Prawo wzrastającej produkcji: Różnice pomiędzy wersjami
m (Infobox update) |
(LinkTitles.) |
||
| Linia 16: | Linia 16: | ||
'''Prawo wzrastającej produkcji''': ''W miarę wzrostu wydajności, [[koszt]] jednostki produktu zmniejsza się i osiąga swą optymalną wielkość, poza którą dalszy [[nakład]] pracy I środków przestaje być ekonomiczny'' | '''[[Prawo]] wzrastającej produkcji''': ''W miarę wzrostu wydajności, [[koszt]] jednostki produktu zmniejsza się i osiąga swą optymalną wielkość, poza którą dalszy [[nakład]] pracy I środków przestaje być ekonomiczny'' | ||
(autor: [[Karol Adamiecki]]) | (autor: [[Karol Adamiecki]]) | ||
==Interpretacja== | ==Interpretacja== | ||
Każda [[firma]] posiada tzw [[koszty stałe]] i [[koszty]] zmienne. Koszty stałe są to koszty, które musimy podjąć ([[licencja]], wynajem lokalu, [[reklama]]), na które poziom produkcji nie ma wpływu. Natomiast koszty zmienne zależne są od wielkości produkcji (Są to materiały, prąd, [[wynagrodzenie]] [[pracownik]]ów, [[transport]]) i właśnie te koszty formułuje prawo wzrastającej produkcji. Prawo wzrastającej produkcji mówi o tym, że środki wytwórcze są najlepiej wykorzystywane tylko przy optymalnej produkcji, tzn. że koszt jednostkowy produktu zmniejsza się wraz ze wzrostem wydajności. Oznacza to, że wzrost wydajności zmniejsza koszt jednostkowy produktu, aż osiągnie on swoje minimum; dalsze zwiększanie wydajności powoduje wzrost kosztu jednostkowego produktu. Gdy ta optymalna wielkość produkcji zostaje osiągnięta, dalszy wkład pracy i jej wzrost przestaje być opłacalny.(Grzybowski M, Ficoń K. 1999, str. 34) | Każda [[firma]] posiada tzw [[koszty stałe]] i [[koszty]] zmienne. Koszty stałe są to koszty, które musimy podjąć ([[licencja]], wynajem lokalu, [[reklama]]), na które poziom produkcji nie ma wpływu. Natomiast [[koszty zmienne]] zależne są od wielkości produkcji (Są to [[materiały]], prąd, [[wynagrodzenie]] [[pracownik]]ów, [[transport]]) i właśnie te koszty formułuje prawo wzrastającej produkcji. Prawo wzrastającej produkcji mówi o tym, że środki wytwórcze są najlepiej wykorzystywane tylko przy optymalnej produkcji, tzn. że [[koszt jednostkowy]] produktu zmniejsza się wraz ze wzrostem wydajności. Oznacza to, że wzrost wydajności zmniejsza koszt jednostkowy produktu, aż osiągnie on swoje minimum; dalsze zwiększanie wydajności powoduje wzrost kosztu jednostkowego produktu. Gdy ta optymalna wielkość produkcji zostaje osiągnięta, dalszy wkład pracy i jej wzrost przestaje być opłacalny.(Grzybowski M, Ficoń K. 1999, str. 34) | ||
Adamiecki po 1900r. zaczął się zajmować analizą kosztów w celu znalezienia optimum wytwórczego. Po badaniach jego twierdzenie na temat prawa wzrastającej produkcji brzmiało: ''dla każdego organu wytwórczego (maszyny, warsztatu, człowieka) istnieje zawsze pewna ściśle określona granica [[wydajność|wydajności]], przy której koszt na jednostkę produkcji jest najmniejszy''(Martyniak Z. 1989, st 20). Aby ułatwić znajdowanie tej granicy, Adamiecki posługiwał się specyficznymi wykresami [[koszt|kosztów]]. Narysowanie odpowiedniej krzywej AB wyrażającej koszt na jednostkę czasu oraz stycznej OC wyznaczają razem punkt C, w którym koszt czasu traconego osiąga minimum. Wszystkie inne punkty położone na stycznej OC charakteryzują się mniejszym lub większym poziomem kosztów czasu traconego. Po przeprowadzeniu z punktu C prostopadłej do osi odciętych, otrzymujemy punkt W, któremu odpowiada produkcja Pw czyli produkcja wzorcowa, która w tym wypadku oznacza optymalną wielkość poza którą dalszy [[nakład]] pracy i środków przestaje być ekonomiczny.