco, obowiązki spoczywające na sprzedającym są znikome. Odpowiedzialność oraz ryzyko związane z towarem sprzedawca ponosi tylko do momentu jego odstawienia w miejsce dostawy, które zostało wcześniej umówione z kupującym. Może to być np. magazyn należący do sprzedającego. Towar powinien być odpowiednio zabezpieczony opakowaniem i oznaczony. Od tego momentu pozostałe zadania jak np. organizacja transportu i pokrycie jego kosztów, załadunek towaru, uzyskanie zezwoleń eksportowych i licencji należy do kupującego[1].
Istota formuły loco
Celem stosowania istniejących formuł handlowych jak loco jest uproszczenie procesu transakcji pod kątem organizacji transportu towaru. Odpowiednie korzystanie z nich pozwala na uniknięcie nieścisłości i nieporozumień związanych z kosztami przewozu. Posługiwanie się loco ułatwia też rozwiązywanie problemów dotyczących ewentualnego uszkodzenia towaru. W ramach loco wiadome jest na kim spoczywa ryzyko i odpowiedzialność za przewożony produkt.
Loco i franco
Loco i franco to główne formuły determinujące warunki przewozu sprzedanych towarów używane w transporcie krajowym. Obie strony transakcji posługują się nimi, aby odpowiednio dostosować umowę frachtu. Wykorzystując formułę loco najczęściej używa się terminu "loco magazyn dostawcy". Oznacza to pozostawienie przygotowanego do wysyłki towaru przez sprzedającego dla kupującego, w miejscu gdzie towar jest magazynowany lub produkowany[2]. Wówczas kupujący organizuje z tego miejsca sposób dostawy do swojego miejsca przeznaczenia. Loco zwalnia sprzedającego z ryzyka i kosztów frachtu. Ponosi on jedynie koszty składowania lub produkcji towaru. W przeciwieństwie do franco gdzie, koszty dostawy i odpowiedzialność do określonego w umowie miejsca przeznaczenia pokrywa właśnie sprzedający. Przykładowo franco sklep oznacza organizacje dostawy przez sprzedającego towar do miejsca docelowego - w tym przypadku sklepu, który nabywa produkty[3].
Loco a INCOTERMS
INCOTERMS to Międzynarodowe Reguły Handlowe, które stosowane są najczęściej w transporcie międzynarodowym. W najbardziej aktualnych i obecnie używanych wersjach INCOTERMS - 2010 oraz 2020, możemy spotkać się z formułą EXW (Ex Works), która nawiązuje do loco i jest jego międzynarodowym odpowiednikiem. Tak samo jak w loco, większość obowiązków spoczywa na kupującym. Ryzyko również zawsze ponosi kupujący, od zakładu sprzedawcy do miejsca przeznaczenia[4]. W regułach INCOTERMS poruszana jest kwestia ubezpieczenia towaru, ponadto jasno określone są miejsca, w których odpowiedzialność i ryzyko przechodzi ze sprzedającego na kupującego. Reguły te są lepsze do zastosowania w przypadku dostaw międzynarodowych ze względu na większą szczegółowość.
Zastosowanie formuły loco
Stosowanie formuły loco pozwala wskazać kupującego jako stronę pokrywającą koszty związane z transportem. Kwestia organizacji transportu przez sprzedającego lub kupującego zależy głównie od ekonomicznej pozycji przedsiębiorstwa. Renomowany sprzedawca o stabilnej pozycji może dużo łatwiej zorganizować przewóz towaru w najbardziej korzystny i efektywny dla niego sposób. Formułę loco (jak i EXW) często więc będą wybierać[5]:
- mniejsi bądź początkujący eksporterzy,
- firmy, które nie współpracują stale z przewoźnikami lub spedytorami,
- przedsiębiorstwa które nie posiadają odpowiednich środków do organizacji transportu lub nie potrafią prawidłowo oszacować kosztów przed transportem,
- kupujący działający na większą skalę i posiadający lepsze możliwości organizacji transportu niż sprzedawca.
Przypisy
Bibliografia
- Budzowski K. (2008), Ekonomiczne problemy handlu międzynarodowego Krakowskie Towarzystwo Edukacyjne, str. 51
- Ciechomski W. (red.) (2008), Ekonomika handlu. Cz.1, WSIP, Warszawa, str. 113, 207
- Malfliet J. (2011), Incoterms 2010 and the mode of transport: how to choose the right term, str. 169
- Salomon A. (2014), Formuły INCOTERMS 2010 w pracy spedytora międzynarodowego , Zeszyty Naukowe Akademii Morskiej w Gdyni
Autor: Konrad Kokoszka
.
