Orientalizm

Orientalizm
Polecane artykuły
Pielgrzymka Jachting Turystyka kulturowa Turystyka religijna Szlak turystyczny Trzeci Świat Turystyka sentymentalna Jedwabny szlak Turystyka kwalifikowana

Orientalizm (z łac. orientalis - wschodni) - szczególnie utrwalona w kulturze Zachodu forma egzotyzmu polegająca na uzewnętrznieniu i akcentowaniu w tworach kultury fascynacji kulturami Wschodu, zwłaszcza indyjską, japońską, arabską, perską, chińską.

Orientalizm występował czasem już w kulturze starożytnej. W kulturze średniowiecza, gdy Daleki Wschód był słabo znany, uznawano go za bajeczną krainę szczęśliwości i dostatku - jako taki Wschód występuje szczególnie często w romansie średniowiecznym, a także w epice barokowej.

Nową postać zainteresowanie Wschodem zyskało w literaturze oświecenia. Wschód służył w niej często jako "zwierciadło" cywilizacji Zachodniej - widać to np. w Listach perskich Monteskiusza, powiastkach Woltera, twórczości Jana Potockiego. Ponadto liczne prądy i motywy orientalne w sztuce, literaturze i zdobnictwie (np. chinoiserie) stanowiły w kulturze oświecenia element preromantyczny. Druga połowa XVIII wieku przyniosła, szczególnie w Niemczech, szybki rozwój orientalistyki i zainteresowania Wschodem. Powstały też liczne przekłady z literatur orientalnych.

Rozwój wiedzy o cywilizacjach Wschodu przyczynił się do powstania fali orientalizmu w literaturze romantycznej. Orientalność umożliwiała kreację pożądanych przez romantyków walorów literackich - niepospolitego bohatera, lokalnego kolorytu, bajecznego, odmiennego, tajemniczego i nieznanego świata. Obok ludowości orientalizm stał się jednym z podstawowych atrybutów literatury romantycznej (w tzw. "romantyzmie niskim" nabierając cech sztafażu), znajdując wyraz w krytyce literackiej Friedrica Schlegla i w twórczości najwybitniejszych pisarzy epoki - Goethego (np. Dywan Wschodu i Zachodu), Byrona (np. Giaur), Wiktora Hugo, w literaturze polskiej Mickiewicza (np. Sonety krymskie) i Słowackiego (np. Ojciec zadżumionych).

W epoce wiktoriańskiej szczególnie silne w kulturze europejskiej były motywy indyjskie - Indiami interesowali się Schopenhauer, Nietzsche, Deussen. Wzmogły się one znacznie w okresie modernizmu i symbolizmu, łącząc się ze spirytualizmem i ezoteryzmem. W tym samym okresie po raz pierwszy wielką popularność zdobyła sobie kultura japońska. W literaturze polskiej przełomu XIX i XX w. orientalizm widoczny jest szczególnie mocno w twórczości Leśmiana, Antoniego Langego, Wincentego Koraba-Brzozowskiego, Wacława Rolicz-Liedera i Micińskiego.

Najchętniej odwiedzane kraje

Typowymi destynacjami turystycznymi są:

• Egipt
• Maroko
• Turcja
• Indie
• Chiny
• Japonia
• Izrael

Cele i przyczyny odwiedzania krajów orientalnych

• chęć poznania nowej kultury
• degustacja nowych potraw
• ciepły klimat
• niepowtarzalna atmosfera
• poznanie miejscowej ludności

Bibliografia

• Paweł Różycki, "Zarys wiedzy o turystyce", Proksenia Kraków 2006.

Autor: Magdalena Bodzioch