(Martyniak Z. 1989, str. 20) | Adamiecki po 1900r. zaczął się zajmować analizą kosztów w celu znalezienia optimum wytwórczego. Po badaniach jego twierdzenie na temat prawa wzrastającej produkcji brzmiało: ''dla każdego organu wytwórczego (maszyny, warsztatu, człowieka) istnieje zawsze pewna ściśle określona granica [[wydajność|wydajności]], przy której koszt na jednostkę produkcji jest najmniejszy''(Martyniak Z. 1989, st 20). Aby ułatwić znajdowanie tej granicy, Adamiecki posługiwał się specyficznymi wykresami [[koszt|kosztów]]. Narysowanie odpowiedniej krzywej AB wyrażającej koszt na jednostkę czasu oraz stycznej OC wyznaczają razem punkt C, w którym koszt czasu traconego osiąga minimum. Wszystkie inne punkty położone na stycznej OC charakteryzują się mniejszym lub większym poziomem kosztów czasu traconego. Po przeprowadzeniu z punktu C prostopadłej do osi odciętych, otrzymujemy punkt W, któremu odpowiada [[produkcja]] Pw czyli produkcja wzorcowa, która w tym wypadku oznacza optymalną wielkość poza którą dalszy [[nakład]] pracy i środków przestaje być ekonomiczny.(Martyniak Z. 1989, str. 20) | ||
<google>text</google> | <google>text</google> | ||
| Linia 32: | Linia 32: | ||
* Banaszyk P.(2002). ''Podstawy organizacji i zarządzania'', Wyższa Szkoła Handlu i Rachunkowości, Poznań | * Banaszyk P.(2002). ''Podstawy organizacji i zarządzania'', Wyższa Szkoła Handlu i Rachunkowości, Poznań | ||
* Czerwiński A, Grzybowski M., Ficoń K.(1999). ''Podstawy organizacji i zarządzania'', Wyższa szkoła Administracji i Biznesu w Gdyni, Gdynia | * Czerwiński A, Grzybowski M., Ficoń K.(1999). ''Podstawy organizacji i zarządzania'', Wyższa szkoła Administracji i Biznesu w Gdyni, Gdynia | ||
* Griffin, Ricky W.(1997). ''Podstawy zarządzania organizacjami, Otoczenie organizacji i menedżerów'', PWN, Warszawa | * Griffin, Ricky W.(1997). ''Podstawy zarządzania organizacjami, [[Otoczenie organizacji]] i menedżerów'', PWN, Warszawa | ||
* Martyniak Z.(1989). ''Prekursorzy nauki organizacji i zarządzania'', Państwowe wydawnictwo ekonomiczne, Waszawa | * Martyniak Z.(1989). ''Prekursorzy nauki organizacji i zarządzania'', Państwowe wydawnictwo ekonomiczne, Waszawa | ||
* Bombała, B. (2006). [http://www.annalesonline.uni.lodz.pl/archiwum/2006/2006_01_bombala_125_132.pdf Podstawowe zagadnienia koncepcji Karola Adamieckiego], ''Karola Adamieckiego harmonia duchowa jako podstawa etycznej kultury organizacji''. | * Bombała, B. (2006). [http://www.annalesonline.uni.lodz.pl/archiwum/2006/2006_01_bombala_125_132.pdf Podstawowe zagadnienia koncepcji Karola Adamieckiego], ''Karola Adamieckiego harmonia duchowa jako podstawa etycznej kultury organizacji''. | ||
Wersja z 04:19, 21 maj 2020
| Prawo wzrastającej produkcji |
|---|
| Polecane artykuły |
Prawo wzrastającej produkcji: W miarę wzrostu wydajności, koszt jednostki produktu zmniejsza się i osiąga swą optymalną wielkość, poza którą dalszy nakład pracy I środków przestaje być ekonomiczny (autor: Karol Adamiecki)
Interpretacja
