Turystyka ekstremalna
Turystyka ekstremalna |
---|
Polecane artykuły |
Turystyka ekstremalna (ang. extreme tourism) - to podróż nastawiona przede wszystkim na uprawianie sportów ekstremalnych.Cechą charakterystyczna tego typu turystyki jest ryzyko, z którym wiąże się często wyczerpanie fizyczne, uszczerbek na zdrowiu a w najgorszym wypadku utrata życia.Uprawiając turystykę ekstremalną, jej uczestnicy muszą zmierzyć się ze swoimi własnymi granicami psychicznymi i fizycznymi. Rozkwit tej formy rekreacji nastąpił w latach 70 XX wieku i trwa do chwili obecnej. Do motywów wyboru turystyki ekstremalnej należą m.in.: samorealizacja, indywidualizm, chęć zaimponowania innym jak również potrzeba oderwania się od codziennej monotonii (A.Stasiak i in. 2015, s 13,45)
TL;DR
Turystyka ekstremalna to podróżowanie skoncentrowane na uprawianiu sportów ekstremalnych, które wiążą się z ryzykiem i wysiłkiem fizycznym. Jest to forma rekreacji, która daje uczestnikom możliwość przekraczania swoich granic i doświadczania wyjątkowych emocji. Sporty ekstremalne są coraz bardziej popularne i przyciągają młodych ludzi, którzy szukają adrenaliny i chcą się wyróżnić. Turystyka ekstremalna dzieli się na wodną, lądową i powietrzną, a wśród dyscyplin znajdują się m.in. kajakarstwo górskie, wspinaczka, skoki spadochronowe i paralotniarstwo.
Przyczyny zainteresowania
Coraz bardziej popularne, wśród młodych i nie tylko osób, staje się uprawianie sportów o podwyższonym ryzyku, zwanymi sportami ekstremalnymi. Są to dyscypliny sportowe, których uprawianie wymaga ponadprzeciętnych umiejętności, odwagi i ponoszenia dużego ryzyka, a także bardzo często stanowi zagrożenie życia. Do grupy sportów o podwyższonym ryzyku należą wszystkie dyscypliny sportowe uprawiane poza szlakami czy terenami do tego przeznaczonymi. Do sportów ekstremalnych zalicza się w szczególności: BASE jumping, speleologię, sporty lotnicze, kolarstwo górskie, motocross, jazdę na skuterach wodnych, wyścigi łódek motorowych, czy wspinaczkę wysokogórską. Ostatnio w Polsce coraz popularniejszy staje się parkour czyli pokonywanie przeszkód w efektywny sposób.
Spływ pontonowy rwącą górską rzeką, skok na linie, czy inne sporty ekstremalne wymagają nie lada odwagi. Istnieją jednak osoby, które bez tego typu doznań nie potrafią przeżyć, a co więcej czasem uprawianie tego rodzaju sportu nadaje sens ich życiu. Myślę, że może być to związane z tym, że jak się raz spróbuje, to potem trudno się od tego ekscytującego i podwyższającego poziom adrenaliny w organizmie sportu uwolnić
Różnice między turystyką ekstremalną a sportami i rekreacją ekstremalną
- W porównaniu do sportu i rekreacji ekstremalnej wyjazd jest koniecznym warunkiem do zaistnienia turystyki ekstremalnej.
- Elementem charakteryzującym tą dyscyplinę są wędrówki.
- Integralnym elementem uprawiania tej aktywności jest zmiana trybu życia, samodzielność turystów oraz wieloletnie doświadczenie w dziedzinie oraz opanowanie technik turystyki kwalifikowanej.
- Wyróżnikiem są tu również elementy przyrodnicze, kulturowe oraz krajoznawcze.
- Jest to niszowa forma aktywności, którą podejmuje niewielka ilość specjalistów,
- Nie należy ona do form masowych oraz nie jest uprawiana ze względu na widowiskowość.
- W nawiązaniu do sportów ekstremalnych ryzyko nie odgrywa tak istotnej roli w podejmowaniu tej aktywności.(J. Adamczyk 2011, s 255-258)
Turystyka ekstremalna wodna
- Kanioning - jest dziedziną wymyśloną przez turystów kwalifikowanych, uprawiających turystykę wysokogórską, kajakarstwo górskie i wspinaczkę jaskiniową. Polega na wielogodzinnej mozolnej wspinaczce ze sprzętem dla spłynięcia wąskimi, stromymi wąwozami rzek górskich (stąd też nazwa "wąwozim") z finałem w wodospadzie
i znajdującym się u podnóża oczku wodnym. Po drodze uczestnik musi omijać kamienie i głazy sterczące w nurcie i ześlizgiwać się z kamiennych progów.
- Hydrospeeding - polegający na pokonywaniu rzek górskich z nurtem, na niewielkiej plastikowej desce, w odpowiednim stroju ochronnym (neoprenowy kostium, kask, płetwy, ochraniacze na kolanach i łokciach)3.
- Kajakarstwo górskie - uprawiane na rwących górskich rzekach4.