Każda firma posiada tzw koszty stałe i koszty zmienne. Koszty stałe są to koszty, które musimy podjąć (licencja, wynajem lokalu, reklama), na które poziom produkcji nie ma wpływu. Natomiast koszty zmienne zależne są od wielkości produkcji (Są to materiały, prąd, wynagrodzenie pracowników, transport) i właśnie te koszty formułuje prawo wzrastającej produkcji. Prawo wzrastającej produkcji mówi o tym, że środki wytwórcze są najlepiej wykorzystywane tylko przy optymalnej produkcji, tzn. że koszt jednostkowy produktu zmniejsza się wraz ze wzrostem wydajności. Oznacza to, że wzrost wydajności zmniejsza koszt jednostkowy produktu, aż osiągnie on swoje minimum; dalsze zwiększanie wydajności powoduje wzrost kosztu jednostkowego produktu. Gdy ta optymalna wielkość produkcji zostaje osiągnięta, dalszy wkład pracy i jej wzrost przestaje być opłacalny.(Grzybowski M, Ficoń K. 1999, str. 34)
Adamiecki po 1900r. zaczął się zajmować analizą kosztów w celu znalezienia optimum wytwórczego. Po badaniach jego twierdzenie na temat prawa wzrastającej produkcji brzmiało: dla każdego organu wytwórczego (maszyny, warsztatu, człowieka) istnieje zawsze pewna ściśle określona granica wydajności, przy której koszt na jednostkę produkcji jest najmniejszy(Martyniak Z. 1989, st 20). Aby ułatwić znajdowanie tej granicy, Adamiecki posługiwał się specyficznymi wykresami kosztów. Narysowanie odpowiedniej krzywej AB wyrażającej koszt na jednostkę czasu oraz stycznej OC wyznaczają razem punkt C, w którym koszt czasu traconego osiąga minimum. Wszystkie inne punkty położone na stycznej OC charakteryzują się mniejszym lub większym poziomem kosztów czasu traconego. Po przeprowadzeniu z punktu C prostopadłej do osi odciętych, otrzymujemy punkt W, któremu odpowiada produkcja Pw czyli produkcja wzorcowa, która w tym wypadku oznacza optymalną wielkość poza którą dalszy nakład pracy i środków przestaje być ekonomiczny.(Martyniak Z. 1989, str. 20)
Karol Adamiecki
Karol Adamiecki - (ur. 1866r w Dąbrowie Górniczej, zm. 1933r w Warszawie) polski ekonomista, inżynier, profesor Politechniki Warszawskiej. Jedna z najbardziej interesujących postaci polskiego życia gospodarczego dwudziestego wieku. Jest uważany za jednego z twórców nauki organizacji i zarządzania. Oprócz prawa wzrastającej (optymalnej) produkcji sformułował również prawa harmonii doboru, harmonii działania organów pacy zbiorowej i optymalnej produkcji, które łącznie stały się podstawą teoretyczną nauki organizacji i zarządzania. Główną publikacją Adamieckiego jest jego zbiór artykułów wydanych pieć lat po jego śmierci zatytułowany O istocie naukowej organizacji.(Martyniak Z. 1989, str 19)
Bibliografia
- Banaszyk P.(2002). Podstawy organizacji i zarządzania, Wyższa Szkoła Handlu i Rachunkowości, Poznań
- Czerwiński A, Grzybowski M., Ficoń K.(1999). Podstawy organizacji i zarządzania, Wyższa szkoła Administracji i Biznesu w Gdyni, Gdynia
- Griffin, Ricky W.(1997). Podstawy zarządzania organizacjami, Otoczenie organizacji i menedżerów, PWN, Warszawa
- Martyniak Z.(1989). Prekursorzy nauki organizacji i zarządzania, Państwowe wydawnictwo ekonomiczne, Waszawa
- Bombała, B. (2006). Podstawowe zagadnienia koncepcji Karola Adamieckiego, Karola Adamieckiego harmonia duchowa jako podstawa etycznej kultury organizacji.
Autor: Joanna Szyszka