- Freediving - to nurkowanie na wstrzymanym oddechu
- Nurkowanie - Sportowe nurkowanie swobodne i płetwo nurkowanie obejmuje m.in. nurkownanie pod wodą na bezdechu 50m i w akwalungu od 100-800m, łowiectwo podwodne, nawigację podwodną na wyznaczonej trasie, a także gry zespołowe Turystyke podwodną uprawia się w następujących formach:
- nurkowanie z zatrzymanym oddechem:
- nurkowanie w głąb
- łowiectwo podwodne
- nurkowanie swobodne z wykorzystaniem aparatu do nurkowania:
- wrakowe
- jaskiniowe
- podlodowe
- nocne
- nurkowanie z zatrzymanym oddechem:
- Kiteboarding - będący rodzajem lotu ślizgowego na desce surfingowej, połączone
z akrobacją, lądowanie odbywam się ze spadochronem6.
- Wakeboarding - polegający na ślizganiu się na desce surfingowej za motorówką7.
- Windsurfing - czyli pływanie na specjalnej desce z żaglem.
Turystyka ekstremalna lądowa
- Adventure racing - zazwyczaj forma długodystansowych marszobiegów na orientację (od kilkunastu do kilkuset kilometrów), łączących trekking, jazdę na rowerach górskich, pływanie oraz biegi narciarskie8.
- Wspinaczka - przemieszczanie się w terenie na tyle stromym, że wymaga on użycia rąk co najmniej do utrzymania równowagi. Jest wiele rodzajów wspinaczki, m.in. wspinanie na kilkumetrowe kamienie (bouldering) i wchodzenie na ponad ośmiotysięczne szczyty. Wykorzystuje się przy tym naturalne chwyty i stopnie skalne. Podczas pokonywania wyciągu sprzęt wspinaczkowy służy wyłącznie do asekuracji na wypadek odpadnięcia. Wyróżnić natomiast należy wspinaczkę solo, zwana "żywcowaniem" w której nie wykorzystuje się jakiejkolwiek asekuracji linowej.
- Speleologia - polega na zwiedzaniu i eksploracji jaskiń. Większość z nich to miejsca trudno dostępne i niebezpieczne. W wielu jaskiniach występują wąskie przesmyki, syfony, urwiska, miejsc grożące zawaleniem i odpadnięciem skał.
- Basejumping - będący rodzajem skoków spadochronowych z budynków, masztów antenowych, mostów i skał, skrót "BASE" pochodzi od ang. Building (budynki), antena, span (przęsło), earth (ziemia)
- Bungejumping - czyli skoki z dużych wysokości na gumie przywiązanej do nóg, np.
z mostów, wysięgników, budowli, urwisk skalnych.
- Jumping dream - której istotą jest zjazd na linie między dwoma wysokimi budynkami, skałami lub nad wąwozem.
- Kolarstwo górskie - uprawiane na oznakowanych szlakach oraz ścieżkach rowerowych, leśnych drogach i bezdrożach, np. downhill.
- Motocross - forma wyścigów motocyklowych rozgrywana na specjalnych torach do tego przystosowanych. Tory motocrossowe usypane są zazwyczaj z piasku, gliny lub błota.
- Parkour - czyli pokonywanie miejskich przeszkód w efektywny sposób.
- Mountainboarding - który jest zjazdem po stoku, na desce wyposażonej w kółka.
- Paintball - jako plenerowa gra wojenna, z wykorzystaniem zaprojektowanej specjalnie do tego broni pneumatycznej, miotającej pociski z farbą.
- Streetluge - będący szybkim zjazdem na wózku z kółkami po stromych i krętych drogach asfaltowych.
- Skialpinizm - który łączy w sobie górskie zjazdy narciarskie, wspinaczkę zimową, oraz górskie wędrówki na nartach, wymaga dużej sprawności fizycznej, obeznania ze specyfiką gór, odpowiednich umiejętności wspinaczkowych, a także specjalistycznego sprzętu.
Turystyka ekstremalna powietrzna
- Paralotniarstwo - sport i forma rekreacji polegająca na lataniu przy użyciu paralotni. Jest jednym z najpopularniejszych sportów lotniczych.
- Skoki spadochronowe - sport polegający na wykonywaniu skoków spadochronowych,
w których - zależnie od dyscypliny - ocenie podlega element składowy skoku, np. wykonywanie akrobacji w swobodnym spadaniu, wykonanie akrobacji na otwartej czaszy lub precyzja lądowania
- Skysurfing - są to skoki spadochronowe z wykorzystaniem deski snowboardowej.
- Lotniarstwo - jest to forma latania przy użyciu lotni, której skrzydło rozpięte jest na stelażu
z aluminium lub tworzywa sztucznego. Możliwość zastosowania silnika spalinowego czyni lotnie motolotnią.
Bibliografia
- Adamczyk J. (2011), Turystyka ekstremalna - popularność i niewykorzystany potencjał, Turystyka w lasach i na obszarach przyrodniczo cennych, nr 3
- Kurek W.(2007).Turystyka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 278
- Łobożewicz T., Bieńczyk G. (2001), Podstawy turystyki, Wyższa Szkoła Ekonomiczna, Warszawa
- Merski J.(2002). Turystyka kwalifikowana, Wyższa Szkoła Ekonomiczna, Warszawa, s. 121
- Stasiak A., Śledzińska J., Włodarczyk B. (red.) (2015), Wczoraj, dziś i jutro turystyki aktywnej i specjalistycznej, PTTK Kraj, Warszawa
- Terminologia turystyczna (1995). Zalecenia WTO. Organizacja Narodów Zjednoczonych, Warszawa
Autor: Wojciech Nawlaniec, Katarzyna Kudłacz